01
ขบวนรถไฟไปแดนสนธยา
ซึ่งจะไม่กลับมาแม้ในวันพรุ่งนี้
กลางคืนกลืนกินทุกอย่าง
โดยอ้างนามของความรักและภักดี
ชานชาลาของสถานีระหว่างทาง
เนืองแน่นด้วยผู้โดยสารของความเคียดแค้น
02
เรารักชอบความเงียบ
จากเสียงที่เราไม่อยากได้ยิน
ต้องการพูดเพียงหนึ่งคำ
ซึ่งไม่มีความหมายเมื่อบังคับให้พูดพร้อมๆกัน
03
ขบวนรถไฟไปแดนสนธนยา
ดื่มกาแฟฝาดขมเพื่อให้ตื่นตลอดคืน
คืนซึ่งไม่มีวันสิ้นสุด
เฝ้าฟังเสียงความเงียบของคนรัก
คนรักผู้เคียดแค้น
ผู้สัตย์ซื่อและไร้เดียงสา
04
ขบวนที่รอคอยไม่เคยมาถึง
และที่ออกไปจากสถานีล้วนมุ่งหน้าสู่ค่ายกักกัน
21012016/1984
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)