ต่อไปนี้เป็นการถอดบทสัมภาษณ์นายฮัสซัน ตอยิบ ตัวแทนขบวนการบีอาร์เอ็น (BRN) ที่เข้าร่วมการพูดคุยเพื่อสันติภาพกับตัวแทนรัฐบาลไทย ตอนที่ 2 ที่มีการนำคลิปเสียงออกอากาศผ่านรายการ "โลกวันนี้" ของสถานีวิทยุร่วมด้วยช่วยกันสลาตัน (Media Selatan) ซึ่งเป็นสถานีวิทยุในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ เมื่อเวลาประมาณ 20.00 น. วันที่ 18 มิถุนายน 2556

 

-----

 

 

คือประเด็นในเรื่องของสิทธิความเป็นเจ้าของเป็นประเด็นหลัก

 

ในเรื่องนั้นเราเองก็ยังไม่ได้ให้คำตอบ ซึ่งต้องรอปรึกษากันก่อน

 

เรื่องการปล่อยตัวนั้น มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

 

ความจริงแล้ว เราก็ต้องการคุยทุกประเด็น แต่ที่เป็นประเด็นหลักก็คือเรื่องของสิทธิความเป็นเจ้าของเป็นอันดับแรก 

ส่วนเรื่องอื่นเราก็ต้องพูดคุยเช่นกัน แต่ในส่วนของฝ่ายรัฐเองก็ได้ดำเนินการไปบ้างแล้ว เช่น ในเรื่องการปล่อยตัวและผู้ที่ถูกออกหมายจับ ซึ่งทางท่านทวี (พ.ต.อ.ทวี สอดส่อง เลขาธิการศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้ หรือ ศอ.บต.) และท่านภราดร (พล.ท.ภารดร พัฒนถาบุตร เลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติ หรือ สมช.)เอง ก็กำลังพยายามอยู่ 

หนำซ้ำทางเขาเองก็ขอให้เราส่งรายชื่อ(เจาะจงเป็นรายบุคคล)หากเป็นไปได้ว่า มีใครบ้างที่อยากให้ทำการยกเลิกหมายจับ แต่ว่าทางเรายังไม่ได้ให้คำตอบในเรื่องนี้ อันนั้นก็มอบหมายให้เป็นหน้าที่ของเขาก็แล้วกัน

 

ใช่ ไม่ได้เป็นการยุติ แต่เป็นการลดการปฏิบัติการลงในเดือนรอมฏอนนี้ แต่ว่าในหลักการแล้วเราก็ตอบรับในส่วนนั้น

 

อันนั้นเราจะรับปากไม่ได้ เพราะว่าอาจมีฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย ซึ่งเราเองก็ไม่อาจที่จะรับทราบได้ว่า แต่คงอาจมี แต่สิ่งที่เราต้องการก็คือ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้หยุดเลยเช่นกัน

 

อันนั้นเราก็ต้องดูเงื่อนไขของเราก่อน ซึ่งทางเราจะส่งไปยังรัฐไทยอีกครั้งว่าจะมีอะไรบ้างที่เขาจะต้องทำ เพื่อที่จะยุติปฏิบัติการทุกรูปแบบ

 

ณ ตอนนี้ ในเรื่องดังกล่าวเรายังไม่สามารถที่จะให้รายละเอียดได้ เพราะเราอาจต้องทำการศึกษาให้ละเอียดรอบคอบอีกครั้ง เพราะว่าเรื่องนี้เรามองว่า มันเป็นเรื่องในระดับภาคปฏิบัติในระดับนโยบายมากกว่า

 

คือเราในฐานะที่ขบวนการบีอาร์เอ็นเป็นองค์กรใหญ่ และในเรื่องของการต่อสู้นี้ เราเองก็เคยเคียงบ่าเคียงไหล่กับกลุ่มพูโลและกลุ่มบีไอพีพีกันมานาน และกับบางกลุ่มอื่นๆ ที่มีความคิดที่ดี (ไม่ใช่ผู้ขัดขวาง) ในเรื่องแนวทางการต่อสู้และการเจรจา เราสามารถดึงมาได้หมด และตอนนี้เราเองก็กำลังพยายามอยู่ ซึ่งความจริงแล้วพวกเขาเองก็กำลังรอเสียงจากพวกเราด้วยซ้ำ 

