มุมคิดจากนักเรียนน้อย : ชนะเลิศ...ได้ "ที่สาม"


 






บทความใน "มุมคิดจากนักเรียนน้อย" เป็นแบบฝึกหัดที่นักศึกษาทำเพื่อส่งผู้บรรยายในวิชาระดับปริญญาตรีของ คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

 

 

ชนะเลิศ...ได้ "ที่สาม"

                                                                                               

ศรุต โคตะสินธ์

คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

 

ผมเชื่อว่าเกือบทุกคนคงจะเคยดูภาพยนตร์มาไม่มากก็น้อย อาจจะเคยดูภาพยนตร์ฝรั่ง ไทย จีน แขก แต่ผมเชื่อว่าน้อยคนที่จะเคยดูภาพยนตร์จากประเทศแถบตะวันออกกลาง ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่เคย จนกระทั่งได้มีโอกาสดูภาพยนตร์เรื่อง Children of Heaven

 

Children of Heaven เป็นภาพยนตร์จากประเทศอิหร่าน กำกับโดย Majid Majidi แรกเริ่มเดิมทีภาพยนตร์เรื่องนี้มีชื่อว่า Bacheha - Ye aseman ออกฉายในปีค.ศ.1997 

 

ตัวหนังเป็นเรื่องราวของ "อาลี" เด็กชายที่อาศัยอยู่กับครอบครัวจนๆ ในบ้านเช่า ครอบครัวของเขาประกอบไปด้วยพ่อ แม่ ตัวเขาเอง และน้องสาวชื่อ "ซาห์รา"

 

เรื่องเริ่มต้นที่อาลีทำรองเท้าของซาห์ราหาย ด้วยความที่ครอบครัวยากจนจึงไม่มีเงินพอซื้อรองเท้าคู่ใหม่ให้ซาห์รา อาลีเลยแก้ปัญหาด้วยการผลัดกันกับน้องสาวในการใส่รองเท้าผ้าใบที่มีอยู่คู่เดียวของเขาในการไปโรงเรียน

 

วันหนึ่งโอกาสที่อาลีจะชดใช้ความผิดที่ทำรองเท้าของซาห์ราหายก็มาถึง เมื่อจังหวัดที่อาลีอยู่ จัดแข่งวิ่งมาราธอนในระดับนักเรียนขึ้น โดยคนที่ได้ที่สาม จะได้เข้าค่ายฟรี พร้อมรับรองเท้าหนึ่งคู่เป็นรางวัล อาลีเข้าแข่งขันโดยหมายมั่นปั้นมือว่าจะได้ "ที่สาม"

 

อะไรๆ ก็ดูสมเหตุสมผลดี คนที่ได้ที่สาม จะได้รับรองเท้าหนึ่งคู่ อาลีทำรองเท้าน้องหาย อาลีจึงหวังเข้าเส้นชัยเป็นที่สาม เพื่อจะได้รองเท้ามาใช้คืนซาห์รา ไม่เห็นมีอะไรแปลกประหลาดตรงไหน

 

แต่ผมกลับรู้สึกตะขิดตะขวงใจ ใครจะคิดอย่างไรกับการ "อยากได้ที่สาม" ของอาลีผมไม่รู้ แต่สำหรับตัวผม มันเป็นสิ่งที่ "ไม่ปกติ" เอาเสียเลย 

 

ผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่อยากได้ที่สาม

 

ผมแข่งขันมาหลายครั้ง และทุกครั้งที่แข่ง ผมก็หวังว่าจะได้ "ที่หนึ่ง" ผมคิดว่าทุกคนที่เข้าแข่งขันก็ต่างหวังจะ "ชนะเลิศ ได้ที่หนึ่ง" กันทั้งนั้น จริงอยู่ที่อาลี "ต้องได้ที่สาม" เพื่อจะได้รองเท้าไปใช้คืนซาห์รา แต่หากผมเป็นอาลีคงจะลำบากใจน่าดูที่จะต้อง "ได้ที่สาม" ทั้งๆ ที่ตัวเองอาจมีศักยภาพเพียงพอที่จะเข้าเส้นชัยเป็นที่หนึ่ง เปรียบได้กับการแลกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 ที่เรามีอยู่ในมือกับล็อตเตอรี่รางวัลเลขท้าย 2 ตัวเลยทีเดียว

 

