พ่อแม่กูมิใช่ 
สูก็แค่ประชาชน
คุณค่ามิควรคน
เพียงเศษซากและตัวซวย

เหมาะคุกและเหมาะขัง
ณ ขื่อคอกอย่าง ‘งัวควย’
บ่นบ้าหาตะบวย
มิหมอบก้มกบาล บา!

ผิดสูสมควรตาย
ขุดโคตรก่นถึงฎีกา
ผิดกู เถอะ อาญา
ก็รอลง..กระไรฤา?

ศักดิ์ศรีแห่งปวงสู
ต่อปวงกูก็กิ้งกือ
บีบม้วยมิเหมาะมือ
สิ เหมาะตาย ณ ใต้ตีน

โป้งปากสิกูปิด
สูอย่าหมายตะกายปีน
ปวงสัตย์และมวลศีล
มิเหมาะใช้อย่าไขสือ

สูคิดจักกูขวาง
จึงโหงห่ากระพือฮือ
ยั้วเยี้ยมายึกยือ
มายื้อยุด มิยอม ยอม!

ขน ‘เควี่ย’ มาทั้งโคตร
มาป้องปาก ‘ปรองดองปลอม’
หมาหมู่และปากมอม
อะโหมั่ว..แม่ง ตัวเมีย

กี่ทาสที่ทนทุกข์
เพียงหมายลุกขึ้นงัวเงีย
ส่ำสัตว์ก็รุมเสีย
นิรโทษสกรัม. .กรรม !ฯ
 

สุขุมพจน์ คำสุขุม


ไขคำ : ‘งัวควย’ (สำเนียงพูดอย่างอีสาน) หมายถึง ‘วัว ควาย’........ถ้าหมายความไกล 
กว่านี้เป็นของผู้คิด ไม่ใช่ของคนเขียนครับ

         : ‘เควี่ย’ (สะแลง) ...เชิญบัญญัติกันตามสบายครับ