ส่วนกลุ่มอื่นๆ นั้น จากการที่เราได้รับทราบมาว่า พวกเขาเอง ต่างก็กำลังรอเสียงจากพวกเราอยู่(เพื่อต้องการเข้าร่วม) แต่ว่าเรากำลังรอดูท่าทีก่อน

 

บีไอพีพีได้เข้าร่วมแล้ว ส่วนพูโลนั้นก็ได้เข้าร่วมมานานแล้ว

 

ไม่ใช่ๆ ยังไม่มี

 

ไม่ใช่อย่างนั้น คือได้รับความสนับสนุนต่อการเจรจาในครั้งนี้

 

ยังไม่ได้เข้าร่วม นอกจากท่านลุกมาน บินลีมา เท่านั้น ที่มาจากพูโล ส่วนบีไอพีพีนั้น ยังไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงแต่เป็นทางอ้อม

 

เราเองก็มีการสื่อสารกันมาโดยตลอด แต่ถ้าเป็นพูโลเราก็มอบหมายให้ทางฝ่ายพูโลเป็นผู้รับผิดชอบดำเนินการในเรื่องนี้ ส่วนกลุ่มเล็กๆอื่นๆ นั้น ฝ่ายเราก็สื่อสารกันมาตลอด มิได้ทอดทิ้งแต่ประการใด ส่วนกลุ่มที่ใหญ่ๆ นั้น ก็ได้เข้าร่วมกับเราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 

 

สรุปก็คือทางฝ่ายบีอาร์เอ็นได้รับผิดชอบทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นองค์กรที่ใหญ่และที่เล็กๆ และบรรดาประชาชน(แนวร่วม)เราก็ดึงมาเช่นเดียวกัน

 

การศึกษาของผมก็เริ่มจากการศึกษาศาสนาที่ปาตานี จากนั้นก็ไปต่อที่อินโดนีเซียทางด้านสังคมศาสตร์และการเมืองการปกครอง โดยเฉพาะในเรื่องการปกครอง 

 

นอกเหนือจากนั้น ผมได้รับประสบการณ์จากการเรียนรู้อย่างมากมายเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวต่างๆ ได้รับการถ่ายทอดจากนักต่อสู้ที่นั่น ประมาณปี 1960-1975 ซึ่งรูปแบบการเคลื่อนไหวของเราก็รับมาจากอินโดนีเซียไม่ใช่น้อย นั่นคือประวัติการศึกษาของผมอย่างคร่าวๆ

 

การเคลื่อนไหวของเรานั้น ก็มีความสอดคล้องกับแนวทางของบีอาร์เอ็น เพราะว่าอุดมการณ์ของทางบีอาร์เอ็นนั้นอยู่บนพื้นฐานของความศรัทธาในพระเจ้าเอกองค์อัลลอฮ์ซุบฮานาฮูวาตาอาลา โดยยึดหลักแห่งอุดมการณ์ที่อยู่บนความศรัทธาและอิสลาม (iman dan islam) และแนวทางการปฏิบัติของเรานั้นเพื่อต้องการสร้างสังคมมลายูให้เป็นอันหนึ่งอันเดียว ภายใต้ผู้นำที่หนึ่งเดียวจากบนลงล่าง 

 

ซึ่งจากความเป็นหนึ่งเดียวนี้เอง เราจะสามารถปลดปล่อยตัวเราจากอาณัติแห่งการขดขี่ จากเรื่องเศรษฐกิจ การเมืองการปกครอง อัตลักษณ์ วัฒนธรรมและอื่นๆ และในการนี้เราสามารถที่จะสถาปนาการปกครองตัวเองขึ้นมาที่มีความยุติธรรมที่สงบสุขที่ได้รับการโปรดปรานจากพระองค์

 

