สถานการณ์ในช่วงสองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาพลิกเปลี่ยนเร็วมาก ท้าทายต่อหลักการและจุดยืนของใครหลายคน ตั้งแต่นักวิชาการ สื่อมวลชน นักการเมือง ผมได้รับจดหมายจากเพื่อน 'กานต์ ณ กานท์' ที่น่าจะแทนใจของใครหลายๆ คนได้ และขออนุญาตตัดทอนนำมาถ่ายทอดสักเล็กน้อย...

0 0 0

ทำไมประเทศนี้ถึงได้มีทางเลือกน้อยอย่างนี้?

พูดให้ตรงที่สุดคือ "ไม่มีทางเลือก" เอาเสียเลย?

"ถ้าไม่เอาทักษิณก็ต้องสนับสนุนแนวทางสนธิ-จำลอง" ?

ที่น่าเศร้ากว่านั้นคือ

"ถ้าไม่เอาแนวทางสนธิ-จำลองก็แปลว่า (มันผู้นั้น-พวกนั้น) เชียร์-เชลียร์ทักษิณ"

และใครที่วิพากษ์วิจารณ์ "ขบวนการ", "แนวทาง", "ข้อเรียกร้อง" กระทั่งบาง "วิธีการ" ของ "สนธิ-จำลอง"

ก็ต้องพบชะตากรรมที่ไม่ต่างกัน

นี่มันตรรกะบ้าบออะไรกันครับ

ผมไม่เอาทักษิณ (แปลว่า - รับไม่ได้กับการกระทำและนโยบายของเขาหลายๆ อย่าง และต้องการให้เขาพ้นไปจากตำแหน่ง)

แต่ผมไม่คิดว่าประเทศนี้จะอับจน ถึงกับต้องเหลืออยู่ทางเลือกเดียวคือ "เอาด้วยแนวทางสนธิ-จำลอง" (ล่าสุดคือสิ่งที่ พิภพ-สุริยใส เสนอ) เพราะผมรับไม่ได้กับการกระทำและข้อเรียกร้องของเขาหลายๆ อย่าง เช่นกัน

ผมขอเชิญผู้ที่คิด/เชื่อต่างจาก 2 กระแสหลักในประเทศนี้ (ทักษิณ - สนธิ) หรือแม้กระทั่งต่างจากผม ได้โปรดออกมาแสดงตัว หรือพูดอะไรบ้างก็ยังดี เพื่อหยุดภาวะ "ไร้ทางเลือก" ของประเทศ - สังคมนี้

"สังคมที่ไม่ยอมรับความแตกต่าง เป็นสังคมที่อันตรายอย่างยิ่ง"

0 0 0

ถ้าให้ดี จะลองอ่าน ECONOMYTH ของอิสระ ชูศรี และดับกลิ่นหอมหวานด้วย จดหมายถึง สนนท. ของ ดร.สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล เราอาจจะได้พบมรสุมที่พัดผ่านรอยหยักของสมองภายใต้กระโหลกของเราก็ได้

แม้แต่ในกองบรรณาธิการ ความเห็น ท่าทีต่อสถานการณ์ก็หลากหลาย เถียงกันหน้าดำคร่ำเครียด อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ชัดเจนที่เราเห็นร่วมกันคือ ท่าทีที่มีต่อการปราศรัยทางการเมืองของพรรคไทยรักไทยที่จะเกิดขึ้นในวันที่ 3 มีนาคมนี้ เพราะแม้จะเป็นสิทธิทางการเมืองที่จะทำได้ แต่สถานการณ์แบบนี้ การกำหนดการปราศรัยให้มีขึ้นก่อนวันชุมนุมใหญ่ของกลุ่มพันธมิตรเพียง 2 วัน ไม่น่าจะมีอะไรมากกว่าการแสดงพลังของพรรคไทยรักไทยและ พ.ต.ท.ทักษิณ และสุ่มเสี่ยงที่จะทำให้ความคิดเห็นที่แตกต่าง กลายเป็นรูปธรรมความขัดแย้ง พูดง่ายๆ มันไม่สร้างสรรค์เอาเสียเลย

