บ่าไหล
ดั่งสายน้ำถั่งโถมโครมครืน
เธอตื่นเพื่อพบว่ายังอยู่ในความฝัน
เธอฝันว่าตัวเองฝันหาฟ้ากว้าง
เธอนั่งอยู่ข้างๆ ตลิ่งที่มีแต่ศพเหยียดเรียงราย
เธอเอื้อมมือออกไปคว้าไขว่
เพื่อจะหาเลือดเนื้อตัวเองให้พบ
เธอเองไม่แน่ใจว่าเธอเป็นอีกศพหรือไม่
มหาศาล
ไหลบ่าลงมากับกระแสน้ำกรากเชี่ยว
สายน้ำโกรธเกรี้ยวเธอตั้งแต่เมื่อใด
เธอทำอะไรผิดบาปต่อขุมนรกแห่งนี้
เธอแค่มีชีวิตเพียงวันละวัน
วันละวัน
วันละวัน
ดั่งใครใครที่ใช้ชีวิตวันละวัน
มีเมีย
มีผัว
มีลูก
มีชีวิตให้ต้องใช้
แตกฟองขาวอยู่เบื้องหน้า
เธอยินเสียงซัดซ่าของมันราวเสียงหยันเยาะของปีศาจ
หรือเธออาจทำผิดเข้าแล้วจริงจริง
เธอหวังเพียงให้มันเป็นแค่ความฝัน
เธอกำลังตกอยู่ในความฝัน
เธออยากตื่นขึ้นจากความฝัน
และวิ่งตามให้ทันกระเป๋าเป้บนแผ่นหลังเด็กๆ เหล่านั้น
เธอแค่อยากตื่นขึ้นจากความฝัน
วิ่งตามให้ทันกระเป๋าเป้บนแผ่นหลังเล็กๆ นั้น
ถ้าเธอตื่นทัน
เธออาจจะได้ไปงานวันแม่
สิงหาคม, 2558
หมายเหตุ: ถาพจากแฟนเพจ พลเมืองโต้กลับ
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)