เหตุการณ์สังหารโหด 2 นาวิกโยธินที่บ้านตันหยงลีมอร์ อ.ระแงะ จ.นราธิวาส เป็นเหตุการณ์เศร้าสลดอีกครั้งของสังคมไทย เช่นเดียวกับเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นไม่กี่ชั่วโมงที่กลุ่ม "โจรนิรนาม" ที่กราดยิงใส่ร้านน้ำชาในบ้านตันหยงลีมอร์ ที่ส่งผลให้ผู้บริสุทธิ์เสียชีวิต 3 ราย และไม่ว่าปมเหตุที่มาจะซับซ้อนอย่างไร เราขอประณามผู้กระทำในทั้ง 2 เหตุการณ์  และขอเรียกร้องให้กระบวนการยุติธรรมได้ทำงานของมันอย่างเที่ยงตรงโดยไม่เลือกว่า เหยื่อจะเป็นคนในเครื่องแบบ เป็นคนของรัฐ หรือเป็นชาวบ้านธรรมดา

เราขอเรียกร้องให้สื่อมวลชนทุกแขนงได้ทบทวนบทบาทหน้าที่ในการนำเสนอข่าวสารที่เกิดขึ้น ตั้งคำถามและหาสาเหตุว่าอะไรทำให้ชาวบ้านตันหยงลีมอร์ ปฏิเสธการปฏิบัติหน้าที่ของสื่อไทยโดยปราศจากอคติหรือพยายามอธิบายให้เข้าสมมติฐานว่า ชาวบ้านพยายามโยงให้เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นประเด็นนานาชาติ

ความหวาดกลัวในภัยที่คุกคามจาก "เจ้าหน้าที่รัฐ" ของชาวบ้านใน 3 จังหวัดภาคใต้ โดยเฉพาะที่บ้านตันหยงลีมอร์ และข้อสันนิษฐานของชาวบ้านที่เชื่อว่าเจ้าหน้าที่รัฐมีส่วนรู้เห็นในการกราดยิงเข้าใส่ร้านน้ำชา อันเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดการลุกฮือ แทบจะไม่ได้ถูกเอ่ยถึงในสื่อมวลชนทั่วไป โดยเฉพาะในสื่อทางโทรทัศน์ แม้ว่าในความจริงแล้วความหวาดกลัวในเจ้าหน้าที่รัฐอาจจะมีสาเหตุมาจากการปล่อยข่าวลือ เป็นเพียงความเชื่อ หรือมีส่วนจริงก็ตาม

เราเห็นว่า การที่สื่อไทยหมดสิ้นสภาพความน่าเชื่อถือในสายตาของชาวบ้าน สาเหตุสำคัญก็เป็นเพราะสื่อหลีกเลี่ยงการรายงาน "ความจริง" ในสายตาของชาวบ้าน จึงไม่แปลกที่ชาวบ้านบางคนจะให้สัมภาษณ์ว่า สื่อมวลชนไทยคือเพื่อนของทหาร ซึ่งในความคิดของชาวบ้านแล้ว ย่อมหมายถึงการสมรู้ร่วมคิดให้เกิดเหตุการณ์การกราดยิงเข้าหมู่บ้าน หรือร่วมกันรังแกพวกเขาในเหตุการณ์ต่างๆ ตลอดระยะเวลายาวนาน ซึ่งทั้งหมดไปสอดคล้องกับฐานคติของหน่วยงานความมั่นคงไทยที่ใส่สีให้กับหมู่บ้านแห่งนี้ว่า "หมู่บ้านสีแดง"

"ความจริง" ที่แตกต่างเช่นนี้ จะหมดไปได้ มีแต่ต้องเปิดเผยความจริงของทุกฝ่าย และพิสูจน์มัน มิใช่การปิดบังความจริงหรือให้น้ำหนักในการเปิดเผยไม่เท่ากัน

ไม่เช่นนั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งการกราดยิงใส่ร้านน้ำชาในหมู่บ้าน และการรุมสังหารโหด  2 นาวิกโยธิน อย่างมากก็เป็นได้แค่จุดเริ่มต้นอีกครั้งของความรุนแรงอันยาวนานเท่านั้น