อาจจะเป็นเพราะสังคมได้ปลูกฝังผมมาตั้งแต่เล็กว่า หากแข่งขัน ก็ต้องหวังที่จะชนะ หวังได้ "ที่หนึ่ง" อันที่จริงนิสัยส่วนตัวของผมนั้นไม่ชอบ "แข่งขัน" เอาเสียเลย การเข้าแข่งขันส่วนมากในชีวิตผม ก็เกิดจากการโดนบังคับบ้าง ถูกขอร้องบ้าง ถ้าให้เลือกได้ผมคงเลือกเอาเวลาที่เข้าแข่งขันไปพักผ่อนดีกว่า จะแข่งขันไปทำไมเครียดเปล่าๆ รางวัลก็ไม่อยากได้

 

เมื่อเอาอาลีมาเทียบกับตัวเอง ผมก็พบว่าเหตุผลที่เข้าแข่งขันของเราต่างกันอย่างสิ้นเชิง 

 

อาลีเข้าแข่งขันเพราะอยากแข่ง เขาอยากได้ "ที่สาม" เขาอยากได้รองเท้าไปให้น้องสาว ขณะที่ผมเข้าแข่งขันเพราะความจำเป็น ไม่ได้หวังรางวัลใดๆ เพียงแต่รู้ว่าต้องได้ "ที่หนึ่ง" ซึ่งเอาเข้าจริงแล้ว "ที่หนึ่ง" ก็ไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ หากแต่เป็นสิ่งที่คนรอบข้างต้องการ และคาดหวังว่าผมจะทำได้มากกว่า

 

อาลีทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็น "หุ่นยนต์" ที่ถูกคนอื่นตั้งโปรแกรมว่า "ต้องชนะ"  "ต้องได้ที่หนึ่ง" 

 

อาลีทำให้ผมคิดได้ว่า ควรจะเข้าแข่งขันเพราะอยากแข่งขัน และมีจุดมุ่งหมายในการแข่งขัน รู้ว่าต้องการอะไรจากการแข่งขัน หากไม่มีสิ่งเหล่านี้การแข่งขันก็ไร้ความหมาย  

 

จะได้ที่เท่าไรไม่สำคัญ สำคัญที่ได้สิ่งที่หวังจากการแข่งขันหรือเปล่า 

 

ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า "ที่สาม" ของอาลีนั้นเปรียบเสมือน "ที่หนึ่ง" ในความคิดของเขา เพราะ "ที่สาม" คือ สิ่งที่เขาหวังจากการแข่งขัน

 

อย่างไรก็ตาม ในหนังเรื่องนี้อาลีไม่ได้ "ที่สาม" อย่างที่ตั้งใจไว้ เขาเข้าเส้นชัยเป็นคนแรก อาลีจึงไม่ได้รองเท้าไปใช้คืนซาห์รา ฉากที่อาลีมองซาห์ราด้วยแววตาเศร้าสร้อยสุดหัวใจตอนกลับมาที่บ้านหลังจากการแข่ง ทำเอาผมน้ำตาคลอเบ้า

 

ผมไม่ได้สงสารอาลีหรอก แต่ผมสงสารตัวเองที่กลายเป็น "หุ่นยนต์" ไปเพราะการแข่งขัน 

 

คอยดูนะ... แข่งครั้งหน้าผมจะต้องชนะเลิศ...ได้ "ที่สาม"

 












 บทความทั้งหมด

 มุมคิดจากนักเขียนน้อย: อยู่ได้อย่างเป็นสุข (ในใจ)
 มุมคิดจากนักเรียนน้อย : กฎอัยการศึกฉบับป่าชุมชน

 มุมคิดจากนักเรียนน้อย:น้อมรับพระราชดำรัส พูดง่ายแต่ทำยาก
 มุมคิดจากนักเรียนน้อย : แก้มลิง
 มุมคิดจากนักเรียนน้อย : Children of Heaven เรื่องเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)

ติดตามประชาไทอัพเดท ได้ที่:
Facebook : https://www.facebook.com/prachatai
Twitter : https://twitter.com/prachatai
YouTube : https://www.youtube.com/prachatai
Prachatai Store Shop : https://prachataistore.net
ข่าวรอบวัน
สนับสนุนประชาไท 1,000 บาท รับร่มตาใส + เสื้อโปโล

ประชาไท