เทือก บรรทัด กล่าวถึงงานชุดนี้ว่า เราทุกคนมีดวงจันทร์บนท้องฟ้า ในบึงน้ำนิ่งใส และในใจใสสะอาด สงบอยู่ตลอดเวลา  แต่เรามักไม่ค่อยเห็นพระจันทร์ในดวงใจ เป็นเพราะเรายึดติดอยู่กับพระจันทร์บนฟ้า และรูปเงาพระจันทร์ในน้ำ

ในทำนองเดียวกัน เราทุกคนมีตัวตน รูปเงาและจิตวิญญาณ อยู่ตลอดเวลาเช่นกัน แต่เรามีจิตวิญญาณเสมือนไม่มี เพราะ เราหลงใหลอยู่ในตัวตน และรูปเงา เข้าไม่ถึงจิตวิญญาณ ซึ่งเป็นตัวตนที่แท้ของเรา

เพื่อการเดินทางไปสู่ความเป็นตัวตนที่แท้ของเรา เราจำต้องละทิ้งตัวตน และรูปเงา ที่ถูกสร้างขึ้นไว้เบื้องหลัง

รวมบทกวีนิพนธ์ ชุดนี้ คือเรื่องราวระหว่างทางไปสู่ความเป็นตัวตนที่แท้ ที่ผมพบเห็นใหม่ๆ ด้วยดวงใจของชีวิต จิตวิญญาณ  ผมเดินทางออกมาจากตัวตนและรูปเงามาเฝ้าดูความเป็นอยู่ที่เป็น ออกมาจากเวลาของความสุข-โศก ที่จำได้หมายรู้ มา อยู่กับเวลา

ปัจจุบันขณะ ผมได้ยินเสียงความตายของพ่อ ได้ยินเสียงความเงียบอันสมบูรณ์ เห็นดวงดาวในกองทราย เห็น เปลวเพลิง ในไฟกระพริบ เห็นไฟงามกับรัก เห็นเวลาในเวลา และเห็นบึงพระจันทร์

เทือก  บรรทัด  เริ่มเขียนกวีมาจากปรากฏการณ์ต่างๆ ที่พบเห็นเป็นส่วนใหญ่ เป็นเรื่องราวของโลกภายนอกเช่น ความเปลี่ยนแปลง ของสิ่งแวดล้อม ของสังคมไทย ต่อมาบทกวีของเขาเริ่มขยับเข้าไปในโลกภายใน โดยเฉพาะบทกวีเล่มล่าสุดของเขาเล่มนี้.

บึงพระจันทร์

ดวงจันทราอะร้าแอร่มแจ่มใส

ไกลสุดมือใดเอื้อมไปถึง

กระจกน้ำเรียบใสในบึง

คลอคลึงเคลียเคล้าเจ้าแจ่มจันทร์

ในบึงน้ำจันทร์แจ่มแอร่มอะร้า

บนท้องฟ้าจันทร์ก็ฉายเฉิดฉัน

ในใจจันทร์ก็จ้าแจ่มลาวัณย์

ณ ที่นี่ที่นั่น...จันทร์แจ่มใจ

เพราะบึงน้ำนิ่งใสว่างไหววิ่ง

จันทร์จึงดิ่งจากฟ้ามาแจ่มใส

เพราะบึงใจใสว่างกว้างไกล

จันทร์จึงฉ่ำอำไพกลางใจงาม

น้ำค้างตกกระจกน้ำบึงแตก

จันทร์ฉายมลายแหลกกลับโลกสาม

หนึ่งหยดน้ำค้างเต็มบึงทาม

ไม่เหลือที่ให้จันทร์วามงดงามดวง

ขอเพียงใจใสนิ่งไม่วิ่งไหว

พื้นที่ใจก็ไร้เขตห้ามหวง

สรรพสิ่งในโลกทั้งปวง

จักฉายภาพโชติช่วงแจ่มดวงใจ

กระจกใจใสสะท้อนสรรพสิ่ง

เห็นกระะเพื่อมว่ายวิ่งน้ำไหว

เห็นน้ำเป็นน้ำเป็นไป

เห็นจิตกระจ่างใจอยู่ในน้ำ.

                        เทือก  บรรทัด