ดวง

ดวง เกิดเป็นคนเหนือ โดยความจริงแล้วคนเหนือเป็นคนจิตใจดี สำหรับดวงมันก็ใช่ แต่คงไม่มีใครรู้หรอกว่า ครอบครัวของดวงเป็นอย่างไร

ดวงออกจากบ้านตั้งแต่ ป.2 หนีความลำบากทั้งกายและใจ เพราะว่าแม่ของดวงได้ตายจากไปด้วยโรคมะเร็ง ทิ้งให้ดวงอยู่กับลุง ป้า น้า อา

ตอนแม่อยู่ แม่คอยเอาใจใส่ดูแลทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นอาบน้ำ กินข้าว นอนหลับ หรือเวลาขอเงินไปกินขนม ไปเล่นกับเพื่อนๆ แต่ตอนนี้ไม่มีแม่แล้ว ชีวิตไม่รู้จะทำอย่างไรดี  อยู่บ้านมักจะโดนน้าตีเรื่องกลับบ้านไม่ตรงเวลา แต่น้าเค้าคงไม่รู้สาเหตุของการกลับบ้านช้า เพราะน้าอยู่แต่บ้าน ดูแลลูกน้าและทำงาน

น้าไม่เคยรักดวงเลย ได้แต่ ตี ตี ตี ดวงทนไม่ได้ จึงหนีออกจากบ้านตอนเรียนอยู่  ป.2 คงไม่มีใครรู้หรอกนะครับว่าชีวิตมันลำบากขนาดไหน เด็ก ป.2 อยู่ตามลำพัง กินคนเดียว นอนคนเดียว ไปไหนคนเดียว ออกจากภาคเหนือ หนีเข้ากรุงเทพฯ โดยไม่รู้ว่า ตรงไหนคืออะไร มีอันตรายหรือไม่ แต่ก็ต้องไปเพราะอยู่ที่บ้านก็โดนตี  น้าไม่เคยเข้าใจว่าที่ดวงกลับบ้านช้า เพราะดวงเป็นนักกีฬาของโรงเรียน ต้องซ้อมกีฬา ตอนโรงเรียนเลิกทุกๆวัน จึงกลับบ้านช้า...นี่แหละคือสาเหตุของการโดนตี ดวงไม่ชอบ เพราะการตีเป็นการลงโทษที่รุนแรงเกินไปสำหรับเด็กตัวเล็กๆ อย่างดวง การตีแต่ละทีนั้น น้าจะตีจนไม้หัก หรือไม่ก็จนกว่าจะพอใจ ตา ยาย ลุง หรือใครๆ ในบ้านก็ไม่มีใครห้าม  ดวงอยากบอกว่าเจ็บ แต่มันพูดไม่ได้ ยิ่งพูดก็ยิ่งโดนตีเยอะกว่าเก่า เป็นอย่างนี้ทุกๆวัน แล้วเด็กที่ไหนล่ะครับจะทนไหว

แม้แต่ตอนนี้ซึ่งดวงโตแล้วก็ยังไม่อยากโดนตีเลย พออยู่ในเมืองหลวง ก็อาศัยอยู่กับเพื่อนๆ ที่หัวลำโพง ตอนนี้แหละต้องรู้จักเอาตัวรอด ไม่ว่าจะเป็นตำรวจ หรือพวกวัยรุ่นที่มักจะมาไถเงินเอาไปใช้ หรือเอาไว้ซื้อยาเสพติด แต่ดวงไม่เคยคิดจะเล่นยาเลย

ดวงคิดถึงพ่อ อยากรู้ว่าพ่ออยู่ไหน เที่ยวตามหาแต่ไม่เคยเจอเลย ไม่ว่าจะเป็นพิษณุโลกหรือนครสวรรค์ บ้านเกิดของพ่อ เพราะพ่อแยกจากแม่ตอนดวงยังเล็ก ดวงจำหน้าพ่อไม่ได้ แต่มีอย่างเดียวที่รู้ คือ ชื่อของพ่อ นามสกุลเดียวกันกับดวง แต่ไม่เจอ...

