ฟังคำพูดของท่านตัวแทนศาลเสียงนุ่มหวานทำหน้าฉอเลาะกลั้วยิ้มพิมพ์ใจวัยเอ๊าะจึงอยากจะหัวเราะให้ขาดใจ “ขออยู่ไปสักสิบปีได้ไหมจ๊ะสัญญาจะฟื้นฟูป่าคืนจนได้ถ้าไม่คืนไม่เป็นป่าก็จะไปถ้าไม่ให้จะเสียใจใครว่าความ...”

  อันรสถ้อยร้อยแก้วแล้วชวนอ่าน     พาแตกฉานซ่านกระเซ็นเป็นฟองฝัน เปรียบเป็นแก้วกระจ่างดั่งกลางวัน     "ฟ้าบ่กั้น" ดั่งกรรณิการ์กลิ่นกล้าไกล ร้อยแก้วปลายปากกาคมกล้าแข็ง     เป็นคมแห่งปัญญาท้ายุคสมัย ป่าวร้องให้น้องพี่ที่นี่ไท     หมดยุคไพร่ทาสแล้วนะแก้วตา ปลายปากกากล้าคมอมน้ำหมึก     จารผนึกกระดาษปรารถนา มิได้หมายปลายคมคือชื่อลือชา     เพียงหมายว่าประชาชนบนชื่นบาน

มองไม่ออกหรือเขามาหลอกขายของมีตาก็หัดมองกูละหน่ายเสียรู้เสียเหลี่ยมมันน่าอายใครเสียหายประเทศไงไอ้บ้าบอ ฟังก็รู้ดูก็เห็นถ้าไม่โง่โธ่โถเจ้าสัวใหญ่นั่งทำหงอในคราบความหวังดีทำอ้อล้อลึกล้วงคอคืองูเห่าดูให้ดี

                                                 ใครเปิดบ้านตอนเช้าดูข่าวเห็น     มีคนเป็นจำนวนมากอยากเข้าบ้าน ปกติประตูปิดมิดทุกบาน      วันนี้งานอะไรหนอจ่อเข้าไป เขาไปไหนกันหนาออหน้าบ้าน      ชุดทหารเห็นแล้วไม่แคล้วใหญ่ พากันมาเนืองแน่นแห่แหนใคร      เป็นผู้ใดใคร่รู้แอบดูพลัน อ๋อบิ๊ก จุดๆๆ สุดร้อนฉ่า      คนหน้าหนานาฬิกาเพื่อนดังเลื่อนลั่น