นั่งเจี๋ยมเจี้ยมจ้อต่อหน้านายกอังกฤษ     กลับมาฟุดฟิดติดนักเลงเบ่งคับชาติ รู้กาละเทศะไม่ประมาท                     สืบทอดอำนาจวาดลีลาด่าและดูด เป็นผู้นำทำหน้าที่ ย่ำยีได้               ไปที่ไหนจับไมค์คนเดียวเดี่ยวพร่ำพูด ใส่มุกปวงช่วงชิงเรตติ้งกระฉูด                 แต่บึ้งบูดบ่อย ๆ ถ่อยเต็มปาก อยากชกคนทนโดนด่าว่าไม่ไหว        สันดานใหญ่ของชนชั้นมันเลิกยาก

  งมงายไร้เหตุผลไม่สืบค้นเชื่อง่ายตามกระแสเวลาหลงก็ยอมทำตามไร้ข้อแม้เวลาแพ้โทษเวรกรรม นี่ด้อยพัฒนา เหยียบย่ำสิทธิมนุษยชนมองคนไม่เท่ากันต้องเข่นฆ่าคนเห็นต่างว่าเขาเป็นผักปลาไม่มีปัญญาพวกโง่บ้าทุรชน ข้างบนเขาว่ายังด้อยพัฒนาตาสีตาสาจากบ้านนามิใช่คนคนจนย่อมโง่ตรรกะพ่นถ้ายากจนก็ต้องจนอย่าหวังรวย

ติดอยู่ใน ความฝันของคนอื่นในตัวเมืองค่ำคืน ที่สับสนไม่ใช่ถ้ำกลางขุนเขา แค่ฝูงชนที่ดาษดื่นและวกวนกลางแสงไฟ ติดอยู่ในเส้นทางอย่างจนตรอกเมืองไม่มีทางออกให้คว้าไขว่เป็นหมูเมืองที่อับจนหนทางไปดิ้นรนบนเงื่อนไขของใครกัน ติดอยู่ในความทุกข์ไม่ได้เลือกมีความสุขเปลือกๆเหมือนความฝันกลับไม่ได้ ไปไม่ถึงก็หมดวันขังอยู่ในนานนิรันดร์ของถ้ำเมือง อยู่ท้ายถ้ำถลำเข้ามานานนักใช้ชีวิตจมปลักอย่างเซื่องๆกับเพียงลมหายใจที่เปล่าเปลืองในกับดักความรุ่งเรืองไม่เท่าเทียม    

เราผิดพลั้งเผลอคิดพลาดหรือธรรมชาติเขาโหดร้ายจึงคนถูกทำลายด้วยเพทภัยอย่างทารุณ ในโลกอันกว้างใหญ่เทพมารดาจะค้ำจุนแต่เมื่อโลกขาดดุลผลสะท้อนสุดสะเทือน ไม่มีเขตพรมแดนทั่วทุกแคว้นไม่คลาดเคลื่อนเพียงแต่เราแชเชือนโลกจะเชือดเราเท่ากัน! แม่อุ้มโอบชีวิตและก็ปลิดให้อาสัญรู้ เห็น เป็นสำคัญตระหนักแน่เป็นส่วนเดียว