ตอบ จริงๆสิ่งที่เขาต้องการมันไม่ใช่ประชาธิปไตยหรอก ประชาธิปไตยมันคือฉากหน้าเพื่อได้มาซึ่งประโยชน์ทางธุรกิจและการเมือง ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ทุกคนก็ทำเพื่อตัวเองไม่มีใครทำอะไรฟรีๆ อย่าโลกสวย

ต้องเข้าใจก่อนว่า เราไม่ควรมองอเมริกา ยุโรป แบบไร้เดียงสา ไม่ว่าจะแบบคลั่งชาติที่คิดว่าเขาเป็นปีศาจจะมาสูบเลือดสูบเนื้อ หรือว่ามองเป็นเทวดาอวตารลงมาโปรดสัตว์ช่วยเหลือเรา จริงๆเขาก็แค่มาค้าขายแลกเปลี่ยนกันเรา ซึ่งก็ได้ผลประโยชน์กันทั้งเราและเขา ซึ่งแน่นอนเขาก็ต้องรักษาผลประโยชน์ของเขา เราก็ต้องรักษาผลประโยชน์ของเรา

ในแง่ความสัมพันธ์ อเมริกาซื้อของเรามากกว่าที่ขายให้เราอยู่ 2.6 แสนล้านบาท คิดแบบง่ายๆ คือเราเป็นผู้ผลิตของอเมริกา ส่วนอเมริกาก็เป็นลูกค้าของเรา เขาก็ได้ของ เราก็ได้เงิน

แล้วถามว่าไม่เป็นประชาธิปไตยแล้วเป็นอะไร ก็ยังขายของต่อได้นี่?

เราจะเล่านิทานเรื่องหนึ่งให้ฟัง

มีร้านขนมอยู่ร้านหนึ่งทำขนมได้อร่อยและราคาไม่แพงจนเกินไป
ถึงแม้ขนมจะไม่ได้อร่อยหรูเท่าของฝรั่งเศส แต่ก็ดีกว่าขนมโหลๆ ของจีน อินเดีย เวียดนามมากมาย
แม่ครัวที่นี่ก็เก่งใช้ได้ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีหลายสิบปี เทรนกันมาสองรุ่นละ
เจ้าของร้านก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แต่ว่ากฎระเบียบร้านมันก็เหมือนเดิม
ลูกค้าก็มั่นใจได้ว่าสั่งแล้วได้ของ ไม่โดนเบี้ยว ไม่โดนโกง
จะซื้อจากเจ้าของร้านคนไหนก็ได้ไม่ได้สนใจ แค่อยากซื้อเค้กอร่อยๆเฉยๆ

แต่อยู่มาวันหนึ่งร้านก็โดนยึดไปโดยมนุษย์ป้า
มนุษย์ป้าคนนี้หงุดหงิดอารมณ์ขึ้นลงบ่อยๆ
กฎระเบียบเก่าของร้านเค้กคุณป้าก็ฉีกทิ้งหมด
ติสต์แตกทำตามใจ อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ
แต่ก่อนเวลาคิดขนมใหม่ทุกคนก็จะช่วยกันออกความเห็น นี่ป้าชี้นิ้วสั่งอย่างเดียว
และยังปกปิดข้อมูลซุกฝุ่นซุกซากหนูตายไว้ใต้พรมแต่ห้ามแม่ครัวพูดถึงมัน

บรรดาลูกค้าเก่าก็เซ็งเป็ด เพราะอยากกินเค้กอร่อยๆ ที่ราคาไม่แพงต่อ เพราะแม่ครัวยังคนเดิม ยังอร่อยอยู่

แต่ก็ปวดหัวกับมนุษย์ป้าที่เอาแน่เอานอนไม่ได้เปลี่ยนนโยบายร้านรายวัน แถมยังเชื่อใจไม่ได้ ขี้โกหก

