แต่ละเช้าแต่ละเช้าเศร้าทับถม
เศร้าโศกซมต่อเนื่องเรื่องเศร้าเศร้า

แต่ละคืนแต่ละคืนตื่นแต่เงา
กลัวเรื่องราวข่าวอีกเช้าอีกศพแล้ว

ศพแล้วศพเล่าเราคนไทย
จะฆ่าฟันกันไปไม่แตกแถว

อนิจจาฆ่าตลอดจอดไม่ต้องแจว
ตวาดแหวตามสายมาว่าฆ่ามัน

รับคำสั่งอำมหิตผิดมนุษย์
อ้าย-อีโง่ก็รีบรุดขมีขมัน

หัวจิตหัวใจทำด้วยอะไรกัน
ตายทับถมลงไปนั่นมันเลือดไทย

มิใช่ใครที่ไหนไทยทั้งนั้น
ที่ฆ่าฟันกันทุกวันนั่นเห็นไหม

ยังจะฆ่ากันอีกมากสักเท่าไร
จึงจะได้สมประสงค์เอนกอนันต์

แต่ละเช้าแต่ละเช้าเศร้าไม่สร่าง
แต่ละคืนไม่เว้นว่างไม่ห่างหัน

ยังสังหารเข่นฆ่าไม่เว้นวัน
ฉันเงียบงันจ่อมจมซมเศร้าใจ

ไหว้วอนพระสยามเทวาธิราช
นี่กงกรรมประกาศศักดาหรือไฉน

เราต้องทนทุรกรรมอีกนานเท่าใด
จึงจะเห็นฟ้าสีทองผ่องอำไพในแผ่นดิน

แผ่นดินธรรมแผ่นดินทองต้องนองเลือด
ต้องเฉือนเชือดกันเองละเลงลิ้น

ต้องคำสาปของใครไม่ยลยิน
โปรดปลดแอกให้แผ่นดินสิ้นกาลี

กาลีบ้านกาลีเมืองเฟื่องฟูลอย
น้ำเต้าน้อยถอยจมลงเร็วรี่

อย่าให้เลือดไทยนองถมจมปฐพี
ยุติทีเถิดเรื่องราวร้าวแผ่นดิน

ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
ประชาธิปไตยเป็นของไทยไม่สูญสิ้น

ไทยล้วนหมายสามัคคีที่ได้ยิน
เป็นเพียงลิ้นร้องเพลงชาติขาดสามัคคี

เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่
สงบนี้ไม่มี ณ ทีนี่

สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี
คำคำนี้ยังมีไหมในหัวใจ

เราจะร้องเพลงชาติไทยให้ลูกหลาน
รู้ถึงการประหัตประหารกันอยู่ไหม

เถลิงประเทศชาตินี้ทวีชัย
ด้วยการฆ่ากันเองให้บรรลัยบันลือโลก