"จากอดีต ชนเผ่าเคยอยู่กับระบบการเกษตรแบบยังชีพ ต้องเปลี่ยนเป็นระบบการเกษตรเชิงเดี่ยว ปลูกพืชเช่น ขิง กะหล่ำ มันฝรั่ง รวมไปถึงการปลูกส้ม ลิ้นจี่ ซึ่งรัฐไม่ได้ให้ความสำคัญกับชุมชนบนพื้นที่สูงอย่างแท้จริง สุดท้าย ก็ถูกระบบทุนครอบงำ และหากเป็นเช่นนี้ การเกษตรบนพื้นที่สูงในอนาคตก็จะกลายเป็นของนายทุนทั้งหมด" นางเตือนใจ กล่าว

นางเตือนใจ ยังเสนอทางออกในการป้องกันและแก้ไขปัญหาน้ำท่วม ในประเด็นที่ชุมชนบนพื้นที่สูงมักจะถูกมองว่า คือสาเหตุของการเกิดน้ำท่วมใหญ่ว่า พื้นที่การเกษตรจะต้องสมดุลกับพื้นที่ป่าอนุรักษ์ และต้องมีมาตรการในการจัดการกับปัญหาการพังทลายของหน้าดิน เช่น การปลูกหญ้าแฝก ตามแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ เป็นต้น

"นอกจากนั้น จะต้องคำนึงถึงพันธุ์ไม้พันธุ์พืชที่ใช้ในการเพาะปลูกในเขตพื้นที่สูง ซึ่งอาจจะหันมาส่งเสริมให้มีการปลูกพืชพันธุ์พื้นเมืองที่มีอยู่ดั้งเดิม และต้องลดการใช้สารเคมี เพื่อรักษาหน้าดิน รวมไปถึงการจัดการระบบน้ำในการเกษตรบนพื้นที่สูง และที่สำคัญ ต้องเข้าใจว่า การพัฒนานั้นจะต้องพัฒนาให้สอดคล้องควบคู่ไปกับการใช้วิถีชีวิตของคนบนดอยด้วย ไม่ใช่ไปเอาวิถีคนเมืองไปส่งเสริมพวกเขาอย่างที่ผ่านมา" นางเตือนใจ กล่าว