..ขุนสัตว์ให้เป็นสัตว์ไว้ขบกัดประชาชนขุนคนบ่เป็นคนแต่เม็ดข้าวจะเปล่าเปลือง ขุนสัตว์ก็ได้สัตว์และเห็บหมัดก็เต็มเมืองศอกคืบก็ขัดเคืองสิ คับแค้นและฝืดคอ เลี้ยงสัตว์ก็พล่านสัตว์สิ บ้านอัดและเมืองออพูนเพียบแต่สอพลอสุนัขพรรคกระฎุมพี

.. 'หมดแล้วน้ำตาจะไหล'มันท่วมอกตกในแล้วก่อนหน้าหมายหมุดยุติธรรมหมายนำพามืดกว่าดาวดับลงฉับพลัน ทวงถามคุณค่า..ยิ่งไร้ค่าควานหาฟืนไฟยิ่งไหวหวั่นทิศทางร้างเรียบอยู่เงียบงันอดีตหลอนปัจจุบันจนฝันร้าย   ..แปลกหน้า แปลกถิ่นแผ่นดินแม่เห็นแต่อัปยศหมดความหมายสิทธิ์จะเลือกร้อนเย็น-เลือกเป็นตายพับพ่ายแหลกตกเขาฉกชิง

ใครกันต้นคิดจิตต่ำต้อยให้วันนี้เด็กนับร้อยมากราบแม่วางมาลัยมะลิขาวราวดวงแดน้ำตาไหลอนาถแท้วันแม่ไทยฯ.........ใครกันต้นคิดจิตต่ำต้อยให้เด็กนับร้อยต้องร่ำไห้แม่ไม่มี-มีเพียงภาพจะกราบใครกราบโอ่งกราบไหอยู่กับบ้านสงสารนักฯ.....พิธีกรรมชำแรกแทรกแต่เศร้างมงายอบายเขลาที่ครอบหนักให้หัวตกต้องตีนนั้นกลิ่นรักอวดประจานผลาญประจักษ์ว่ารักงามฯ.......เด็กกี่พันฝันโพ้นตะโกนหาว่าในนามมนุษย์สุดจะถามความรักของแม่แม้ในนามก็ยอกหนามกลัดเนื้อเชือดเถือใจฯ......

ไม้ระแนงคนละท่อนคนนั้นปักคนนี้ปักสักพักรายรอบตัวฉันกลายเป็นรั้วความฝันของคนหลายคนคนนั้นปักคนนี้ปักเขาบอกด้วยความรักไม่ใช่เล่ห์กลฉันเป็นอย่างนั้นฉันต้องเป็นอย่างนี้ในรั้วระแนงร้อยพันสีของคนที่รักฉันร้อยพันคนฉันไม่รู้ฉันเป็นอะไรสิ่งที่ผู้อื่นยื่นให้ทำฉันสับสนอยากพังระแนงที่ล้อมรอบออกไปแต่ทำไม่ได้ความรักทะลักล้นฉันนั่งกอดเข่าในกรงน้ำตาไหลเงียบๆ มองออกไปข้างนอกคนนั้นยังปัก... คนนี้ก็ปัก...