ทุก ๆ ปี  24 มิถุนา มาขวัญเอ๋ย     ใครเล่าเคยหัวจะขาดอาจอาสัญ

ใครบ้างเล่าเฝ้านับคืนยืนนับวัน     ชวนตะครั่นตะครอต่อชีวิต

24 มิถุนายน ใครคนไหน      เอาหัวให้ประกันท้าอาญาสิทธิ์

พ.ศ.2475 พาสู่ทิศ          ประชาลิขิตอนาคตกฎกติกา

86 ปีที่ผ่านมาน่าสงสาร     อุดมการณ์ตะกุกตะกักเป็นนักหนา

ดั่งเกมฟุตบอลต้อนสกัดขัดบาทา     เตะตัดขา ผิดกติกาสารพัด

จะเอาความยุติธรรมนำมาค้าน     กรรมการร่วมเละเทะเตะสกัด

22 พฤษภา 57 เหตุล่าฆ่า รัฐ     รัฏฐาธิปัตย์ถูกฟ้องร้อง 22 มิถุนา

ศาลชั้นต้นจนอุทธรณ์ถอนคดี     เหลืออยู่ที่ฎีกาท้าความกล้า

ศาลเป็นหลักปักธงตรงวิชา     เป็นศรัทธาฟ้าดินสิ้นตัวตน

ศาลคือเงาเสาหลักปักปราดเปรื่อง     กบิลเมืองเรื่องประดาหาเหตุผล

แต่มาตรา 113 ยามอับจน     22 มิถุนายนคนอยากดู

กฎหมายอาญามาตรา 113 ในความผิด     ถ้าวินิจฉัยพลาด จะบาดหู

ศาลฎีกาจะว่าอย่างไรไม่หดหู่     ลูกหลานเหลนอยากรู้สู่ทางทิศ

หมุด 24 มิถุนา ถูกพาหนี 2475     นาฬิกากี่เรือนเทียบ เงียบสนิท

เลหลังแถวคลองถมขมชีวิต     เวลาผิดปิดแขนเสื้อเชื่อถือใด

กรรมเป็นเครื่องเรื่องเหตุชี้เจตนา     พิพากษาจากป่าเถื่อนเขยื้อนไหว

กรรมจากกลัวพัวพัน พากันไป     เดินทางในป่าชีวิต สิทธิ์ อ่อนล้า

ป่าหิมพานต์ฐานเทียบเปรียบป่านี้     ที่นี่มีเขาวงกตคดคุณค่า

คดในข้องอในกระดูกลูกหลานด่า     มีมาตรา 113 ไว้หยามใคร...?