หลังจากกลับมาจากอินโดนีเซีย เราได้ไปสอนที่เจาะไอร้อง (อ.เจาะไอร้อง จ.นราธิวาส) เป็นสถานที่แรก และที่สถานศึกษาปอเนาะปือดอ (อ.รือเสาะ จ.นราธิวาส) และส่วนตัวนั้นก็ได้จัดตั้งสถานศึกษาของเราเองที่ตันหยงมัส (อ.ระแงะ) จ.นราธิวาส บ้านเกิดตัวเองได้ประมาณ 5 ปี แต่ปัจจุบันนี้สถานที่ดังกล่าวเหลือแต่ร่องรอยไปแล้ว

 

โดยปกติแล้ว มาเลเซียนั้นมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับเรา ให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาโดยตลอด และเราก็เป็นคนเชื้อสายมลายูมุสลิมและเขาเองก็เป็นชาวมลายูมุสลิมเหมือนกัน อีกทั้งเรายังมีสายสัมพันธ์ทางต้นตระกูลอีกด้วยระหว่างปาตานีและมาเลเซียที่ยาวนานมากนับจากอดีต

 

ส่วนที่สองก็คือ ถึงแม้ว่ามาเลเซียนั้นย่อมมีผลประโยชน์อยู่บ้าง เพราะเขา(มาเลเซีย)ในฐานะที่เป็นประเทศเพื่อนบ้านของไทยในกลุ่มอาเซียน และยังมีความสัมพันธ์กันในทางการเมือง มีความร่วมมือกัน และเราเองก็มีความเกี่ยวเนื่องโดยตรงกับทางมาเลเซีย เพราะไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรก็ตามเราก็มักจะเข้าไปยังฝั่งมาเลเซีย ซึ่งตรงจุดนี้มาเลเซียเองก็มีความเห็นใจต่อเรา เพราะถึงอย่างไรก็ตาม เขาเองไม่ควรที่จะละเลย(ไม่รับรู้)ในเรื่องนี้ แต่มาเลเซียเองก็ต้องรักษาตัวเองด้วย 

ถึงแม้ว่าต่างฝ่ายต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน แต่ก็ควรจะต้องรักษาความสัมพันธ์ระหว่างรัฐบาลในกลุ่มอาเซียนอยู่ด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะมีความใกล้ชิดกับเรา แต่บทบาทในระดับอาเซียนเขาจะทำตัวเป็นกลาง ในฐานะที่เขาเป็นเพื่อนบ้านและมีความเกี่ยวเนื่อง(ได้รับผลกระทบ)โดยตรง ในด้านเศรษฐกิจและการเมือง อย่างไรก็ตามเขาจะต้องรับผิดชอบต่อปัญหานี้

 

เพราะว่ามาเลเซียเองย่อมมีความรู้ดีในเรื่องนี้ระหว่างเรากับรัฐไทย เพราะถ้าเรามองดูเขาเองก็มีความเป็นกลางอยู่บ้าง ด้วยเหตุนี้เราไม่ต้องการคนอื่น เพราะเขามีความรู้ดีต่อเรื่องเหล่านี้ เพราะถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่มีความรู้เลยในเรื่องนี้แล้ว จะมารับผิดชอบและเป็นคนกลางได้อย่างไรกัน แต่ถ้าเอาคนอื่นมาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่รู้ปัญหา แต่มาเลเซียย่อมรู้ปัญหานี้ดีอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้เองเรามีความต้องการให้ทางมาเลเซียทำหน้าที่เป็นคนกลาง

 

อันนั้นก็ต้องดูสถานการณ์ เราเองก็จะต้องรับพิจารณาอีกครั้งหนึ่ง ไม่ว่ากับทางมาเลเซียเอง ฝ่ายไทยเอง ซึ่งจะต้องรอดูสถานการณ์อีกที เราเองไม่สามารถที่จะคาดเดาได้ในส่วนนี้ แต่ในปัจจุบันเรายังยึดมั่นต่อมาเลเซียอยู่

 

