ประชาไท- 11 ก.พ.48 ข่าวที่สภาผู้แทนรัฐเวอร์จิเนียมีความคิดจะออกกฎหมายจับและปรับผู้ที่ใส่กางเกงเอวต่ำจนเห็นกางเกงใน นับว่าสร้างความตกอกตกใจต่อผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเราอยู่พอตัวทีเดียว จนถึงขนาดที่จะมีการทำแบบสำรวจถึงเรื่องนี้เพื่อดูทัศนะของเยาวชน อันจะเป็นแนวทางในการออกกฎระเบียบต่อไป

แม้ว่ากฎหมายทางฝั่งอเมริกาจะตกไปแล้ว แต่ว่าด้วยกระแสที่ตกมาถึงบ้านเรา ก็ทำให้ "ประชาไท" อดไม่ได้ที่จะนำความเห็นผู้คนหลากหลายต่อกรณีนี้มาให้ท่านผู้อ่านได้ดูกัน

"กฎหมายนี้มันมีช่องโหว่ตั้งแต่แรกแล้วแหละ" ปาจรีย์ กลิ่นชู -นิสิตปริญญาโทจากภาควิชาวรรณคดีเปรียบเทียบ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแสดงความเห็น "ที่ว่ามันมีช่องโหว่ ก็เพราะว่าถ้าเราใส่กางเกงเอวต่ำทั้งๆ ที่เราไม่ได้ใส่กางเกงใน หรือถ้าเราไม่ได้ใส่กางเกงเอวต่ำ แต่ว่าเราใส่กางเกงในที่เอวมันสูงกว่า จะถือว่าเราทำผิดกฎหมายหรือเปล่า หรือในความเป็นจริง ถึงแม้จะไม่ได้ใส่กางเกงเอวต่ำ แต่ในบางครั้งเวลานั่ง เอวด้านหลังของกางเกงก็มักจะร่นลงจนเห็นกางเกงในอยู่ดี แม้ว่าจะใส่กางเกงเอวปรกติก็ตามทีเถอะ"

ปาจรีย์แสดงความคิดเห็นเสริมว่า "ไม่เห็นด้วยกับกฎหมายแบบนี้ เพราะเป็นการละเมิดเรื่องส่วนตัว แต่อย่างไรก็ตามก็ยอมรับว่าการแต่งตัวของผู้หญิงก็อาจส่งผลลบต่อตัวเองได้" พร้อมทั้งตั้งคำถามส่งท้ายว่า "ถ้ากฎหมายแบบนี้ถูกนำมาใช้จริงๆ ก็ต้องถามว่าหากมีเจ้าหน้าที่มาคอยดูบั้นท้ายของเราเพื่อคอยตรวจเอวกางเกงของเรา เราจะฟ้องเขาในข้อหาอนาจารได้ไหม?"

พรรัตน์ วชิราชัย นิสิตคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแสดงความคิดเห็นต่อกฎหมายนี้ว่า "ได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรกก็รู้สึกขำดี แต่จริงๆ ก็ไม่ชอบกางเกงเอวต่ำอยู่แล้ว เพราะที่เห็นบางคนที่ใส่กางเกงเอวต่ำจนเห็นร่องก้นแล้วดูไม่เห็นจะสวยเลย ออกไปทางน่าเกลียดเสียมากกว่า"

แต่ถึงกระนั้น พรรัตน์ก็มองว่า "แต่ยังไงก็ไม่เห็นจะต้องถึงขนาดออกกฎหมายห้ามกันเลย เพราะมันเป็นเรื่องของแฟชั่น ซึ่งเมื่อถึงเวลาหนึ่งมันก็จะผ่านไปเอง"

ด้าน ปิ่นวดี ศรีสุวรรณ นักศึกษาปริญญาโทวัย 24 ปีจากคณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แสดงความเห็นเกี่ยวกับความรู้สึกที่ได้ยินเรื่องกฎหมายนี้ว่า "รู้สึกตลก และคิดว่ากฎหมายฉบับนี้เป็นวิธีแก้ปัญหาสังคมที่มีเหตุผลไม่เพียงพอ และเป็นการแก้ไขปัญหาที่ปลายเหตุ หากจะแกปัญหาศีลธรรมด้วยวิธีนี้ หากต่อไปเกิดอะไรที่ผู้ใหญ่มองว่าทำให้เกิดปัญหาศีลธรรมอีก ก็ต้องตามไปห้ามต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด"

"จริงๆ แล้วการใส่กางเกงเอวต่ำไม่ใช่เรื่องเสียหาย เพราะมันเป็นสิทธิส่วนบุคคล แต่อย่างไรก็ตามก็ต้องคำนึงถึงความเหมาะสม ไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไป" ปิ่นวดีกล่าวก่อนจะแสดงถึงหนทางแก้ไขปัญหา "ถ้าจะตั้งกฎระเบียบก็ทำได้นะ แต่ว่าต้องผ่านการมีส่วนร่วมของทุกฝ่ายที่ได้รับผลกระทบอย่างเป็นธรรม"

"จริงๆ ก็ใส่กางเกงเอวต่ำนะ แต่ว่าต่ำไม่มาก" น้ำฝน พันธุ์โอสถ นักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงวัย 19 ปี กล่าว "อย่างเพื่อนๆ ก็ใส่นะ แต่ว่าจะต่ำน้อย-มากก็ขึ้นอยู่กับความมั่นของแต่ละคน"

"คิดว่าถึงจะมีกฎหมายแบบนี้ออกมา ก็คงแก้ปัญหานี้ไม่ได้ เพราะการแต่งกายเป็นเรื่องที่ห้ามกันลำบาก ถ้าเกิดคนเขาอยากแต่งตัวโป๊ๆ เขาก็ต้องหาวิธีการแต่งตัวแบบใหม่อยู่ดี" น้ำฝนพูดปิดท้าย

"เรื่องกางเกงเอวต่ำมันเป็นเรื่องส่วนบุคคล แล้วมันก็ไม่ได้โป๊เปลือยซักหน่อย ถ้าจะไปห้ามจริงๆ น่าจะไปห้ามพวกกระโปรงสั้นจนเกือบปิดของสงวนไม่มิด หรือเกาะอกตัวจิ๋วมากกว่า เพราะมันดูอนาจารมากกว่านี้อีก" เกศรินทร์ จริยาวัฒนานนท์ -นักศึกษาวัย 22 ปี กล่าว

เกศรินทร์กล่าวอีกว่า "จริงๆ ถ้าเอวต่ำแบบสวยงาม แบบที่มีเสื้อยาวลงมาปิดทับพอดีก็ไม่น่าเกลียดหรอก แต่ถ้ามันต่ำถึงขนาดเห็นอะไรต่อมิอะไร หรือไม่ก็ต่ำมากๆ ทั้งที่เสื้อก็สั้นมากๆ ก็ไม่ไหวเหมือนกัน"

จริงๆ แล้วเรื่องความต่ำของเอวกางเกงอาจเป็นเรื่องคอขาดบาดตายของหลายคนจริงๆ แต่สิ่งที่น่าเป็นห่วงมากกว่าน่าจะเป็นระดับความต่ำ-สูงของวุฒิภาวะ และความเข้าใจวัยรุ่นของผู้ใหญ่เสียมากกว่า

ภาณุวัฒน์ อภิวัฒนชัย
ประชาไทรายงาน