ใจถึงใจ มีใจ ใจจึงถึง ใจซาบซึ้ง จริงใจ ใช่เพ้อฝัน
สุดขอบฟ้า ห่างกาย ไม่สำคัญ ใจยังมั่น รักหวัง อย่างฝังใจ
กว่าสามปี พลัดที่นา คาที่อยู่ โอ้ตัวกู วัยเกษียณ ช่างเป็นได้
พลัดที่นา จะปลูกข้าว กินอย่างไร คาที่อยู่ ย้ายไป นกไร้รัง
นกมีขน คนมีเพื่อน จึงคลายทุกข์ จึงมีสุข เมื่อประจักษ์ รักและหวัง
มิตรสหาย ยื่นมือ คือพลัง แม้นใครแช่ง ใครชัง ก็ช่างใคร
เพื่อนไม่ต้อง มีมาก ให้ยากดอก เพื่อนหลอกหลอก มากมี กี่สมัย
ไม่กี่คน เพื่อนจริง ใจถึงใจ ก็อบอุ่น ณ หทัย ยามไกลกัน
นี่คือ ชีวิตจริง ยิ่งกว่าจริง ไม่ใช่ลิง ถือลูกท้อ ล่อหลอกนั่น
แม้ลำบาก ยากไร้ ไม่สำคัญ เถอะต้องมี สักวัน เป็นของเรา
*ซึ้งในน้ำใจเพื่อนมิตรสหายและมิตรรุ่นน้อง เขียนเมื่อ 16 ธันวาคม นอกราชอาณาจักรกะลาแลนด์