หนทางยัง อีกไกล กว่าได้เห็น
แสนยากเย็น อุปสรรรค และขวากหนาม
ดั่งนํ้าน้อย แพ้ไฟ โหมไหม้ลาม
สู้ในนาม สันติ ที่แพ้ปืน

หนทางยัง ขรุขระ แต่ละก้าว
เจ็บปวดร้าว ความหลัง ทั้งหลับตื่น
ณ.ที่นั่น หลังนาบ นอนราบพื้น
แม้ดึกดื่น ไม่กล้า ปิดตานอน

ณ. ที่นั้น เราผ่าน การสูญเสีย
แม้ปลกเปลี้ย เก็บไว้ ในใจซ่อน
ฟุ้งคาวเลือด รินรด ทุกบทตอน
ภาพหลอกหลอน ตามทาง ระหว่างเดิน

มากหลืบหลุม เล่ห์กล บนทางนั้น
มีโซ่ตรวน ลากพัน มานานเนิ่น
และหลายครั้ง ล้มลุก คลุกเผชิญ
ลื่นตกเนิน ซานซม เจ็บล้มตาย

และวันนี้ หนทาง ยังคับแคบ
ซ้ำเจ็บแปลบ ถูกโบย เฆี่ยนโดยหวาย
เราก็ยัง ถูกยํ่า ดักทำร้าย
ดาวหล่นหาย หลายดวง ร่วงรายทาง

และจุดหมาย ปลายทาง อยู่ข้างหน้า
ยังไขว่คว้า ยืนนิ่ง หรือทิ้งห่าง
รอบรอบตัว มืดดำ ซำ้(ตา)ฟ่าฟาง
รอสว่าง หรือหยุด จุดคบไฟ...(ส่องทาง)
........

คืนเหน็บหนาว สั่นรัว กลัวนํ้าค้าง
เลี่ยงหลบนอน ข้างทาง รอสร่างไข้
"เราจะฟื้น กัดฟัน ดั้นด้นไป"
ลุกขึ้นใหม่ เผิญหน้า ชะตากรรม.....