ฝ่ายบีอาร์เอ็นได้ยื่นข้อเสนอเพื่อให้ทางการไทยให้การยอมรับ เพราะว่าอย่างที่ทราบกันดีว่าบีอาร์เอ็นนั้นเป็นองค์กรที่ใหญ่และมีบทบาทสำคัญต่อสังคมปาตานีทั้งมวล และต่อขบวนการอื่นๆ นั่นคือสิ่งเราร้องขอ ก็เพราะว่าจะให้เกิดความกระจ่างและความมั่นใจต่อบีอาร์เอ็น เพราะว่าต้องการให้การพูดคุยนั้นเป็นไปอย่างสะดวกราบรื่น 

 

และอีกอย่างที่เราหวังจากรัฐไทยก็คืออยากให้รัฐไทยนั้นทำหน้าที่สร้างความเข้าใจแก่ประชาชนปาตานีและเจ้าหน้าที่รัฐต่อเรื่องนี้ด้วย นั่นคือสิ่งที่ต้องการว่าอย่าได้กังวลต่อบีอาร์เอ็นอีกเลย

 

ความจริงแล้ว เราก็ต้องไปดูในแง่ของความหมาย อิสรภาพในที่นี้คือ เราไม่ใช่องค์กรก่อการร้ายไม่ใช่องค์กรที่ต้องการก้าวก่ายผู้อื่น แต่เราต้องการอิสรภาพเพื่อชนชาวมลายูปาตานีของเรา ให้หลุดพ้นจากการเป็นผู้ที่ถูกกดขี่จากผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นอิสรภาพในด้านการเมืองการปกรอง สังคม เศรษฐกิจ อัตลักษณ์ ภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม คือไม่ได้ถูกลิดรอนสิทธิโดยคนอื่น นั่นคือแก่นฐานของอิสรภาพในความหมายของเรา

 

จะว่าแบบออโตนอมิหรือแบบปกครองพิเศษนั้น อันนี้เราก็ต้องดูในเนื้อหาว่าเป็นในรูปแบบใด ว่าสิ่งที่เราต้องการเป็นแบบไหน ไม่ว่าจะเป็นในทางการเมืองทางเศรษฐกิจ อันนั้นเรายังไม่ได้กำหนดรูปแบบที่ชัดเจนและเราเองก็ยังไม่ได้พูดคุยในเรื่องนี้

 

ความจริงแล้วโดยหลักการเดิมของบีอาร์เอ็นนั้น คือการได้รับเอกราช เราต้องการเอกราช ชาวปาตานีทั้งหมดล้วนต้องการเอกราช และกลุ่มอื่นๆ ก็ต้องการเอกราชเช่นเดียวกัน แต่เราก็จะต้องมาพูดกันอีกที ถึงแม้ว่าโดยความเป็นจริงคนในพื้นที่เองก็ต้องการเอกราช ซึ่งก็ต้องดูในการพูดคุยของเราอีกว่าเราได้มาเท่านั้นเท่านี้ๆ แต่โดยหลักการแล้วก็คือเอกราช

 

โดยหลักการแล้วในบีอาร์เอ็นจะต้องอยู่ภายใต้การชี้นำของฝ่ายการเมือง เราจะต้องพูดคุยในระดับแกนนำต่างๆ ว่าจะเอาแค่ไหนอย่างไร อันไหนที่รับได้อันไหนที่รับไม่ได้ แต่ต้องอาศัยระยะเวลา ซึ่งตอนนี้ยังไม่ถึงตรงจุดนั้น แต่ต้องทำความเข้าใจต่อชาวโลกว่า ชาวมลายูปาตานีและกลุ่มต่างๆ นั้นต้องการเอกราช และอยู่ฝ่ายไทยด้วยว่าแค่ไหนอย่างไร

 

อย่างที่บอกไว้ตั้งแต่ต้นก็คือ เราขับเคลื่อนด้วยการเมือง จะดำเนินการใดๆ ก็ด้วยการเมือง สมมุติว่า แรกเริ่มของเรานั้นคือการได้รับเอกราช เราก็ต้องทบทวนในทางการเมืองดูว่าเราสามารถรับได้แค่ไหนในทางการเมือง หากฝ่ายการเมืองเห็นว่าต้องเอกราชอย่างเดียว อันนี้เราก็ต้องมาพูดคุยกันอีกทีว่ารับได้แค่ไหนอย่างไร แต่ ณ ตอนนี้ยังไม่ได้ถึงจุดนั้น แต่ทางบีอาร์เอ็นก็ได้ประกาศต่อประชาคมโลกไปแล้วว่า เราจะกระทำการใดๆ ก็ด้วยการเมืองเท่านั้น

