เหตุการณ์ผ่าน นานมา กว่าสามรอบ
ยังไม่เห็น คำตอบ ว่าใครฆ่า
ประชาชน เดือดร้อน สุดคณา
ติดตามหา ประชาธิปไตย ก็ต้องตาย
 

ตายเมื่อ สี่สิบปี  ที่ผ่านพ้น
กลางถนน ในเมืองหลวง ศพก็หาย
เจ็บพิการ นานปี ทุกข์มิคลาย
คนคิดร้าย ยังคิดฆ่า มิรามือ
 

สี่สิบปี สิบสี่ตุลาฯ  ปีหนึ่งหก
โอ้ นรก  กลางเมืองหลวง อันลือชื่อ
สยามเมืองยิ้ม ยิ้มไม่ออก บอกระบือ
เสียงปืนอื้อ ควันไฟอวล ป่วนทั้งเมือง
 

สี่สิบปี  การเมือง ยังไม่เปลี่ยน
ยังหมุนเวียน วกวน ไม่เป็นเรื่อง
“รัฐธรรมนูญ” เป็นกฎหมาย ใช้สิ้นเปลือง
และเป็นเครื่องมือใช้ ทำลายกัน
 

ไม่เห็นความสำคัญ ประชาราษฎร์
นักการเมืองผูกขาด ทางสวรรค์
มีความสุข ปลุกกระแส ม็อบทุกวัน
เสกคำปั้น สร้างนิยาย ขายอุดมการณ์
 

สี่สิบปี  สิบสี่ตุลาฯ ปีห้าหก
ยังปิดปก ความจริง สิ่งที่ผ่าน
ยังปล่อยให้การตาย เป็นตำนาน
และยังต้าน  กระแส  การเปลี่ยนแปลง...

.......................................................