จนกระทั่งวันหนึ่ง ดวงกำลังเล่นอยู่กับเพื่อนๆ แถวหัวลำโพง มีผู้ชายคนหนึ่ง ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นใครเข้ามาถามว่า หนูๆ มาจากไหน ชื่ออะไร เรียนที่ไหน มาทำไมที่นี่ ดวงไม่กล้าตอบ กลัว ไม่กล้าเข้าใกล้ แต่พอเพื่อนๆ บอกว่าเป็นครูข้างถนน ชื่อครูหน่อง จากมูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก ดวงจึงไม่กลัว จึงเข้าไปหา แล้วเริ่มสนิทสนมกัน เพราะครูหน่องใจดี ชอบพาไปเลี้ยงข้าว กินขนม และพาไปเที่ยวทะเล ดวงจึงมาอยู่มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก ดีใจมาก เพื่อนๆ เยอะดี อยู่มูลนิธิสร้างสรรค์เด็กได้ประมาณปีกว่าๆ ครูหน่องจึงถามว่า อยากไปเรียนหนังสือหรือเปล่า หรืออยากกลับบ้าน

ดวงไม่อยากกลับบ้าน จึงบอกกับครูหน่องว่า อยากเรียนหนังสือ ครูบอกว่าจะส่งมาเรียนที่เชียงใหม่ เพราะมันใกล้บ้านดี อยากกลับบ้านตอนไหนก็ได้ ครูจะพากลับ

ครูหน่องพาไปขึ้นรถไฟที่สถานีรถไฟสามเสน พามาเชียงใหม่ มาอยู่กับครูเอก ครูน้ำ และครูอ๊อด ที่บ้านเด็ก ซึ่งต่อมาเป็นมูลนิธิ ดวงไปเรียนหนังสือจนถึง ป.5 แต่เรียนไม่จบ สาเหตุคงเป็นเพราะอายุดวงมากกว่าเพื่อน ดวงอายุ 13 แต่อยู่ ป.5 จึงไม่อยากเรียน อายเพื่อนๆ แต่ดวงก็ไม่ได้เกเร ได้เกรดดี เป็นรองประธานนักเรียนหรือแม้แต่กีฬา ดวงเล่นเป็นหมด ไม่ว่าจะฟุตบอล ตะกร้อ ซึ่งดวงได้เป็นตัวจริง หรือปิงปอง ดวงเป็นตัวแทนของโรงเรียน แม้กระทั่งวอลเลย์บอล ดวงก็เล่นได้ และได้เป็นหัวหน้าสหกรณ์ของโรงเรียนด้วย แต่คงไม่มีใครรู้หรอกว่า ดวงลำบากใจมาก อายเพื่อน เพราะเพื่อนๆ จะชอบดูถูกดวง ดวงไม่ชอบ จึงหนีออกจากโรงเรียน มาเร่ร่อนในตัวเมืองเชียงใหม่ อาศัยอยู่ตามท่าแพ ไนท์บาร์ซ่า กาดหลวง ดวงรู้จักคนเยอะ และคนก็รู้จักดวงเยอะ ...นี่แหละมั้งจึงเป็นสาเหตุให้ดวงได้เข้ามาทำโครงการ RTK ของเอดส์เน็ท UNICEF

ชีวิตเปลี่ยน เริ่มเล่นยา

ชีวิตดวงเริ่มเร่ร่อนอยู่ในเมืองเชียงใหม่มาตั้งแต่เด็ก และยังได้ทุนเดิมเกี่ยวกับยา จากพวกรุ่นพี่ๆ ที่อาศัย เคยอยู่ เคยกินด้วยกัน จึงทำให้ดวงต้องมาเล่นยา แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ปัญหาจริงๆ ของดวงคือไม่อยากขายตัว กลัวติดเชื้อเอดส์อย่างพวกพี่ๆ ที่ตายจากไปคนแล้วคนเล่า แล้วอย่างนี้ดวงจะทำทำไม ดวงคิดก่อนที่จะหาหนทางให้ได้เงินมาใช้ เพื่อเลี้ยงชีวิตให้อยู่รอดไปวันๆ

ยาเสพติดที่ดวงเล่นตอนแรกๆ คือ กาว ต่อมาก็เป็นยาบ้า เฮโรอีน กัญชา ฝิ่น เปเบอร์ ได เค ฯลฯ บวกกับความรู้ที่ได้จากกลุ่มอาสา พี่ๆ มักจะบอกเสมอว่า เวลาเราใช้ยาเสพติดเราต้องปลอดภัยไว้ก่อน ถ้าเป็นเข็มให้เปลี่ยนเข็มใหม่ หรือไม่ก็ต้องต้มในน้ำเดือดก่อน เพื่อฆ่าเชื้อเอดส์ให้เข็มสะอาด  ดวงทำตามที่พี่ๆ บอก ตอนแรกดวงไม่เชื่อ แต่ดวงก็ทำตามซึ่งผลที่เกิดขึ้นหลังจากดวงไปตรวจเลือด ข่าวดีสำหรับดวงคือ หมอบอกว่า ไม่ติดเอดส์!

