ตอนเด็กเด็ก ซื้อลูกโป่ง ยี่สิบบาท
เอาเชือกพัน ผูกคาดไว้ที่แขน
โน่นสีขาว สีชมพู ชุปเปอร์แมน
ผูกใม่แน่น ลอยฟ้า น้ำตานอง
นั่นลูกโป่ง ของเรา
ลอยอยู่ บนฟ้าเล่า ข้าเจ้าของ
ฟ้ามีเมฆ กลมยาว ขาวผ่อง
ลอยตุ๊บป่อง กว่าลูกโป่ง ที่ลอยไป
ฉันเกลียดท้องฟ้า น่าใจร้าย
ท้องฟ้ากลาย มาปล้น โจรคนใหม่
ฉันเกลียดฟ้า อย่างไม่น่าให้อภัย
อีกพวกดาว มากมาย อยู่ใต้ฟ้า
วันหนึ่งเห็น ดาวตก ฉันหัวเราะ
ดาวใจเสาะ ระงม สมน้ำหน้า
พลันนั้นดาว ที่ร่วงหล่น บนเวลา
ก็ตกอยู่ ที่บ่า โจรใจร้าย
ดาวสะกด จิตโจร เหมือนโหรเก่า
โจรกลัวเข้า รีบกลัว กลัวโยกย้าย
วิ่งไล่แย่ง ลูกโป่ง ตะเกียกตะกาย
ดาวศรัทธา พร่างพราย ชาติชายจริง
โถฉันไม่มีลูกโป่ง เธอก็ไม่มีลูกโป่ง
ทุกอย่างโล่ง อยู่ทั่วไป ทั้งชายหญิง
เมื่อลูกโป่ง เสรีภาพ ไม่มีจริง
โลกทั้งมวล แน่นิ่ง เผด็จการ
---------------------------------------
ลูกโป่ง ลอยลมไหว เหมือนใบปลิว
เป็นรอยริ้ว ของคนกล้า มหาศาล
เมื่อโป่งปล่อย ปลิวปลิด หมู่มิตรมาร
เผด็จการ จงพินาศ ประกาศชัย...โย
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)