ลูกค้ารายใหญ่ที่เป็นคนช่วยสอนเจ้าของคนเก่าทำขนม เป็นคนให้สูตรและขายเครื่องมือทำขนมให้ร้าน ก็ออกมาขู่มนุษย์ป้าว่าถ้ายังทำตัวแบบนี้จะเลิกซื้อ จะเลิกขายเครื่องนวดแป้งให้ด้วย แล้วถ้ามีสูตรขนมใหม่ก็จะไม่มาสอนอีกแล้ว

มนุษย์ป้าก็ด่ากลับว่า เสือก เรื่องของมึง นี่ร้านกู ร้านกูดีที่สุด พิเศษที่สุด ไม่เหมือนร้านขนมใดๆบนโลก คนนอกอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก ถ้ามึงไม่ขายเครื่องนวดแป้งกูไปซื้อเซินเจิ้นก็ได้ ไม่สอนทำเค้กสูตรฝรั่งเศส เดี๋ยวกูทำเค้กสูตรไหหลำแทนก็ได้

ลูกค้ารายใหญ่ก็ งงแดก ว่าฉันเองเนี่ยล่ะที่เป็นคนสอนแม่ครัวที่นี่ทำขนม อีป้าต่างหากที่พึ่งมายึดร้าน

มนุษย์ป้าก็ทำท่าขึงขังแต่ภายในก็กลัวเพราะรู้ว่าถ้าลูกค้าจะแข็งจริงร้านเจ๊งแน่ๆ…

จะเห็นได้ว่าลูกค้าเขาจริงๆก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าผู้ผลิตของเขาจะจัดการภายในกันยังไง แต่ขอให้เขามั่นใจได้ว่าเขาจะได้ของ และเขาได้รับข้อมูลที่ควรจะรู้เขาก็โอเคแล้ว มันก็เหมือนอเมริกา,สหภาพยุโรป กับไทย ที่เขาก็แค่อยากได้กฎหมายที่เป็นกฎหมายจริงๆไม่ใช่เปลี่ยนรายวัน และได้ข้อมูลที่ไม่บิดเบือน

ลองนึกถึงเคส DTAC ที่โดนกสทช.ขู่ว่าจะไม่ให้ประมูล 4G เพราะออกมาพูดว่าโดนสั่งให้ปิดเฟซบุ๊กสิ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไม่ให้เขาประมูลนี่ใช้กฎหมายข้อไหน และ ก็สะท้อนถึงการบิดเบือนข้อมูลของหน่วยงานรัฐถึงจริงก็บอกว่าไม่จริง ซึ่งมันก็กระทบกับการลงทุน การทำการค้าของต่างชาติ

ถ้าตามข่าวก็จะเห็นว่า Toyota เพิ่งย้ายฐานการผลิตไปอินโดนีเซีย ทั้งที่แรงงานไทยชำนาญกว่ามาก แล้วไม่ได้มีปัญหาเรื่องค่าแรงด้วยเขาจ่ายให้มากกว่าขั้นต่ำอยู่แล้ว แต่มีปัญหาจากความไม่แน่นอนของรัฐที่กฎหมายไม่เป็นกฎหมาย เอาแน่เอานอนไม่ได้กับผู้มีอำนาจที่มีนิ้วกายสิทธิ์และใครจะเอาผิดอะไรก็ไม่ได้

อีกประเด็นที่ทำให้อเมริกาสนใจคือเรื่องที่ไทยเป็นจุดยุทธศาสตร์ใช้ฟัดกับจีน อันนี้รายละเอียดเยอะ มีคนพูดเยอะแล้ว
อีกเรื่องที่อยากเขียนคือ ประชาธิปไตยเป็นสิ่งสำคัญในการยกระดับประเทศจากเป็นแค่คนรับจ้างผลิตเหมือนเป็นขี้ข้าอเมริกา ยุโรป ให้เรายืนบนขาของตัวเองได้ อันนี้ ย้าวว ยาววว ไว้หนหน้า