ดวงลองหมดทุกอย่าง ทั้งขาย ทั้งเล่น ทั้งเสพ ดวงไม่คิดอะไร ขอให้มีเงินใช้ไปวันๆ แล้วดวงก็โดนจับ แต่เหมือนโชคเข้าข้างดวง ตำรวจบอกว่า จะเอาข้อหายาบ้าหรือกัญชา  ดวงเลือกกัญชา เพราะกัญชาติดแค่ 1 เดือน หรือปรับ 1,000 บาท แต่ถ้าเป็นยาบ้าต้องติด 4 เดือน หรือปรับ 10,000 บาท ดวงเลยติดคุกอยู่ 1 เดือน แต่ดวงก็ไม่ได้ติดแค่ครั้งเดียว ดวงติดคุกอยู่ 4 ครั้ง ในเรือนจำเชียงใหม่ ติดนานสุด 4 เดือน คดียาบ้า เพราะดวงเล่นยามากขึ้นจาก 1 เม็ด เป็น 10 เม็ด 20 เม็ด สุดท้ายดวงก็ขาย เอายามาจากบนดอย ขี่รถไปเอามาเอง เวลาไปเอา ต้องไปตอนเย็นๆ กว่าจะได้ของก็เที่ยงคืน แล้วจึงคอยดูว่าข้างล่างมีตำรวจหรือเปล่า ถ้าไม่มีค่อยลงมาแต่แล้วก็เกิดเหตุจนได้

ตำรวจรู้ เพราะดวงเริ่มดัง ตำรวจก็ให้สายมาล่อซื้อยาจากดวง แต่ดวงรู้ตัวทัน เพราะไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน  จึงไม่ให้ของ แต่ดวงเอาเงินของตำรวจมา แล้วดวงก็ทำอยู่อย่างนี้เกือบประจำ เวลาสายมาล่อซื้อ

สุดท้ายตำรวจก็อุ้มดวง (อุ้มจะเอาไปยิงทิ้ง) แต่โชคดี ดวงวิ่งหนีลงรถตำรวจนอกเครื่องแบบ แล้ววิ่งมาหาพี่ที่มูลนิธิ…ตอนกลางคืน เล่าเรื่องตำรวจ แต่พี่เขายังไม่เชื่อ กลัวดวงโกหก ดวงบอกว่า งั้นลองถามคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ได้ พี่เขาเลยให้เงินดวงเป็นค่ารถกลับบ้าน

ถึงเวลากลับบ้าน

ตอนนั้นดวงอยากกลับบ้านมากๆ กลัวตาย เพราะลูกพี่ของดวง คนที่ปล่อยยาเพิ่งโดนยิงตายไปประมาณ 2 อาทิตย์ ดวงรู้ว่าจะต้องเกิดขึ้นกับดวง ทำไมต้องฆ่ากันด้วย เราไม่ได้ขายเยอะเหมือนคนอื่น ขายแค่วันละไม่เกิน 30 ตัว พอเก็บเงินไว้กินข้าว ซื้อเสื้อผ้า เพราะดวงไม่มีบ้าน ไม่มีเงินกินข้าว ไม่มีงานทำ รู้ว่าผิดกฎหมายแต่ไม่มีทางเลือก