ท่าทีของ พ.ต.ท.ทักษิณ ที่ย้ำแล้วย้ำเล่าในเรื่องกฎหมู่ นอกกติกา โดยไม่แยกแยะว่า อะไรคือนอกกติกา อะไรคือกฎหมู่ ก็เป็นอีกเรื่องที่คุณทักษิณจะต้องพิจารณา เพราะการชุมนุมโดยสงบสันติ ไม่เพียงแต่ได้รับการรับรองไว้ในรัฐธรรมนูญ แต่นี่คือกิจกรรมทางการเมืองที่สร้างสรรค์ที่รัฐควรส่งเสริม ไม่ว่าคุณทักษิณจะรู้สึกหวานอมขมกลืนอย่างไรก็ตาม ซึ่งย่อมแตกต่างจากการจัดการชุมนุมโดยรัฐ

เหนืออื่นใด ในทัศนะของผมและของกองบรรณาธิการ ไม่ว่าคุณทักษิณจะลาออกหรือไม่ จะประนีประนอมกับฝ่ายค้านได้หรือไม่ หรือจะทำการเว้นวรรค หรือยืนยันไม่ลาออกแล้วเดินหน้าเลือกตั้งโดยปราศจากพรรคฝ่ายค้าน สิ่งที่เราเห็นแล้วก็คือ การปฏิรูปการเมืองด้วยการแก้ไขไปจนถึงขั้นยกร่างรัฐธรรมนูญใหม่ทั้งฉบับนั้นเป็นเป้าหมายที่ถูกกำหนดขึ้นแล้ว ช้าเร็วมันจะต้องเกิดขึ้น และนี่คือสิ่งที่น่ากังวล เพราะภาพแผนและขั้นตอนไปสู่การปฏิรูปการเมืองของพรรคฝ่ายค้านอย่างประชาธิปัตย์ ตามแบบที่เอามาจาก ศ.อมร จันทรสมบูรณ์ คือการตั้งคณะกรรมการพิเศษยกร่างรัฐธรรมนูญ 7 ท่าน โดย 4 ท่านนั้นมาจากคำแนะนำของ "ประธานองคมนตรี" ซึ่งผมคิดว่า...เป็นปัญหา

เพราะประธานองคมนตรีท่านนี้ จะเรียกว่าท่านเป็นคนที่ได้การเคารพนับถือ "เกินไป" ก็ได้ "เกินไป" จนกระทั่งอาจจะทำให้มีปัญหาต่อการตั้งข้อสงสัย ซึ่งจะนำไปสู่การวิพากษ์วิจารณ์ และการวิพากษ์วิจารณ์จะทำให้เกิดความเห็นหลากหลาย ซึ่งเป็นปัจจัยเดียวที่ทำให้ค้นพบคำตอบที่เหมาะสมที่สุด

การเมืองคือการต่อรอง บทบัญญัติในรัฐธรรมนูญที่จะกำหนดโครงสร้างทางการเมือง จึงควรจะเกิดขึ้นจากการถกเถียงและต่อรอง มิใช่เกิดขึ้นจาก การถูกปิดปาก ไม่ว่าการปิดปากนั้นจะมาจากอำนาจของปากกระบอกปืน มาจากการเลือกตั้ง 19 ล้านเสียง หรือมาจากการการเชื่อใจและความเคารพนับถือ

แม้การต่อรองนั้นจะทำให้ข้อสรุปเกิดได้ยาก แต่สิ่งที่ยั่งยืนและสิ่งที่ดีที่สุด ก็มักจะไม่ได้เกิดขึ้นหรือมาจากความ "มักง่าย" เช่นกัน

กล่าวด้วยความเคารพประธานองคมนตรีผู้นี้ในฐานะนายทหารนักประชาธิปไตย ความดีงามและเก่งกาจของท่านก็ทำให้เกิดปัญหาที่ผมอยากจะสรุปด้วยคำว่า "เปรมาธิปไตย" จนกระทั่งมีกระแสเรียกร้องให้ท่านวางมือทางการเมือง

20 ปีที่แล้ว เรามีปัญหากับ "เปรมาธิปไตย" ปีนี้เรามีปัญหากับ "ระบอบทักษิณ" หรือ "ทักษิณาธิปไตย" แล้วอะไรหรือที่จะทำให้เกิด "ประชาธิปไตย"

ผมว่า เราควรจะต้องมองข้ามช็อตกันไปถึงการเมืองหลังยุคทักษิณกันบ้างแล้ว ก่อนจะถูกมัดมือชก

หรือคิดเห็นกันอย่างไรครับ