เมื่อสัตว์ประหลาดแห่งแม่น้ำฮันออกอาละวาดสร้างความหวาดผวาแก่ผู้คนในเกาหลี ชาวอเมริกันที่เข้ามาช่วยเหลือในยามคับขันถูกยกย่องให้เป็นวีรบุรุษ แต่ชาวเกาหลีที่เข้าไปช่วยในเหตุการณ์เดียวกันและรอดชีวิตมาได้ กลับกลายเป็นผู้ต้องสงสัยว่าจะติดเชื้อโรคร้ายแรงจากสัตว์ประหลาดแห่งแม่น้ำฮันไปเสียเอง และในที่สุดตัวละครตัวนั้นก็กลายเป็นหนูทดลองให้นักวิทยาศาสตร์ (ซึ่งเป็นชาวเกาหลีเช่นกัน) จับไปปู้ยี่ปู้ยำเพื่อหาแหล่งที่มาของเชื้อโรคให้ได้

นั่นเป็นเพียงการประชดประชันเล็กๆ น้อยๆ ที่บงจุนโฮต้องการส่งไปยังกลุ่มผู้นิยมอเมริกาที่อยู่ในประเทศของตัวเอง และเป็นเรื่องตลกร้ายที่ชาวเกาหลีใต้น่าจะหัวเราะออกมาด้วยความสะใจแบบขื่นๆ

นอกจากนี้ตัวละครหลักซึ่งเป็นคนในตระกูลปาร์กทั้งห้าคน (ปู่ พ่อ ลูก อา และอาผู้หญิง) ก็มีคาแรกเตอร์แตกต่างกันไปอย่างชัดเจน และเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญในการวิพากษ์จุดยืน ความเชื่อ และค่านิยมในการดำเนินชีวิตของคนเกาหลี ณ ปัจจุบัน

ความสัมพันธ์ของคนในตระกูลปาร์กถูกเปรียบเทียบกับคนแต่ละรุ่นในสังคมเกาหลี โดยที่คนรุ่นปู่คือชาวเกาหลียุคเก่าที่ยึดมั่นในเกียรติยศ ซึ่งค่านิยมแบบนี้ถูกหล่อหลอมขึ้นมาหลังจากที่เกาหลีใต้ต้องเผชิญกับความสูญเสียเมื่อสงครามโลกครั้งที่สอง ทำให้คนรุ่นนั้นต้องพยายามสร้างความภาคภูมิใจในตัวเองขึ้นมาด้วยการทำงานหนัก และชีวิตก็เต็มไปด้วยการพิสูจน์ว่าตนเองสามารถประสบความสำเร็จในด้านต่างๆ ได้

คนรุ่นพ่อที่เป็นแรงขับเคลื่อนสำคัญของครอบครัวก็คือตัวแทนชาวเกาหลียุคกลางที่ประสบกับความผันผวนทางสังคมและเศรษฐกิจในช่วงเวลาหลายสิบปีให้หลังอยู่หลายครั้งหลายคราจนรับมือไม่ทัน สุดท้ายจึงต้องออกมาทำงานที่ "ไร้เกียรติ" ในสายตาคนรุ่นเก่าอย่างคุณปู่

เช่นเดียวกับที่อาสาวและอาผู้ชายเป็นตัวแทนของคนเกาหลียุคกลางเก่ากลางใหม่ที่มีความคิดขัดแย้งกับคนอีกสองรุ่นที่พูดมาแล้ว เช่นเดียวกับที่ผู้หญิงในเกาหลีมักจะถูกมองว่าเป็นเพียงตัวถ่วง ตัวละครที่เป็นอาสาวในหนังเรื่องนึ้จึงมีความมั่นใจในตัวเองน้อยมาก และอาผู้ชายอีกคนก็ชอบคัดค้านในเรื่องต่างๆ จนถูกมองว่าเป็นพวกหัวรุนแรงไป

ศูนย์รวมใจที่เปรียบเสมือนความหวังของคนในตระกูลปาร์กก็คือ ฮุนโซ (Ah sung-Ko) ซึ่งเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารัก มองโลกในแง่ดี แต่ก็ค่อนข้างจะเอาแต่ใจ และคำนึงถึงวัตถุนอกกายมากกว่าจะคำนึงถึงคนรอบข้าง

สาวน้อยฮุนโซคนนี้เองที่เป็นตัวแทนของคนรุ่นใหม่ และเป็นสิ่งที่คนเกาหลีใต้ทั้งสามรุ่นทำทุกวิถีทางที่จะปกป้องให้เธอรอดพ้นจากเงื้อมมือของสัตว์ประหลาดร้ายที่แทรกซึมอยู่ในสังคมมานานและเพิ่งได้โอกาสแสดงตัว ซึ่งบางทีเราอาจอนุมานได้ว่านั่นคือสัญลักษณ์ของการรุกรานทางด้านต่างๆ ที่เกาหลีใต้ได้รับจากภายนอก ไม่ว่าจะเป็นระบบเศรษฐกิจแบบเสรีทุนนิยมใหม่ที่กำลังวิ่งไล่งับประเทศเล็กประเทศน้อยอย่างขมีขมัน หรือบางทีอาจจะหมายถึงการครอบงำทางวัฒนธรรมที่คนทั่วโลกทำได้เพียงแค่ติดตามข่าวคราวของหนังเรื่องใหม่จากฮอลลีวู้ดเท่านั้น (ในขณะที่ความหลากหลายและแตกต่างในศิลปะภาพยนตร์เป็นเรื่องไกลตัวยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด)

แต่กระนั้นก็ดี ความสัมพันธ์ของตัวละครเหล่านี้ก็ตัดกันไม่ขาด ไม่ว่าอยู่ในสภาพที่ร่อแร่ขนาดไหน ซึ่งคงไม่ต่างอะไรกับความสัมพันธ์ของผู้คนในเกาหลี ที่แม้จะเห็นต่างกันบ้าง แต่ก็พยายามหาทางจะอยู่ร่วมกันให้ได้ และลักษณะเฉพาะแบบนี้เองที่ทำให้ภาคประชาสังคมของเกาหลีใต้เติบโตอย่างเข้มแข็งจนสามารถต่อรองกับอำนาจภายนอกประเทศได้อย่างไม่ต้องเจ็บตัวมากนัก…