ยี่สิบสี่ พฤษภา เวียนมาถึง
เป็นวันซึ่ง ครบหนึ่งปี ชีวิตเปลี่ยน
เสรีภาพ หายไป ดุจเปลวเทียน
ที่ถูกเฆี่ยน ด้วยลม เผด็จการ
คำสั่งเรียก รายงานตัว ฉบับนั้น
ออกในวัน ที่สอง หลังรัฐประหาร
ดูรายชื่อ แล้วก็มี นักวิชาการ
กับบรรดา เหล่าอาจารย์ ผู้โด่งดัง
สุรชัย สุนัย และสมศักดิ์
จักรพันธ์ บริรักษ์ เกี่ยวตรงไหน
พอไล่เรียง รายชื่อ ค่อยดูไป
โอ้....บรรลัย ผังล้มเจ้า ในตำนาน

ตั้งสติ แล้วคิดหวน ให้ถ้วนถี่
เก็บเสื้อผ้า จรลี..หนีสิทั่น
จะให้ไป รายงานตัว อย่างไรกัน
เรียกเช้านั้น ให้เจอกัน ในตอนเย็น
อยู่เชียงใหม่ ใช่อยู่ แถวสีลม
จะให้ผม เหาะไป หรือไงท่าน
ค่าเครื่องบิน เบิกกับใคร ที่ไหนกัน
คิดเช่นนั้น ไม่ไปเลย เฉยเฉยดี
เก็บกระเป๋า เสื้อผ้า มาตั้งหลัก
ย้ายที่พัก ตะลอนไป ในทุกที่
ที่นั่นวัน...ที่นี่คืน..โอ้ชีวี
อยู่ดีดี ก็ต้องหนี ทำผิดไร

สองเดือนผ่าน พ้นไป แสนลำบาก
เงินทองจาก กระเป๋า ไม่เข้าหา
มิตรสหาย หลายท่าน ช่วยเยียวยา
อนิจจา ยังคงมี เพื่อนที่แท้จริง
เดือนที่สาม อาการ ยิ่งทรุดหนัก
ค่าที่พัก แสนหนัก กระไรนี่
จ่ายเป็นวัน ไม่ไหว ในทันที
คงต้องเปลี่ยน วิธี ลี้สัญจร
ไปอาศัย นอนหลับ พักกับเพื่อน
เป็นบ้านเรือน ที่ทำงาน อาคารสอน
นอนกลางคืน เช้าตรู่ ก็ต้องจร
ก่อนที่เหล่า คนนคร จะทำงาน
ส่วนกลางวัน ไหลหลบ สยบนิ่ง
เข้าแอบอิง ตามร้านเน็ต เช็คข่าวสาร
ความเคลื่อนไหว ของเพื่อนร่วม อุดมการณ์
หวังพบพาน ทางรอด ที่ปลอดภัย

วันผ่านไป หลายข่าว ก็เริ่มโผล่
เผด็จการ โชว์ผลงาน ที่วาดฝัน
รายงานตัว ใช่จะรอด ปลอดชีวัน
โดนลงทันฑ์ ด้วยกฏหมาย ทำลายคน
รุ่งศิลา คฑาวุธ พิสูจน์แล้ว
ว่าไม่แคล้ว ถูกจับ ให้สับสน
อีกน้าทอม ดันดี ช่วยพลีตน
เราหรือพ้น หนทาง แห่งอาญา
นี่มันคือ ประเทศบ้า อะไรนี่
สิทธิ์ เสรีคือสิ่ง ทีโหยหา
อยู่ไม่ได้ เสียแล้ว ต้องขอลา
ขอไปตาย เอาดาบหน้า ค่อยว่ากัน

คนในหมาย หลายคน เริ่มมีข่าว
ไปอยู่ดาว นาเม็ก กันสินั่น
อยู่ที่ไหน ดาวไหน ไม่สำคัญ
ขอฉันนั้น ตามรอย ไปด้วยคน
สิ้นเดือนสาม ประหนึ่ง ใจจะขาด
จะมีไหม โอกาส ไปสักหน
จะอยู่รอด ยังไง ให้เป็นคน
ความอับจน เข้าครอบคลุม ทุกอณู

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ดังเสียงโทรศัพท์
เป็นเบอร์ลับ ของใคร โทรมานี่
พอคุยสาย ก็รู้ได้ ในทันที
มิตรสหาย ท่านนี้ มีช่องทาง
ไม่รีรอ ทันใด ได้โอกาส
ไม่ถึงฆาต คงได้กลับ มาอีกหน
จะเดินทาง ไปตามหา ความเป็นคน
ขยายผล ให้โลกรู้ เรื่องทุยแลนด์