กวีประชาไท: ไม้หนึ่ง ก.กุนที กวีประชาทิพย์

 

 

ล่วงลับแล้วไปเป็นประชาทิพย์
เป็นดวงดาว พราวระยิบ บนฟากฟ้า
เป็นเนินดิน ถิ่นลำธาร เป็นลานหญ้า
เฝ้าปกปักรักษาประชาชน

ตายแล้วเกิด ตายแล้วเกิด ไม่มีหยุด
ไม้หนึ่งทรุด ไม้หนึ่งรับ นับท่วมท้น
คมกระสุนสามารถปลิดชีวิตคน
แต่ไม่อาจปิดถนนแห่งเสรี

เมื่อสถาบันประชาชนสถาปนา
ต่างรู้ว่าประชาชนคือคนนี้
ผู้ทุกข์ยากมากมายในปฐพี
ล้วนสร้างโลกอัปรีย์ให้โสภา

ณ ที่นั่น บางเราในนคร
ต่างบอดใบ้นั่งนอนบนความบ้า
บางรูปทรงมวลสารจัดวางมา
สร้างมายาเล่ห์กลจำนนใจ

กวีลุก เดินจากเขียงสับเป็ด
วิหารน้อยนกระเห็จไปแห่งไหน
ไปสู่ฟ้าแสงทองผ่องอำไพ
หรือมหาชลาลัยผู้ทุกข์ระทม 

กวีต้อง มีสำนึกทางการเมือง
ใช่ประเทืองเปลืองอัตตามาคลุมห่ม
นั่งมโนฟุ้งฝันกลางสายลม
จ่อมจมเงาความคิดปิดโลกจริง

เป็นกวีประชาทิพย์หน่วยเล็กๆ
สร้างปลุกเสกจากผีกวีสิง
คือวิญญาณประชาธิปไตยที่แท้จริง
ประชาชนบูชาหิ้งกวีกานต์

ล่วงลับแล้วไปเป็นกวีประชาทิพย์
ไม้หนึ่งสิบ ร้อยพัน หมื่นแสนล้าน
กระจายสิงทั่วสากลจักรวาล
เฝ้าพิทักษ์ปณิธานวีรชน.

 

หลับให้สบายนะพี่

Homo erectus

 

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท