ขอประณามบทความนี้ในประชาไท เพจที่บทความนี้สัมภาษณ์ ได้ล่าแม่มดทนายชื่อธาตรี ซึ่งทำคดีคนที่พวกเขาล่าแม่มดอยู่ (ตามหลักว่าคนที่เกี่ยวข้องกับแม่มด ก็จะต้องเป็นแม่มดแน่นอน เหมือนกรณีนายดุษฎี นักแทรกปาดรถที่ถูกล่าแม่มดจนตกงานและติดคุกอยู่ แฟนเขาซึ่งนั่งในรถก็ถูกล่าแม่มดด้วย ให้คนเข้าไปรุมด่าที่เลือกแฟนอย่างไม่รอบคอบ)

บังเอิญการล่าแม่มดทนายธาตรีดันมีสำนักข่าวใหญ่มาติดกับดักเงิบเอง โดยไม่มีใครตั้งใจ เป็นความชุ่ยของสำนักข่าวเอง เมื่อเจอเพจ “ธาตรีรับจัดน้องสุนัขสำหรับเซ็กซ์ทางเลือก” ก็ตื่นเต้นดีใจ ไม่ยอมตรวจสอบว่าเพจชื่อธาตรีนั้นมีหลายสิบ และไม่ค่อยมีไลค์หรือกิจกรรม ดันเชื่อว่าได้เจอเพจส่งเสริมพฤติกรรมทางเพศที่น่าอับอายเหมาะสมลง นสพ.ตัวเอง ก็เลยเงิบไป ปัญหาลักษณะนี้เกิดบ่อย สื่อควรจะอายและเลิกทำชุ่ยๆแบบนี้สักที แต่ผมรู้ว่าเขาไม่สนหรอกจรรยาบรรณหรือคุณภาพ เพราะว่าไม่มีทั้งสองอย่าง

ประเด็นข้างต้นก็ช่างเถอะ ประเด็นของผมคือบทความในประชาไทจับมุมมองว่าสื่อโซเชียลฯเล็กๆ ได้สร้างวีรกรรมเอาชนะสื่อระดับชาติได้ โดยสัมภาษณ์แอดมินเพจดังกล่าวในมุมนั้น โดยไม่สนว่าทนายธาตรีที่ว่ามีตัวตน และกำลังถูกล่าแม่มดอยู่ (เขาน่าจะรู้เพราะเห็นเซ็นเซอร์ชื่อธาตรีออก) บทความนี้จึงเป็นการชู “การล่าแม่มดที่ล้มสื่อยักษ์” ขึ้นมา เพื่อเข้าประเด็นของประชาไทสื่อทางเลือก ซึ่งเป็นการทำให้การล่าแม่มดถูกต้องอีกหน หลังจากที่ตำรวจ เพิ่งมองการล่าแม่มดของดุษฏีและแฟนว่าโอเค เป็นการช่วยเหลือทางการ

การล่าแม่มดนับวันจะกลายเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ได้รับการยอมรับ เห็นดีเห็นงามมากขึ้นเรื่อยๆในสังคม เราให้อำนาจในการไต่สวนและลงโทษกับคนกลุ่มนึงอย่างไม่มีลิมิต ให้อภัยพวกเขาเมื่อเกิดความผิดพลาด เพราะเราชอบที่ความยุติธรรมเกิดขึ้นเร็ว แม้ว่าการลงโทษต่อผู้ต้องหาจะรุนแรงขนาดไหนก็ตาม เราก็เชื่อว่าดีคนต่อไปจะได้ไม่กล้าทำอีก นอกจากนี้เรามองข้ามกรณีที่ล่าแม่มดผิดคน ล่าแม่มดคนที่ไม่ได้ผิด ล่าแม่มดเพียงเพราะคิดต่าง ฯลฯ บ่อยครั้งเรามองว่าแฟร์เพียงเพราะความสะใจ ไม่ใช่ความถูกต้องเหมาะสม

ผมว่าสังคมไทยตระหนักผลกระทบของการล่าแม่มดน้อยไป ในอนาคตความรุนแรงที่เกิดกับเหยื่อจะมากกว่านี้ และมากขึ้นเรื่อยๆตราบใดที่สังคมชื่นชมมัน ผมนึกดู ถ้าคนแถวประชาไทไม่เก็ตเรื่องนี้ จะเหลือใครใส่ใจ

เผยแพร่ครั้งแรกใน: http://mytwosatang.blogspot.com