ยินดีต้อนรับสู่ความเป็นจริง
ที่นี่ ที่นั่น หลุม บ่อ ปลัก ตม
ผ่านจากฝันหวานวัยเยาว์ -
ริ้วรอยบาดแผลวัยหนุ่มสาวยังไม่ลบเลือน
ความฝันยังอยู่หรือไม่
ความมุ่งมั่นยังมีอยู่ไหม
บาดแผลเพิ่มเข้ามาแผลแล้วแผลเล่า
ไซบีเรียของเราอาจจะไม่ได้อยู่ที่ไซบีเรีย
แดนเนรเทศคือที่ใดหรือ
คนหนุ่มสาวเมื่อปี 1989 จากเทียนอานเหมินหลายคนยังไม่กลับบ้าน
คนจากราชประสงค์ก็ยังไม่อาจกลับบ้านเช่นกัน

ยินดีต้อนรับสู่ความเป็นจริง
การพลัดถิ่นพิสูจน์ตัวตนของเราได้มาก
เป็นนักปฏิวัติ
นักอุดมคติ
นักฝันโรแมนติค
คนสู้ความจริง
หรือเพียงอยากขยับให้โลกเคลื่อนไปข้างหน้าในร่องรอยที่ถูกต้อง
ล้วนแต่เป็นคนมีความรู้สึก
เราทำสิ่งที่เราทำด้วยความเต็มใจของเรามิใช่หรือ
มีใครบ้างไม่เจ็บปวดโดดเดี่ยว
ไซบีเรียของเราไม่ได้ชื่อไซบีเรีย
เราต่างอยู่ที่ไซบีเรียนั้น
หลุม บ่อ ปลัก ตม รอยแผล และความคับข้อง ไม่ใช่อัญมณีควรอวด
และไม่ใช่ผืนดินที่ควรสาดสุราราดรดเพื่อหว่านเพาะความปวดร้าว
ความเมามายชั่วครั้งชั่วคราวนั้นผ่อนคลายภาวะตึงเครียดตัวเรา
แต่ความเมามายตลอดเวลาดองแช่สามัญสำนึก

ไม่ว่าจะจำเป็นหรือจำยอม
หากภาคภูมิใจกับชีวิตและการกระทำของตนที่ทำผ่านมา
เป็นนักปฏิวัติ
นักอุดมคติ
นักฝันโรแมนติค
คนสู้ความจริง
หรือเพียงอยากขยับให้โลกเคลื่อนไปข้างหน้าในร่องรอยที่ถูกต้อง
หรือกระทั่งเป็นคนล้มเหลวในเกมธุระกิจ
เราล้วนกระทำการต่างๆ ด้วยตัวของเรา
เราเลือกเสียงร้องคำรามของเราเอาไว้แต่ต้น
ให้เสียงคำรามที่เราเลือกแล้วอยู่กับชีวิตจนเราดับสูญ
แม้ในไซบีเรียที่ไร้ผู้คนรับรู้การดับสูญของร่างกายเรา

ยินดีต้อนรับสู่ความเป็นจริง
ในวันเวลาสีดำ
ในความเจ็บปวด, ยากลำบาก, และไม่เป็นดั่งหวัง
ในไซบีเรียที่ไร้ผู้คนมองเห็น
มีเรื่องเล่าตำนานซึ่งอาจไม่มีคนเล่าเผยแพร่
เรียนรู้ , ทำงาน และสืบทอดเสียงกู่คำรามของคนนิรนาม

ในไซบีเรียที่ไร้ผู้คนมองเห็น
ในวันเวลาที่ยังไม่อาจหวังให้สิ้นสุดโดยเร็ว
มีคนนิรนาม
มีงานที่อาจไม่มีคนยกย่อง และเรื่องที่อาจไม่เป็นตำนาน
เราเลือกเสียงร้องคำรามของเราเอาไว้แต่ต้น
ให้เสียงคำรามที่เราเลือกแล้วอยู่กับชีวิตจนเราดับสูญ
แม้ในไซบีเรียที่ไร้ผู้คนรับรู้การดับสูญของร่างกายเรา