เมื่อปี 2516 อาจารย์ป๋วย อึ๊งภากรณ์เคยเขียนบทความอมตะ “จากครรภ์มารดาถึงเชิงตะกอน” ซึ่งบรรยายถึงความต้องการพื้นฐานของมนุษย์ตั้งแต่เกิดจนตายและเรียกร้องให้สังคมไทยยอมรับว่าคือสิทธิที่คนไทยทุกคนควรได้รับจากวันนั้นถึงวันนี้เวลาผ่านไปถึง 39 ปีสวัสดิการที่คนไทยได้รับก็ยังห่างไกลจากความฝันดังกล่าวของอาจารย์ป๋วย ทั้งที่สังคมไทยมีการพัฒนามาตลอดและมั่งคั่งขึ้นมาก แต่ความมั่งคั่งดังกล่าวก็ไม่ได้มีการกระจายอย่างเพียงพอจนสามารถนำไปสู่ความเท่าเทียมกันของสวัสดิการพื้นฐานได้  สาเหตุอาจมาจากความกังวลของผู้กำหนดนโยบายและภาคส่วนอื่นในสังคมในเรื่องการจัดสรรงบประมาณภาครัฐว่าจะเพียงพอหรือไม่ อย่

แนวร่วมนิสิตนักศึกษาคัดค้าน ม.นอกระบบและแนวร่วมจัดกิจกรรม “การศึกษาต้องฟรี! ทั่วโลก” หน้ารัฐสภา ด้านโฆษก ปธ.สภา ยินดีที่ นศ.ตื่นตัวสนใจตรวจสอบนโยบายของรัฐ เชื่อมั่นในระบอบประชาธิปไตย

เมื่อวันที่ 1 ก.ค.54 สมัชชาคนจนได้แถลงข้อเสนอเชิงหลักการสมัชชาคนจนต่อสาธารณชน แนะนำรัฐบาลใหม่ในการแก้ปัญหาคนจน ด้วยการสร้าง “ประชาธิปไตยที่กินได้ การเมืองที่เห็นหัวคนจน” โดยมีรายละเอียดดังนี้ ข้อเสนอเชิงหลักการสมัชชาคนจนต่อสาธารณชน ปัญหาของสมัชชาคนจนที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขมีที่มาจากปัญหาการถูกแย่งชิงฐานทรัพยากร ดิน น้ำ ป่า ปัญหาการละเมิดสิทธิมนุษยชน จากโครงการการพัฒนาและการดำเนินนโยบายของรัฐ ปัญหาความยากจนที่พวกเราประสบเป็นความยากจนที่มีรากฐานมาจากการจนอำนาจ จนโอกาส ไม่มีช่องทาง/กลไกในการเข้าไปมีส่วนร่วมในการตัดสินใจของรัฐ พวกเรายากจนเพราะ “ไม่มีสิทธิในการกำหนดอนาคตของตนเอง” ดังนั้น นโยบายก

1. “วันกรรมกรสากล” มิใช่ “วันแรงงานแห่งชาติ” “วันกรรมกรสากล”กำเนิดขึ้น เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2433 เพื่อรำลึกถึงจิตใจกล้าสู้กล้าเสียสละแม้กระทั่งชีวิตของชนชั้นแรงงานทั่ว โลก เป็นการรำลึกถึงและสืบทอดเจตนารมณ์ประวัติศาสตร์การต่อสู้ เพื่อให้มีการปรับเปลี่ยนระบบการทำงานเป็น “ระบบสามแปด” หมายถึงทำงานวันละ 8 ชั่วโมง พักผ่อน 8 ชั่วโมง ศึกษาหาความรู้ 8 ชั่วโมง อันเป็นการสะท้อนถึงชีวิตมนุษย์ที่ต้องการอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี ได้รับความยุติธรรม มีเวลาพักผ่อนร่างกายจิตใจ และพัฒนาศักยภาพความเป็นมนุษย์