 

ความจริงแล้ว บีอาร์เอ็นโคออดิเนทไม่ได้มีอยู่เลย นอกจากบีอาร์เอ็นอย่างเดียวเท่านั้น ส่วนคำว่าโคออดิเนทนั้นเป็นชื่อเรียกจากคนภายนอก ชื่อโคออดิเนทนั้น เราใช้แค่ไม่กี่เดือนเองไม่ถึงปีด้วยซ้ำ คือประมาณปี 1979-1780 ประมาณ 8 เดือนเท่านั้น 

ความจริงแล้วผมเองที่เป็นคนตั้งชื่อนั้นขึ้นมา เพื่อต้องการรวมกันของหน่วยแต่ละฝ่ายที่มีอยู่ทั้งหมดให้ขับเคลื่อนไปในทิศทางเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายการเมืองภายในประเทศ ฝ่ายเปอร์มูดอ ฝ่ายการทหาร ฝ่ายเศรษฐกิจ ฝ่ายการต่างประเทศ เพราะแต่ก่อนนั้นเรามีปัญหายังไม่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน เพื่อให้ขับเคลื่อนไปในทิศทางเดียวกัน ด้วยเหตุนี้เราจึงใช้คำโคออดิเนทไม่ใช่บีอาร์เอ็น นั่นคือเป็นเทคนิคของเรา บีอาร์เอ็นนั้นมีหนึ่งเดียวเท่านั้น

 

แต่ก่อนนั้นมีการแตกแยกกันระหว่างฝ่ายเปอร์มูดอ จึงแตกออกมาเป็นคองเกรส แต่วันนี้คองเกรสไม่ได้มีอีกแล้ว และได้ร่วมเป็นหนึ่งกับบีอาร์เอ็นแล้ว เมื่อปี 2012 หรือปีที่แล้ว

 

จริงๆ แล้ว สำหรับทางบีอาร์เอ็นเอง ด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมาของกลุ่มต่างๆ ที่เคลื่อนไหว การที่จะคลี่คลายปัญหาการต่อสู้นี้ ไม่ได้มุ่งเน้นไปที่การใช้อาวุธอย่างเดียว คือเราไม่สามารถที่จะยุติได้ด้วยอาวุธ จากอาวุธเราก็ไปสู่การพูดคุยกัน เราก็ยึดหลักที่ว่าการที่จะแก้ไขปัญหาได้ก็ต้องที่ขึ้นโต๊ะเจรจาเท่านั้น ถึงแม้ว่าในพื้นที่จะมีการต่อสู้กัน แต่ก็ไม่สามารถคลี่คลายได้ 

ด้วยเหตุนี้เราเองก็ได้บอกกับทางการไทยว่า การต่อสู้ก็ต่อสู้ไป แต่สำหรับการคลี่คลายนั้นจะต้องด้วยการเจรจาเท่านั้น และอีกอย่างก็คือความบริสุทธิ์ใจที่จะสามารถให้การแก้ไขรวดเร็วขึ้น

 

สิ่งที่อยากจะเพิ่มเติมในที่นี้ เท่าที่เราทราบก็คือ ฝ่ายกองทัพเองก็มีการแตกแยกกันภายใน และขอให้พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวในการสนับสนุน ซึ่งในศตวรรษที่21นี้ ถือเป็นยุคที่สามารถแก้ปัญหาได้ด้วยบนโต๊ะเจรจา อย่าไปมองดูในพื้นที่ เพราะในพื้นที่นั้นมันเป็นเรื่องของชีวิตผู้คน คนนั้นตายคนนี้ตาย สิ่งเหล่านั้นมันได้ถูกกำหนดโดยพระเจ้าอยู่แล้ว ซึ่งไม่สามารถแก้ไขได้ 

