ทำไมผมจึงไม่สามารถยอมรับความชอบธรรมของการทำรัฐประหาร

1. เพราะผมไม่เชื่อในการแก้ปัญหาด้วยกำลัง ซึ่งย่อมเป็นการส่งเสริมให้คนในสังคมแก้ปัญหาด้วยกำลังต่อๆไป โดยเฉพาะเยาวชนและทหารในอนาคต

2. เพราะการทำรัฐประหารมิใช่หนทางแห่งประชาธิปไตย และสะท้อนถึงความเชื่อในการยึดอำนาจแทนที่จะกระจายอำนาจให้ผู้อื่นร่วมตัดสินใจ รัฐประหารนำไปสู่การกระจุกอำนาจ บทบาทประชาชนเหลือเพียงหน้าที่คอยเชียร์หรือร้องขอหัวหน้ารัฐประหาร

3. เพราะรัฐประหารมิเพียงแต่ประหารรัฐ แต่ฆ่าศรัทธาในพลังประชาชน ประหารศรัทธาในเส้นทางประชาธิปไตยที่ประชาชนควรแก้ปัญหาด้วยตนเองอย่างสันติและมีขันติ

รัฐประหารยังได้ประหารความคิดหลากหลายของคนในสังคมโดยการปิดกั้นสื่อและทำให้ผู้คนหลงเชื่อว่านี่คือทางออกอันดีงามจนผู้คนชาชินรอคอยปาฏิหาริย์จากคณะรัฐประหารอยู่ร่ำไป

4. รับไม่ได้เพราะเขาออกกฎหมายแล้วบอกให้คนเชื่อฟังหลังจากที่เพิ่งฉีกกฎหมายสูงสุดอันได้แก่รัฐธรรมนูญฉบับประชาชน 2540 ไปเพียงไม่กี่วัน พวกเขาไม่เชื่อในความศักดิสิทธิ์ของกฎหมายที่ประชาชนร่วมกันร่าง แต่พวกเขากลับอยากให้ผู้คนเชื่อฟังกฎหมายที่เขานั่งเขียนกันเพียงไม่กี่คน

พวกเขาฉีกกฎหมายโดยมิยำเกรงผู้ใด แล้วกลับออกกฎหมายใหม่มา แล้วหวังให้ผู้คนยำเกรง เช่นนี้ชอบธรรมแล้วหรือ?

พอบรรดาอาจารย์ ม.เชียงใหม่ ขอลองฉีกธรรมนูญชั่วคราวบ้าง พวกผู้นำรัฐประหารกลับรับไม่ได้ เว็บไซต์อาจารย์ถูกปิด (เว็บไซต์ ม.เที่ยงคืน) อาจารย์ถูกมองว่าทำผิดกฎหมายอย่างกับว่าผู้นำรัฐประหารเป็นตัวบทกฎหมายเสียเอง คิดอะไรพูดอะไรออกมาเป็นประกาศิต

5. รับไม่ได้เพราะพวกเขามอบอำนาจแก่ตนเอง แถมตั้งนายกฯและสงวนสิทธิ์ปลดนายกฯได้อีกต่างหาก ผู้คนจึงต้องถามว่า "แล้วนี่มันคือการปกครองระบอบอะไร?"

หนังสือพิมพ์ต่างประเทศลงข่าวว่า แกนนำคณะรัฐประหารได้ให้สัมภาษณ์ว่า "เราไม่ใช่เจ้านายของนายกรัฐมนตรี แต่นายกรัฐมนตรีก็มิใช่ผู้บังคับบัญชาของเรา" แล้วพวกเขาเป็นใครเล่า? (คำให้สัมภาษณ์ของ พล.อ.วินัย ภัททิยกุล จากสำนักข่าว AP และ Reuters วันที่ 28 กันยายน 2549)

6. รับไม่ได้เพราะรัฐประหารไปด้วยกันไม่ได้กับการเคารพสิทธิและเสรีภาพของประชาชน ดังเห็นได้จากการห้ามชุมนุม ซึ่งพวกเรากำลังขัดขืนอยู่ หรือการห้ามแสดงออกโดยเฉพาะของผู้คนท้องถิ่นและชนบท รวมถึงการปิดกั้นเสรีภาพสื่อ

7. ในเมื่อพวกเขาใช้วิธีการอันไม่ชอบธรรม แล้วพวกเขาจะมีความชอบธรรมได้อย่างไรเล่า เพราะฉะนั้น ถึงพวกเขามีรถถัง มีเรือรบ ถึงออกตัวบทกฎหมายใหม่ได้ตามอำเภอใจ สิ่งแรกที่เราเริ่มกระทำได้คือการปฏิเสธความชอบธรรมของผู้ก่อการรัฐประหาร และบอกพวกเขาว่า "พวกคุณอาจอ้างว่าทำไปโดยความมุ่งหวังดีต่อชาติบ้านเมือง แต่เส้นทางนี้มิใช่ทางออก หากเป็นทางตันของประชาธิปไตย"

บ้านเมืองยิ่งมืดแสงเทียนแห่งอิสรภาพความคิดยิ่งสว่างชัด ขอประชาชนจงเชื่อมั่นในวิถีประชาธิปไตย ซึ่งยอมรับความเท่าเทียมและมีส่วนร่วมของทุกคน

ประวิตร โรจนพฤกษ์

2 ตุลาคม 2549