นี่คือเสียงของผู้เขียนสาส์น ที่เขียนขึ้นจากความร้าวรานของชาวไพร่ มาเรียกร้อง ชุมนุม กลับถูกเขาสั่งยิงตาย เพื่อยับยั้งความฉิบหายของตนเอง นี่คือเสียงของผู้เขียนสาส์น เพื่อบอกเล่าเหตุการณ์ที่ถูกข่มเหง ไพร่ฟ้า ถูกกดหัวไว้ ให้กลัวเกรง เพียงเพื่อให้ไอ้กุ๊ยนักเลงมันบีฑา ถือว่าตัวมันเองมีอำนาจ กระทำการอุกอาจอย่างหาญกล้า สั่งการเข่นฆ่าปวงประชา! แล้วยังลอยหน้าลอยตา..ไม่รับรู้?? ในนามแห่ง...ประชาชน ขอสาปแช่งมันทุกคน...ทุกผู้ ขอให้มันทุกข์ทน..ร้องขอความตายซะดีกว่ามีชีวิตอยู่ ตกนรกและสิงสู่ที่นั่นชั่วกัปชั่วกัลป์ จะนั่งจะนอนก็ขอให้ร้อนรุ่ม ดั่งมีไฟสุมอยู่ใต้นั้น กินน้ำก็ขอให้สำลักกระอักพลัน กินข้าวนั่นก็แค้นข้นจนปางตาย! จะตื่นก็ขอให้มีแต่ความหวาดกลัว จะหลับก็ขอให้รอบตัวมีแต่ฝันร้าย ไม่ว่ามันมีชีวิตอยู่หรือปางตาย ก็ขอให้มันทุกข์ทุรนทุรายเท่าๆกัน! สาส์นคำสาปถึงผู้เข่นฆ่า..ประชาชน ขอให้ตกแก่มันทุกผู้ทุกคนให้ได้หวาดหวั่น ขอคำคั่งแค้นนี้สัมฤทธิ์ผลโดยพลัน ขอให้มันผู้นั้นมีอันเป็นไป ณ บัดนี้! ขอคำคั่งแค้นนี้สัมฤทธิ์ผลโดยพลัน ขอให้มันผู้นั้นมีอันเป็นไป ณ บัดนี้!