หลายครั้งที่เราเห็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือโทรทัศน์ว่ามีม๊อบต่างๆ บุกทำเนียบบ้าง ปิดถนนบ้าง หรือเผาหุ่นบ้าง เผาโลงบ้าง หลายคนคงรู้สึกเอือมระอากับการกระทำอันเป็นที่น่ารำคาญของชาวบ้าน หลายคนอาจรู้สึกโมโหและด่าทอในการสร้างความวุ่นวายเดือดร้อนให้กับตน หลายคนก็อาจไม่สนใจเพราะตนไม่ได้รับผลกระทบจากปัญหาจราจรหรือลูกหลงหากเกิดการปะทะที่รุนแรง และหลายคนเลือกที่ไม่ใส่ใจหรือไม่รับรู้ด้วยซ้ำไปว่าชาวบ้านเขาได้รับความเดือดร้อนและมาเรียกร้องอะไรกัน
ขณะที่ การต่อสู้ของชาวบ้านมากมายตามจุดเล็กๆ ของสังคมไม่เคยแม้แต่จะปรากฏเป็นข่าว!
มีน้อยคนนักที่จะเอาใจเข้าข้างชาวบ้าน มีใจที่เปิดกว้างและตระหนักรับรู้ถึงปัญหาที่พวกเขาเหล่านั้นต้องประสบ เพียงน้อยคนนี้ที่ทราบถึงสถานการณ์ความเดือดร้อนซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสังคมโดยรวม ทั้งทางตรงและทางอ้อม อีกทั้งยังหาทางช่วยเหลือปกป้องการต่อสู้ของชาวบ้านต่อไป
คงต้องตั้งคำถามต่อไปว่า ช่องว่างระหว่างคนในสังคมมันมีอาณาเขตกว้างขวางถึงเพียงนี้เชียวหรือ? ทั้งๆ ที่โลกยุคนี้การสื่อสารสะดวกรวดเร็วและครอบคลุมไปทั่ว แต่ทำไมยังมีกลุ่มคนที่อยู่ในส่วนที่จมและส่วนที่ลอยแม้จะอยู่ในอ่างน้ำเดียวกัน โดยสิ่งที่อยู่ข้างบนพบแต่สิ่งที่สวยงาม หมดเวลาไปกับการร่ำเรียน การทำงานและการหาเงิน จนไม่เคยมองเห็นสิ่งอื่นใด
น่าแปลกใจที่โลกข้างบนที่มีผืนฟ้ากว้างนี้ช่างคับแคบเหลือเกิน
ตรงข้ามกับโลกเบื้องล่าง ที่เขาต้องเผชิญกับกากเน่าเสียที่คนข้างบนถ่มทิ้งมาให้ โดยที่เขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธหรือเรียกร้องใดๆ โลกของการต่อสู้ดิ้นรนอย่างยากลำบากในชะตากรรมที่โดดเดี่ยว เพื่อหวังเพียงปกป้องทรัพยากรธรรมชาติและความเดือดร้อน หวังเพียงว่าคนข้างบนจะเหลียวมองมาบ้างหลังจากที่ต่างตักตวงผลประโยชน์จากพวกเขาไปมากต่อมากแล้ว
นอกจากเขาจะต้องต่อสู้เพื่อปากท้องแล้ว เขายังต่อสู้เพื่อพิทักษ์รักษาทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่นซึ่งเป็นจุดเล็กๆ ของสังคม แต่นั่นคือสิ่งที่เชื่อมโยงเป็นเนื้อเดียวกันของทรัพยากรทั้งมวลในประเทศ การที่เขาต่อสู้เพื่อจุดเล็กจุดน้อยก็เท่ากับปกป้องทรัพยากรเพื่อคนทั้งประเทศและต่อมวลมนุษยชาติ เขาตัวเล็กเกินไปหรือ? ถึงไม่มีใครเห็นความสำคัญของพวกเขา
ขณะที่ การต่อสู้ด้วยการเอาชีวิตเข้าแลกของชาวบ้านไม่กี่คน สังคมมองว่าชีวิตของเขามีราคาน้อยด้อยค่ามากนักหรือ? เขาทุ่มเทเพื่ออีกหลายๆ คน แต่สังคมกลับไม่เห็นหัวเขา นั่นยังไม่พอ ยังคงถลุงใช้และแย่งชิงผลประโยชน์ด้วยการใช้อำนาจต่างๆ มาทำร้ายเขาและทรัพยากรธรรมชาติที่เขาสู้อุตส่าห์ปกป้องอีก มันโหดร้ายเกินไปไหม?
เมื่อพื้นที่ข้างล่างตีบตันขึ้นทุกที วันหนึ่งเขาจึงต้องผุดขึ้นด้านบนบ้างเพื่อหายใจ เขาไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆ แต่กลับถูกประณามหรือไม่ได้รับความสนใจใยดี แล้วทางออกใดเล่าที่จะช่วยเขาได้? หรือว่าจะต้องจับอาวุธ ใช้ความรุนแรงเพื่อเปิดตาสังคมเสียที ซึ่งนั่นคงเป็นทางเลือกสุดท้าย
หวังว่าโลกใบนี้จะเปิดกว้างและแบ่งพื้นที่ให้นักต่อสู้ภาคประชาชนบ้าง เพราะถึงอย่างไรเราต่างก็อยู่ในโลกใบเดียวกัน หรือบางส่วนำได้หลงไปตามกระแสที่ชักนำอยู่ หากจะหวังพึ่งสื่อก็คงเหลว ทางที่ดีเราต้องเลือกเอง ตัดสินใจเองบนพื้นฐานของการเปิดกว้างของความคิด ไม่ใช่รอให้ใครเขาเอามาใส่ปากกรอกหูอยู่ทุกวัน
วอนขอว่าอย่าได้หลงใหลไปกับกระแสของความสวยงามจอมปลอมจนหลับใหล แต่อยากให้เปิดตาเปิดใจเหลียวมองความจริงที่เกิดขึ้นบ้าง....แม้มันจะดูไม่สวยงามสักเท่าไหร่นัก
บางครั้งสิ่งที่เหมือนอยู่ไกลตัว แต่ความจริงมันอยู่ใกล้ตัวเรามากที่สุด!!!
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)