ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ รู้ตั้งแต่ยังไม่ทันอ้าปากด้วยซ้ำ ว่าพอแอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล ออกมาประท้วงโทษประหารชีวิต จะต้องถูกสังคมไทยรุมยำ ทั้งชาวเน็ตชาวบ้านและสื่อ แทบไม่เลือกข้างเลือกสีอีกต่างหาก บ้างก็บอกให้พวกแอมเนสตี้เอานักโทษประหารไปเลี้ยงที่บ้าน ไม่ต่างจากบอกให้ฐปนีย์ เอียดศรีชัย เลี้ยงโรฮิงยา สนุกปากเฮฮากับการเย้ยหยัน เรียกเพื่อนกดไลก์กระหน่ำ (แต่พอ UNHCR เอาดารามาเป็นพรีเซ็นเตอร์ ก็ช่วยกันบริจาคตังค์เพื่อผู้อพยพ ซาบซึ้งจัง เมืองไทยเมืองพุทธ)

  สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ บอกว่าเศรษฐกิจไทยถดถอยมา 10 ปีเพราะการเมืองไม่มีเสถียรภาพ พูดเป็นเสียงเดียวกับนายกฯ ว่า 4 ปี เสถียรภาพดีขึ้นแล้วทำให้เกิดการลงทุนขนาดใหญ่ ตัวเลขดีขึ้นทุกอย่าง ขี้เกียจถามว่าเศรษฐกิจดีจริงหรือ ทำไมชาวบ้านล้อว่า ทำธุรกิจใหญ่ขึ้นทุกวัน จากขายรถ ต้องขายบ้าน ขายที่ดิน แต่ที่บอกว่าการเมืองไม่มีเสถียรภาพมานาน ท่านพูดถูก เพียงนับจากเมื่อไหร่ เมื่อเกิดรัฐประหาร 2549 ไง ใช้ปืนใช้รถถังแก้ปัญหาการเมือง แก้ความขัดแย้งในระบอบประชาธิปไตย ร่างรัฐธรรมนูญ 2550 ใช้อำนาจแต่งตั้งและตุลาการภิวัตน์แก้ขัดแย้ง จนแตกแยกกันไปใหญ่

“ขนมจีนราดน้ำปลา” อาหารกลางวันเด็กอนุบาล พ่นพิษทันใจชาวโซเชี่ยล ผอ.โรงเรียนถูกออกจากราชการไว้ก่อน ตามมาตรการป้องกันปราบปรามการทุจริตประพฤติมิชอบของ คสช. ก็เป็นอีกครั้ง ที่พลังโซเชี่ยลศักดิ์สิทธิ์กว่าร้องเรียนตามกระบวนการ เหมือนขวานทุบรถ ชะงัดกว่ารอศาล ขนมจีนราดน้ำปลาก็ร้องศูนย์ดำรงธรรม แต่ยังไม่ทันรู้ผล พอเป็นข่าวครึกโครม ผอ.ก็โดนทันที ท่านผู้ว่าฯ ท่านที่ปรึกษารัฐมนตรี กรุณาไปเยี่ยม ไปตักข้าวแจกเด็กนักเรียน ซึ่งขยี้หูขยี้ตา แทบไม่เชื่อว่าอาหารกลางวัน 20 บาทได้กินกุ้งตัวโต

  สนช.หลับคาห้องประชุมไม่ผิด สื่อที่เอาภาพมาเผยแพร่สิผิด อดีตนายกสมาคมนักข่าววิทยุและโทรทัศน์ไทย ซึ่งได้เป็น สนช.ตั้งแต่รัฐประหาร 2549 กล่าวประณามสื่อไม่เคยปฏิรูปตัวเอง บิดเบือน สร้างความขัดแย้ง (ยังดีที่ไม่ด่าสื่อไร้มารยาท คนหลับห้ามรบกวน) นายกฯ บอกว่าคนหลับคราวหน้าไม่ต้องเป็นอะไร ให้กลับไปนอนบ้าน แต่วันนี้อยู่ให้จบไปก่อน เพราะงานอื่นเขาก็ทำ ขณะเดียวกันก็หงุดหงิดสื่อสนใจแต่เรื่องไร้สาระ จับผิดเรื่องเล็กจนไม่ดูเรื่องใหญ่ “ทำลายกันเข้าไป”