ท่ามกลางการนองเลือดในกรุงเทพฯ ที่มาจากการปราบปรามประชาชนมือเปล่า โดยทหารและรัฐบาลของอำมาตย์ คนงานในประเทศไทยจะนิ่งเฉยได้อย่างไร?

บ่อยครั้งเราออกมาเดินขบวนในวันแรงงานสากล และชูคำขวัญ “กรรมกรไม่ใช่ทาส” ถึงเวลาแล้วที่แรงงานไทยในสหภาพแรงงานต่างๆ จะต้องออกมาแสดงว่า “เราไม่ใช่ทาส” จริงๆ ด้วยการประกาศการนัดหยุดงานทันทีเพื่อกดดันให้รัฐบาลเลิกฆ่าประชาชน

ในประเทศอื่นๆ ทั่วโลก แรงงานมีเกียรติยศและประวัติอันน่าชื่นชมในการปกป้องสิทธิเสรีภาพและประชาธิปไตย ผมเชื่อมั่นว่าขบวนการแรงงานไทยไม่น้อยหน้ากว่าที่อื่น

อย่าลืมว่ารัฐบาลของนายอภิสิทธิ์ไม่เคยมาจากการเลือกตั้ง อย่าลืมว่าเรามีรัฐบาลนี้เพราะมีการทำรัฐประหาร ๑๙ กันยา และการทำรัฐประหารเงียบผ่านศาล อย่าลืมว่าเผด็จการทหารตั้งแต่สมัยจอมพลสฤษดิ์ และก่อนหน้านั้นด้วยซ้ำ เป็นศัตรูของขบวนการแรงงานมาตลอด อย่าลืมสิ่งที่ รสช. ทำกับขบวนการแรงงาน

อย่าลืมว่าต้นเหตุของรัฐประหาร ๑๙ กันยา และการทำลายประชาธิปไตยของฝ่ายอำมาตย์และเสื้อเหลือง กระทำไปเพื่อพยายามปิดกั้นไม่ให้ประชาชนตาดำๆ มีส่วนในการพัฒนาสภาพชีวิตของตนเอง อย่าลืมว่าคนเหล่านี้ได้แต่ดูถูกดูหมิ่นคนจน แต่เขาสะสมความร่ำรวยจากการทำนาบนหลังคนงาน

สถานการณ์ปัจจุบันเป็นเรื่องของการต่อสู้ทางชนชั้น ระหว่างพวกอภิสิทธิ์ชนกระหายเลือดและประชาชนธรรมดา ทั้งในชนบทและในกรุงเทพฯ ขบวนการเสื้อแดงเป็นขบวนการของคนงานกรรมาชีพและชาวไร่ชาวนา เสื้อแดงคือพี่น้องพ่อแม่ของกรรมาชีพ และเขากำลังถูกฆ่า

ตอนนี้เสื้อแดงกำลังเสี่ยงตายเพื่อเรียกร้องประชาธิปไตย การนัดหยุดงานตามโรงงานต่างๆ ตามสถานที่ทำงานแบบออฟฟิศ ในสถานที่ทำงานอื่นๆ หรือการที่รถเมล์หยุดวิ่ง หรือมีการตัดไฟตัดน้ำทั่วกรุงเทพฯ จะมีผลมหาศาลในการหยุดเหตุการณ์นองเลือด และเป็นการเสียสละที่ง่ายกว่าการเผชิญหน้ากับทหารติดอาวุธสงคราม

เรารอไม่ได้แล้ว ขอให้สมาชิกสหภาพแรงงานทั่วประเทศ โดยเฉพาะแกนนำสหภาพ กรุณาปรึกษากับจิตสำนึกของตนเองและทำในสิ่งที่ถูกต้อง เพื่อปกป้องสิทธิเสรีภาพ ประชาธิปไตย ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ และเพื่อพิสูจน์ว่ากรรมกรไม่ใช่ทาส