15กุมภาพันธ์ 2549

แถลงการณ์คณาจารย์มหาวิทยาลัยมหิดลสนับสนุนข้อเรียกร้องให้นายกรัฐมนตรีลาออก

ในประเทศที่ประกาศต่อโลกภายนอกว่าเป็นสังคมประชาธิปไตย แต่กลับปิดกั้นจนถึงขั้นละเมิดสิทธิในการแสดงออกซึ่งความคิดเห็น ในการรวมตัวกัน หรือในการชุมนุมอย่างสงบ ตามสิทธิที่ได้รับการรับรองไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 และกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางการเมืองและสิทธิพลเมืองที่รัฐบาลไทยให้สัตยาบันตั้งแต่ปี พ.ศ. 2539 ซึ่งระบุชัดเจนว่าทุกคนมีสิทธิในเสรีภาพในการแสดงออก โดยเฉพาะความเห็นและการแสดงออกนั้นเป็นไปเพื่อความสงบและจริยธรรมในสังคม และในประเทศที่นักวิชาการไม่ได้รับการคุ้มครองเสรีภาพในทางวิชาการนั้น ผู้นำทางการเมืองจะยังเผยอหน้ากล้าอ้างกับสังคมโลกได้อย่างไรว่าเราเป็นประเทศประชาธิปไตย

สังคมประชาธิปไตยไม่ใช่แค่การอ้าง 19 ล้านเสียงสนับสนุน หากแต่คือการมีกลไกตรวจสอบ ถ่วงดุลอำนาจทางการเมืองเศรษฐกิจอย่างเป็นธรรม ประชาธิปไตยมีความสำคัญเกินกว่าที่จะปล่อยให้อยู่ในมือของนักการเมือง พรรคการเมือง หรือรัฐบาล แต่เสียงของประชาชนและประชาสังคมมีความสำคัญยิ่งต่อคุณภาพของประชาธิปไตยที่ประชาชนจะพึงได้ บทบาทและกิจกรรมขององค์กรภาคประชาชน ประชาสังคม กลุ่มเคลื่อนไหวอื่น ๆ และนักวิชาการ มีความสำคัญเท่า ๆ กับบทบาทและกิจกรรมของรัฐ(บาล) แต่รัฐบาลที่จะบริหารประเทศได้ ต้องเป็นรัฐบาลที่อยู่บนฐานของจริยธรรมและเพื่อประโยชน์สุขของประชาชน รัฐบาลที่บกพร่องทางจริยธรรมและทำเพื่อประโยชน์ของตนและพวกพ้องย่อมเป็นรัฐบาลที่ขาดความชอบธรรมในการนำประเทศ

ในสภาวะที่ผู้นำประเทศขาดความชอบธรรม คณาจารย์ดังรายชื่อที่ปรากฏท้ายนี้ เรียกร้องให้ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ลาออกจากการดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี หาก พ.ต.ท.ทักษิณ ไม่ยอมลาออก ต้องมีกระบวนการถอดถอนออกจากตำแหน่ง โดยผ่านช่องทางตามกฎหมายรัฐธรรมนูญ  จุดยืนในที่นี้ อยู่ที่ว่าการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองหลังจากนั้นต้องดำเนินการผ่านกระบวนการทางรัฐสภา

ทั้งนี้ในระหว่างที่มีการคัดเลือกนายกรัฐมนตรีคนใหม่  โดยไม่ว่าจะเป็นการดำเนินงานทางรัฐสภา หรือการยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่  รัฐบาลรักษาการณ์ต้องยุติการกระทำต่างๆ ของรัฐบาลทักษิณ ดังต่อไปนี้

1. หยุดการกระทำอันเป็นการปิดกั้นเสรีภาพของประชาชนอันเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานในฐานะมนุษย์และสมาชิกที่มีศักดิ์ศรีในสังคม

2. เลิกปลุกปั่นคนในสังคมให้แตกแยกและเกลียดชังกัน โดยใช้สื่อเป็นเครื่องมือด้วยการให้ข้อมูลแต่ด้านเดียว ปิดกั้นสื่อชุมชนทั้งที่เป็นสิทธิที่ได้รับการรับรองไว้ในรัฐธรรมนูญ

3. เลิกการแทรกแซงคุกคามทั้งสื่อและชุมชนวิชาการ กลุ่มองค์กรประชาชนด้วยการใช้กฎหมายและกระบวนการ(ไม่)ยุติธรรมเป็นเครื่องมือ

4. เปิดกว้างรับฟังความเห็นที่แตกต่างเพราะนั่นคือการบ่มเพาะวัฒนธรรมประชาธิปไตยที่ให้คุณค่ากับความแตกต่างหลากหลายให้สุกงอมในสังคมไทย

รายชื่อคณาจารย์มหาวิทยาลัยมหิดลที่ลงนามในแถลงการณ์