๑.

เติบโตจากความพ่ายแพ้
โดยอารมณ์ท้อแท้อีกลุกล้น
กับคำว่า “ปราชัย” ในใจตน
หยาดน้ำตาท่วมท้นเอ่อล้นใจ

ภาพเรื่องเก่าโงมเขลาคอยเฝ้าหลอน
ฉากเสมือนละครซ้อนเคลื่อนไหว
คำสัญญาเปร่งเปลืองเรื่องห่างไกล
ฟุ้งลีลาปราศรัยแล้วเสียวฟัน

อุดมกลวงลวงหมู่สู้แล้วรวย
ฉายภาพสวยเรี่ยรายอวดมุมฝัน
ผ่านริ้วรอยเรื่องราวในคราวนั้น
ถึงหยัดรู้มุ่งมั่น “อุดมการณ์”

๒.

เติบโตมาจากความแพ้พ่าย
ด้วยอ้อนวอนกราบไหว้ให้ลุกล้ม
กับคำว่า “ชิงชัย” เร่งระดม
ชัยภูมิสูงข่มจงยึดครอง

เมื่อต้นไม้ล้มลงคงเจ็บปวด
เสียงแช่งสวด เทพ-นางไม้ จึงกึกก้อง
ยุทธเทวานุภาพเจ้ากระหน่ำกลอง
อมนุษย์ทั้งผองเปิดเผยตน

เติบโตมาจากความไม่รู้
มนุษย์ทุกหมู่จึงฝึกฝน
จากไม่รู้จึงรู้ซึ้งถึงกมล
กฎสังคม “ฅน” วิวัฒนาการ

รุ่งศิลา
๑ มิถุนายน ๒๕๕๘