ดวงไม่มีโอกาส  ดวงต้องการกำลังใจและโอกาส ต้องการงาน ต้องการเงิน...สิ่งเหล่านี้ดวงไม่เคยได้เลย กลับไปอยู่บ้านประมาณ 2 เดือน จึงโทรศัพท์มาหาพี่ๆ ที่มูลนิธิ บอกว่าอยากทำงาน แล้วดวงก็ได้พี่ ๆ ที่อยู่มูลนิธิฯ ช่วยเหลือไว้ แนะนำให้ไปในทางที่ดี พี่เขาแนะนำให้เลิกยา  ดวงก็เลิก  พี่ให้โอกาสดวงทำงาน คือเป็นอาสาสมัครที่มูลนิธิฯ ทำงาน RTK เยาวชนรู้เรียน โดยอบรมให้ความรู้เรื่องเอดส์แล้วนำไปสื่อสารบอกกับเพื่อนๆ ซึ่งดวงก็ทำได้ ดวงได้ทั้งเงินและโอกาส ดวงมีกำลังใจ ดวงจะไม่เล่นยาอีก ตอนนี้ดวงรู้จักคนเยอะขึ้น ตั้งแต่ดวงมาทำงาน เพื่อนก็เยอะขึ้น ตั้งแต่ดวงปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น เลิกยา รักตัวเอง ดวงไม่เคยมีความสุขแบบนี้เลย ไม่เคยนึกว่าจะมีวันนี้

ถึงเวลามีครอบครัว

ตอนนี้ดวงกำลังมีครอบครัว แฟนดวงเรียนหนังสือ คบกันมา 1 ปี เมื่อเธอท้อง ดวงกังวลใจมาก กลัวว่าจะติดเอดส์ หมอบอกให้ตรวจเลือดทั้ง 2 คน ทั้งดวงและแฟนเพื่อความปลอดภัยของลูกในท้อง

ดวงกังวลใจ กลัวผลเลือดไม่ผ่าน กลัวทำให้แฟนต้องติดเชื้อ ผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์ หมอนัดฟังผลเลือด ดวงกังวลใจมากเดินเข้าไปหาหมอด้วยความกลัว กลัวว่าจะติดเอดส์ กลัวทำให้ชีวิตของคนที่เรารักพังทลาย ถ้าผลเลือดออกมาเป็นบวก แล้วความกังวลใจก็หายไป เมื่อหมอบอกว่า ดวงเลือดลบ...สมองโล่ง คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ดีใจ ตะโกนเสียงดังลั่นในโรงพยาบาล "ผมไม่ติดเอดส์แล้ว!"

ดวงกลับมามูลนิธิฯ บอกพี่ๆ ที่มูลนิธิ พี่เขาว่า "นึกว่ามึงจะไม่รอด ดีแล้วล่ะ ต่อไปต้องไม่มั่วอีก"

ตอนนี้ลูกของดวง อายุ 8 เดือนกว่า กำลังน่ารัก ดวงมีความสุขกับชีวิตดี ขอขอบคุณพี่ๆ ทุกคนที่ให้โอกาส ดวงได้เจอชีวิตที่ดีงาม ไม่ว่าจะเป็นแฟนและลูกที่น่ารัก พี่ๆ ที่มูลนิธิฯ ได้ช่วยเหลือชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีอนาคตอะไรเลยให้เจอทางที่ดี 

ดวงเข้าใจแล้วว่า คนเราทำได้ทุกอย่าง แต่ขอให้ทำสิ่งที่ดีที่ควรก็พอแล้ว อยากบอกว่า "ตอนนี้ผมรักลูกของผมมากๆ เลย"

…………………………………….

ดวง ตัวอย่างหนึ่งของเด็กเร่ร่อนข้างถนน ผ่านชีวิตหนักแสนหนัก บนเส้นทางวิบากนั้นเขาเจอครูข้างถนน เจอพี่ๆ อาสาสมัคร เจอคนเสพยา ขายยา เกือบถูกฆ่าตัดตอน และถูกอุ้มแต่รอดมา เพราะพระเจ้าอยากให้เขาพิสูจน์ตัวเองอีกครั้ง ในที่สุดดวงก็ได้รับโอกาส หลังจากเขาเลิกยาได้ เขาทำงานมูลนิธิฯ และได้เป็นแกนนำโครงการ RTK  ปัจจุบัน ดวง มีอาชีพเป็นพ่อค้าขายสมุนไพร

วันนี้…ดวงจึงเขียนชีวิตตัวเองเพื่อผู้อื่น

ดวงบอกว่า "เพราะอยากเห็นสังคมนี้ เป็นสังคมที่ช่วยเหลือกัน มีน้ำใจ ไม่เอารัดเอาเปรียบ"