บทความสะท้อนประเด็นจากการทำงานพัฒนาในรัฐยะไข่ของพม่า ซึ่งมีความอ่อนไหวเรื่องศาสนาและชาติพันธุ์ ขณะที่การกำหนดเป้าหมายการพัฒนาจากแหล่งทุนต่างประเทศ ที่ขาดความเข้าใจถึงเงื่อนไขภายในสังคมของพื้นที่ทำงาน โดยไม่ทันฉุกคิดผลกระทบทางสังคมจนยิ่งสร้างความหวาดแวงระหว่างชาวยะไข่ต่อชาวโรฮิงญา ส่วนรัฐบาลพม่าก็อาศัยความช่วยเหลือด้านงบประมาณจากองค์กรระหว่างประเทศเพื่อสร้างฐานสนับสนุนจากชาวพุทธยะไข่