สิ่งที่จะสามารถแก้ได้ก็ต้องบนโต๊ะเจรจา อยากให้ทางกองทัพนั้นสนับสนุนเพื่อสิ่งเหล่านี้จักได้ดำเนินไปอย่างราบรื่น โดยที่ไม่มีฝ่ายที่คอยจะขัดขากันเอง ผมหวังว่าคงจะเป็นอย่างนั้น เท่าที่รับรู้ทางกองทัพเองยังไม่ลงรอยกันในเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าฝ่ายไทยเองดูจะมีความตั้งใจจริง แต่ด้วยอุปสรรคจากบางฝ่าย สิ่งที่เราต้องการก็คือขอให้สนับสนุนในเรื่องนี้ 

ลองคิดดูว่านานกว่า 200 ปีแล้ว แต่ยังไม่สามารถแก้ได้ ณ ตอนนี้เราได้เห็นสิ่งที่ทางรัฐไทยกำลังพยายามจะสามารถคลี่คลายปัญหาได้ ไม่ว่าจะเป็นทางฝ่ายพระราชวังเองก็ขอให้การสนับสนุนด้วย

 

ส่วนพรรคการเมืองต่างๆ นั้น อย่างพรรคประชาธิปัตย์ พรรคประชาธรรม และอื่นๆ ที่ไม่เห็นด้วยนั้น ก็ขอให้สนับสนุนในเรื่องนี้ เพื่อร่วมกันแก้ไขปัญหาของชาติ ปัญหาของส่วนรวม ไม่ใช่เป็นผลประโยชน์ของพรรคการเมืองหรือของผู้นำแต่อย่างใด หรือเพื่อส่วนตัว หรือเป็นการหาผลประโยชน์เข้ากระเป๋า ขออย่าให้เป็นอย่างนั้น ขอให้เรามาร่วมกันสนับสนุนในเรื่องนี้

 

ประชาธรรมนั้นเขาทำตัวแย้งกัน เพราะไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เขาได้ขึ้นไปยังกรุงเทพฯ และพูดว่าพวกเขาสามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ ความจริงแล้วเขาน่าจะบอกกว่า เขาสนับสนุนต่อการพูดคุยในครั้งนี้น่าจะดีกว่า เพราะเราได้รับรายงานมาว่า พวกเขาได้ขึ้นไปยังกรุงเทพฯประมาณ 60 คน รวมถึงกลุ่มคนที่เข้าไปรายงานตัวด้วย ขึ้นไปพูดว่าพวกเขาสามารถที่จะคลี่คลายปัญหาภาคใต้ได้ อันนั่นคือตัวทำลายที่แท้จริงความจริง เขาน่าจะให้การสนับสนุนคณะเจรจาน่าจะดีกว่า อย่างน้อยเป็นการชี้แนะก็ยังดี

 

เกี่ยวกับการที่ฝ่ายไทยจะเปิดพื้นที่ให้กับภาคประชาสังคมที่ไม่ได้เข้าร่วมด้วยนั้น ท่านคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?

เท่าที่ได้รับทราบมานั้น มีความพยายามที่จะทำในเรื่องนั้นว่า พวกเขาสามารถสานต่อได้หากว่าการพูดคุยนี้เกิดล่มไป ซึ่งเราก็บอกว่าเรื่องนั้นไม่จำเป็น แต่สำหรับคนที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้ เขาพอจะมีความเข้าใจกันเอาเอง และฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยก็เช่นกัน ทำไมไม่สนับสนุนต่อเรื่องการพูดคุยครั้งนี้น่าจะดีกว่า

 

เราก็บอกไปแล้วว่า เหตุใดหรือ? ที่จะต้องนำพวกกลุ่มเหล่านี้มาข้องเกี่ยวอีกด้วย ทั้งๆ ที่รู้ๆกันอยู่แล้ว แต่พวกเขาก็รู้ว่าผมโกรธ(ไม่เห็นด้วย)ในเรื่องนี้