ประชาไท-27 มิ.ย. 48 "การรับน้องที่ศิลปากรมีมานานแล้ว เพราะศิลปากรเป็นสังคมของศิลปิน สถาบันนิยมมีอยู่สูงและเหนียวแน่นมากทีเดียว ที่นี่มีความรุนแรงไม่มากแต่สอนให้ทุกคิดมากกว่า โดยมีการรับฟังความคิดเชิงจิตวิญญาณในแง่ศิลปินที่มีอิสรภาพในกิจกรรมต่างๆ" นายกิตติพัฒน์ ปราการรัตน์ นายกสโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากรกล่าว

ทั้งนี้ นายกสโมสรนักศึกษา ม.ศิลปากร เห็นว่า "ความเป็นพี่เป็นน้องมีความสำคัญอย่างยิ่ง จึงต้องดำรงรักษาไว้ เพราะการทำงานต้องค้นหาบางอย่างเอาเอง และผู้ที่สอนเป็นหลักใหญ่ก็คือรุ่นพี่ นอกจากนี้การทำงานศิลปะยังต้องรับฟังความคิดเห็นจากคนอื่นๆ เป็นจำนวนมาก ยิ่งไปกว่านั้น แต่ละคนล้วนไม่ชอบอยู่คนเดียวแต่ชอบความปลอดภัยและไม่ชอบถูกบังคับ เราเชื่อว่าเราสามารถสร้างอะไรใหม่ๆ ขึ้นมาได้ แม้พวกเราจะมีความรักในศิลปากรแต่เราก็ให้ความสำคัญกับมหาวิทยาลัยอื่นๆ ด้วย"

"เวลาทำกิจกรรมต่างๆ เราจะไม่ลอกของเดิม แต่ขึ้นอยู่กับยุคสมัยมากกว่า สำหรับศิลปากรมีพี่ว้าก60 ปีมาแล้ว มีความทะลึ่งตึงตังกันแบบพี่น้องซึ่งฝังรากลึกอยู่ เราไม่เคยดูแคลนพี่ว้าก ที่ศิลปากรมองว่าพี่ว้ากเหล่านี้ดูดี มองว่าจะเป็นผู้ที่จะทำให้น้องเป็นคนดีได้ และเป็นผู้สานต่อประเพณีของศิลปากรให้มีต่อเนื่องต่อไป ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสังคมมองพี่ว้ากเป็นอย่างไร" นายกิตติพัฒน์ กล่าว

นายกิตติพัฒน์ มองว่า "เรายึดติดอยู่ในสังคมแคบๆ คนจึงเข้าถึงได้ยาก แต่กิจกรรมของเราคิดสร้างสรรค์โดยตลอด เราให้โอกาสน้องๆ คิดเองทุกอย่าง เรายอมรับความคิดของแต่ละรุ่น กิจกรรมทั้งปีเกิดขึ้นเพราะนักศึกษาอยากจัดเอง และมีการหาสิ่งใหม่มาทดแทนอยู่เสมอ ผลดีจึงน่าจะดำรงอยู่ได้แต่อะไรที่เป็นภาพลบก็คงต้องทำให้หายไป"

อย่างไรก็ตาม นายกสโมสรนักศึกษา ม.ศิลปากร กล่าวทิ้งท้ายว่า วัฒนธรรมสังคมไทย เดินทางไปรูปแบบไหน ทุนนิยมหรือเปล่า ที่เรากำลังใช้มือชี้ว่านั่นคือสิ่งที่เราไม่ชอบ แต่อีก 4 นิ้วที่เหลือเราเดินตามหรือเปล่า จุดยืนสังคมเปลี่ยนไป เราต้องมองตัวเราและสังคมใกล้ตัวเสียก่อน เราต้องกล้าทำในสิ่งที่ดี แม้จะยากและซับซ้อนในการใช้ชีวิตของเราขนาดไหน ซึ่งอาจถึงจุดที่รับน้องต้องเปลี่ยนแปลงระบบว้าก แต่ก็คงไม่ใช่แบบพลิกฝ่ามือแน่นอน

ธิติกมล สุขเย็น