โลกเรานี้มีอายุบรรลุผ่าน     หลายพันล้านปีแล้วยังแน่วแน่

จากก๊าซร้อนมาร่วมรวมผันแปร     เย็นตัวแช่แข็งคืนวันสร้างสรรค์มา

แต่ละวินาทีที่เดินทาง     หมุนอยู่กลางห้วงหาวบนราวฟ้า

กว่าจะเย็นตัวเห็นเป็นโลกา     คล้ายแขวนบนราวตากผ้าดูน่าคิด

1 ปีมี 365 วัน อันผันผวน     หลายกระบวนท่า นำมาผลิต

สรรพสัตว์กับทัศนวิสัยในชีวิต     ใครลิขิตประสิทธิ์ประศาสน์ไว้

ให้มีวิชาอุตสาหพยายาม     ฝ่าข้ามยุคน้ำแข็งมาจนได้

และสาดแสงแห่งอาทิตย์อุทัย     จะแช่แข็งไว้อย่างไรก็ไม่ตาย

แสงแห่งดวงตะวันที่สรรสร้าง     ดูพรายพร่างพราวเพชรก่องเก็จฉาย

ก่อให้เกิดกาลเวลานาฬิกาทราย     เป็นประกายปิดฟ้าด้วยฝ่ามือ

จะปิดฟ้าด้วยฝ่ามือใช่หรือไม่     ก็คงได้แค่ใบหน้านัยน์ตาซื่อ

จะแช่แข็งไม่แบ่งใครใจคนฤา     สูญพันธุ์คือระบอบไม่ชอบเอย.