ยี่สิบนาฬิกา...หลังเสร็จจากงานนาไร่
แรงงานรอบสุดท้ายคืนสู่หมู่บ้าน
หลังอาหารมื้อเย็นเป็นไปอย่างยาวนาน
ถึงเวลาพร้อมกัน...จุดเทียนแดงแข่งแสงไฟ

พระจันทร์ดวงใดไม่เคยหยุดหมุน
น้ำทะเลหนุนทั้งทิศเหนือและใต้
ลมหวนสายนั้นพัดจากหุบเขาใด
หอบเสียงร่ำไห้ของใครมา...ทุกค่ำคืน

แม่น้ำรำลึก...ยามดึกได้ยินไหม
แว่วมาแต่ไกลเสียงใครสะอื้น
โอ้หนอหญิงสาวเจ้าขมเจ้าขื่น
คนรักไม่คืนกลับสู่บ้านเรือน

เหน็บหนาวน้ำค้างหลังฟ้าเย็นย่ำ
ใครขับลำนำโศกย้ำใจเหมือน
กระสุนนัดนั้นลั่นกลางเพ็ญเดือน
คราบเลือดที่เปื้อน...จะลบเลือนอย่างไร

ไม่มีงานรื่นเริงบนดินแดนสนธยา
เพลงฟ้อนผีป่าดังท้ายป่าช้าวัดไหน
ผู้คนเมืองนี้ไม่มีพิธีฉลองใด
เสียงสวดศพคนตาย...ยังบีบหัวใจไม่เลิกรา

น้ำตาสายนั้นกลั่นเป็นสายเลือด
หลอมเทียนแดงเดือดข้นเลือดเข้มกล้า
ทุกทุกค่ำคืน...ยี่สิบนาฬิกา
หลังกินข้าวกินปลา...มาจุดเทียนแดงพร้อมกัน

ทุกทุกค่ำคืน...ยี่สิบนาฬิกา
หลังกินข้าวกินปลา...มาจุดเทียนแดงแข่งแสงจันทร์

ทุกทุกค่ำคืน...ยี่สิบนาฬิกา
หลังกินข้าวกินปลา...มาจุดแทนแดงแห่งความใฝ่ฝัน

ทุกทุกค่ำคืน...ยี่สิบนาฬิกา
หลังกินข้าวกินปลา...มาจุดเทียนแดงพลิกฟ้าคว่ำวิมาน

เพียงคำ ประดับความ