ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่นี่ บนฝ่ามือมหาบุรุษ แต่จะว่าไป จริงจริงฉันก็อยู่ตรงนี้ตั้งแต่ลืมตาดูโลก โลกที่จริงจริงแล้วก็แค่กำมือมหาบุรุษ เขาบอกฉันว่าดาวเคราะห์ทั้งจักรวาลหมุนรอบข้อมือ และเขาคือแสงสว่าง แต่ฉันรู้ว่ามันไม่จริง มันไม่เคยจริงและจะไม่มีวันเป็นจริง แสงสว่างของเขาสร้างเพียงภาพลวง เคลิบเคลิ้ม ไม่จริง! ฉันรู้ดี แต่ฉันไม่อาจพูดออกไป ฉันพูดออกไปไม่ได้ ความหวาดกลัวเย็บริมฝีปากของฉัน และปิดมันจนสนิทด้วยการลงทัณฑ์ ความหวาดกลัวและการลงทัณฑ์ สองสิ่งนี้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ฉันไม่มีอะไรหลงเหลือ! ไม่มีห่าเหวอะไรสักอย่าง! ไม่มีปาก! หู! จมูก! ดวงตา! ใบหน้า! แขนขา! นี่แหละชีวิตของอสุจิ! อสุจิบนฝ่ามือมหาบุรุษ ความทรงจำของเขากลืนกินความทรงจำของฉัน เรื่องเล่าของเขากลืนกินเรื่องเล่าของฉัน ความจริงของเขากลืนกินความจริงของฉัน ความฝันของเขากลืนกินความฝันของฉัน ลมหายใจของเขากลืนกินลมหายใจของฉัน ฉันไม่มีอะไรหลงเหลือ! ไม่มีห่าเหวอะไรสักอย่าง! นี่แหละชีวิตของอสุจิ! อสุจิบนฝ่ามือมหาบุรุษ ... ได้โปรด บอกฉัน ตัวคุณเองหลงเหลืออะไร * อ่านในงาน DUCKOCRACY at TOOT YUING GALLERY 10/4/11
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)