เสียงจาก“ยงค์ ยโสธร” หรือ “ประยงค์ มูลสาร” อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พรรคสังคมนิยมแห่งประเทศไทย พ.ศ.2518(จังหวัดยโสธร)  นักเขียนรางวัลวรรณกรรมบัวหลวง พ.ศ.2532 จากผลงาน นวนิยาย “คำอ้าย”  หนึ่งในร้อยคนกลุ่มเรียกร้องรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2516 ฯลฯ

0000

ในฐานะคนเขียนหนังสือ  จะเรียกว่า นักเขียน, กวี ก็แล้วแต่  ที่ทำงานสะท้อนความคิดจิตสำนึก  ลึกลงไปก็คือสะท้อนจิตวิญญาณ....เสียงกวีคือเสียงสะท้อนจิตวิญญาณของมนุษย์   คลื่นความคิดของมนุษย์ที่ถูกส่งออกมา กวีคือผู้รับและส่งสารนี้

ภาวะปัจจุบันประเทศของเราเหมือนอยู่ท่ามกลางพายุฝุ่น ฟุ้งกระจาย ทุกวงการ ทุกองค์กร  ถ้าเราไม่ดึงตัวเองออกจากพายุฝุ่น ก็ไม่อาจมองเห็นภาพชัดเจนตามความเป็นจริงได้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น   แต่นั่นไม่ได้หมายถึงการนิ่งเฉยไม่รู้ทุกข์รู้ร้อน ใดๆ

กวีไม่ใช่เทพเจ้าหรือผู้วิเศษ ไม่ใช่ศาสดาหรือผู้บรรลุธรรม กวีเป็นเพียงคนธรรมดา  เราๆท่านๆก็เป็นกวีได้ พลเอกประยุทธ์ก็เป็นกวีได้   กวีเป็นเพียงคนธรรมดาที่ตระหนักรู้ในชะตากรรมของมนุษย์แล้วกล้าพูดมันออกมาด้วยภาษากวี

สังคมไทยเป็นสังคมมายาคติใครๆก็รู้  คือเป็นสังคมที่อยู่ได้ด้วยความลวง  ภาพลวง , การสมมุติ , นี่คนดี ,นี่คนไม่ดี ,นี่ฟ้า, นี่ดิน ก็ถูกสร้างขึ้นมา เป็นภาวะหนึ่ง เป็นสังคมที่ไม่เท่าเทียมไม่ยอมรับสิทธิและศักดิ์ศรีของคนด้วยกัน เป็นสังคมที่อัปลักษณ์อย่างยิ่ง  สังคมแบบนี้เมื่อพัฒนาความลวงถึงขั้นสูงสุด ก็จะไม่มีใครกล้าเผชิญกับความจริง แม้รู้แจ้งเห็นจริงก็ไม่กล้าพูดความจริงออกมา   เป็นสังคมที่ผู้คนเหมือนหลับใหลทั้งที่ลืมตาตื่นอยู่  เป็นอันตรายอย่างยิ่ง! 

ตรงนี้จึงเป็นภาระหน้าที่ของนักเขียนและกวี  จะต้องชี้  ต้องพูดออกมาด้วยภาษากวีอันมีวรรณศิลป์ (พูดภาษาชาวบ้านถูกจับ)  พูดความจริงออกมา แม้ว่าบางครั้งตนเองจะประสบอันตรายก็ต้องกล้าพูดออกมา เพื่อสังคมจะได้รับรู้ เพราะมีคนพูดว่า “กวีคือพลังภูมิปัญญาของแผ่นดิน”

ในสังคมมายาคติ นักเขียน กวี  มีภาระหน้าที่ในการต่อสู้กับความลวงนี้ ซึ่งความลวงนี้มีนักแสดงบทบาทต่างๆอยู่เต็มไปหมดเรียกว่าพวก “มายากร”   ที่แสดงบทบาทแห่งความลวงนี้อยู่     อาวุธของนักเขียน,กวี ที่จะใช้ต่อสู้กับความลวงก็คือ “ความจริง” หรือ “สัจจาวุธ”

สิ่งที่กวีรับสารแล้วสะท้อนออกไป เราไม่สามารถบังคับใครได้ว่าต้องเขียนแบบไหน  มันมีภาวะของปัจเจก มีกลุ่มความคิด และชนชั้นที่เขาสังกัดอยู่ด้วย ดังนั้นถ้าเขามีตำแหน่งแห่งหน มีผลประโยชน์ที่เสพ ที่ผูกติดอยู่ เขาก็ไม่กล้าพูดความจริงออกมา แม้ว่าเขาจะเห็นว่าไม่ถูกต้องเขาก็ไม่กล้าชี้   เพราะเขากลัวเสียตำแหน่งแห่งหนและเสียผลประโยชน์นั้น…คนพวกนี้คือพวก “มายากร” ..ที่แสดงบทบาทความลวงในทางกวี  หรือจะเรียกว่า “มายากวี” ก็ได้

ส่วนกวีที่ไม่มีตำแหน่งแห่งหนไม่มีผลประโยชน์ ที่ไม่กล้าเขียนออกมา  เพราะกลัว “อำนาจลวง”ก็มี เราไม่ตำหนิคนเหล่านี้ ความกลัวนี้ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร  คนธรรมดาก็มีกล้ามีกลัว กวีก็มีกลัวมีกล้า  เพียงแต่ว่าในภาวะไหนควรกล้าในภาวะไหนควรกลัว

ปราชญ์ของโลกบอกว่า “มนุษย์เกิดมาเสรี”   แต่ทุกหนทุกแห่งมีพันธะ ผมเชื่อว่า มนุษย์เกิดมามีพันธะ จึงมีภาระหน้าที่ ที่จะต้องปลดเปลื้องพันธะนั้นไปสู่เสรี...........................

 

ทอง  แท้แสร้งว่าขี้                   โคลนตม
ผ่อง แต่พวกอาจม                      กั้งจ้อง
อำ นาจอันโสมม                      เหม็นเน่า
ไพ  เพิด เสียงไพร่ร้อง     ไล่พ้นแผ่นดิน                  

 

เกี่ยวกับ ยงค์ ยโสธร

ประยงค์ มูลสาร หรือ ยงค์ ยโสธร(นามปากกา) เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พรรคสังคมนิยมแห่งประเทศไทย พ.ศ.2518(จังหวัดยโสธร) เป็นหนึ่งในร้อยรายชื่อผู้เรียกร้องรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2516  

“ยงค์ ยโสธร” ได้รับรางวัลวรรณกรรมบัวหลวง พ.ศ.2532 จากผลงาน นวนิยาย “คำอ้าย” นอกจากนั้นยังได้รับรางวัล “ศิลปินมรดกอีสาน” พ.ศ.2555   มหาวิทยาลัยขอนแก่น

ยงค์ ยโสธร ยังมีผลงานเรื่องสั้น บทกวีอีกหลายเล่ม อาทิเช่น  “รวมบทกวีรอยเวลา”   “นิราศแม่คำโคลง” ที่วางแผงอยู่คือ รวมเรื่องสั้น “ภายหลังความพ่ายแพ้”
และที่กำลังพิมพ์ซ้ำครั้งที่8 คือ นวนิยายเรื่อง “คำอ้าย”  และ  “รวมกวีนิราศ” โดย สำนักพิมพ์ไอยรา12

สำหรับนวนิยายเรื่อง “คำอ้าย”พิมพ์ซ้ำครั้งที่8 จะวางขายในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ วันที่ 26 มีนาคม-5 เมษายน พ.ศ.2558