น่าสนใจว่า ทุกครั้งเมื่อสถานการณ์บ้านเมืองถูกสั่นคลอนจนสั่นไหว "ชุมชนกวีประชาไท" จะได้รับ "กวีการเมือง" ส่งตรงมาอย่างต่อเนื่อง หลากความรู้สึก หลายอารมณ์ ขออนุญาตนำรวมให้ได้อ่านกัน ณ ที่นี้ และหวังว่าจะมีอีกเรื่อยๆ ....
ไฟลามเมือง
ไฟระอุคุคลอกแตกดอกร้อน
ปะทุก้อนกระจายเกล็ดเป็นเม็ดผ่าว
ชนบทถึงเมืองก่อเรื่องราว
ลาญรอยร้าวลามรุกเร่าร้อนรน
ฟ้าไม่เหมือนสีฟ้านครโศก
ฝนโสโครกหลั่งมาน้ำตาฝน
หวาดระแวงซ่อนในนัยน์ตาคน
ดั่งพ่อมดร่ายมนตร์สะกดเมือง
ธารา ศรีอนุรักษ์
ด้วยเงินปืนด้วยชีพ หมู่ชน
งานต่างเกี่ยวการผล ผ่องหล้า
ด้วยศักดิ์ยิ่งดาลดล ถือก่อ ถือวาง
งานย่ำเผยใจกล้า แด่พื้นถิ่นไท ฯ
ถิ่นไท้ทุกศาสตร์ทั้ง ทุนสยาม นี้แม่
ทางตื่นรู้ร้อยถาม ตอบก้าว
ที่เสาจั่วเหลี่ยมสาม ศรีมิ่ง ขวัญพ่อ
จะก่อดีชั่วร้าว เร่งร้อยรอยเทียม ฯ
ทั้งเหลี่ยมมุมอำนาจนั้น ต้องไหว เทียมถึง
ช่อยศศักดิ์สืบใจ เลือดเนื้อ
ให้มุมเหลี่ยมลึกใน นิ่งแผ่ วุ่นนา
ช่อเกียรติศักดิ์ยศเกื้อ กว่าล้ำกอบดล ฯ
ไทยผ่านพ้นผูกแก้ กี่แผน เมืองเอย
เจ็ดสิบสี่ปีแทน เทิดยั้ง
กอบใจก่อเกิดแสน ผุดส่อง เผยการณ์
ทุกเยี่ยมย่ำถึงทั้ง แท่นแก้วรัฐธรรมนูญ ฯ.
ณรงค์ยุทธ โคตรคำ
นกขมิ้นเหลืองอ่อน
......นกขมิ้นเหลืองอ่อน คำนี้จะนอนไหนเอ๋ย...
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ไร้คอน คอยเกาะ
ลดเลี้ยว ลัดเลาะ บินไป บินมา
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ซอกซอน สืบเสาะ
เถื่อนถ้ำ จำเพาะ เริดร้าง ห่างไกล
นกขมิ้นเหลืองอ่อน บ้านบ่อน บินเหาะ
เพิงพัก พอเหมาะ จับคอน เคียงกาย
นกขมิ้นเหลืองอ่อน หลบร้อน สักเปลาะ
ไม่อยาก ทะเลาะ สมานฉันท์ สมานฉันท์
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ออดอ้อน ออเซาะ
แย้มหัว หัวเราะ ลอยไป ลอยมา
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ไหว้วอน เสียงเสนาะ
ถ้อยคำ เหมาะเจาะ ลี้ภัย ลี้ภัย
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ร่อนเร่ เหเหาะ
ล่องลอย ลัดเลาะ เริดร้าง ห่างบ้าน
นกขมิ้นเหลืองอ่อน นอนไหน ก็เหมาะ
กับนก ออเซาะ ไปซะ อย่ากลับ
นกขมิ้นเหลืองอ่อน ต้อนไป ขันชะเนาะ
มัดไว้ ให้เหมาะ จองจำ ขื่อคา
...เอ๋ย นกขมิ้น บินไป บินไป
บินไป บินไป จงบินไป เถิดเอ๋ย...
สานิตย์ สีนาค
นี้คือเวลาน่าละอาย
นี้คือความเบาหวิวเหลือทนแห่งคนทุกข์
คนซึ่งผู้เคยลุกขึ้นยืนสู้
ผู้เคยร่ายเพลงดาบปราบศัตรู
ผู้ซึ่งเคยอยู่เรียงเคียงกัน
จงยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี
เพราะค่ำคืนนี้ไม่มีฝัน
เพลงประชากระจายในลมรำพัน
พายุพรั่นควันเขม่าของคาวปืน
นี้คือเวลาน่าละอาย
ที่มวลเราทั้งหลายยังยิ้มรื่น
เราต่างนอนหลับใหลในค่ำคืน
และยังตื่นมาเป็นเช่นเคยมา
นี้คือความเบาหวิวเหลือทนเหล่าคนเหงา
เราคือเราเลือกทางง่ายได้งามหน้า
รื่นรมย์ เรื่อยไปในเวลา
ลืมแล้วหรือฤาว่าไม่จำไว้
นี้คือความเบาหวิวเหลือทนของคนฝัน
ที่ถูกทำให้ลืมว่าทำได้
ว่าประชาชนมีพลังมากมาย
ใช่รอคอยเพียงดอกไม้จากปลายปืน
ชูมาน
สิ่งใดสูญหายไปหรือท่าน.....
คร่ำครวญอะไรท่านทั้งหลาย สิ่งใดสูญหายไปหรือท่าน
ประชาธิปไตยอันดักดาน ถูกประหารก็สมควรฉะนี้แล้ว
มีอยู่ก็เหมือนไม่เคยมี สิทธิ์และเสรีล้วนแตกแถว
สื่อสร้างสังคมเลวเป็นแนวแนว รัฐบาลยิ่งแล้วอย่าบรรยาย
แน่ใจในอะไรบ้างหรือ ทุกอย่างเกิดจากมือท่านทั้งหลาย
ยกประเทศไปให้เหล่าเจ้านาย นิ่งดูดายระหว่างเมืองถูกย่ำยี
นานแล้วนานแล้วนะเหล่าท่าน หลงกับฝันหวานและแสงสี
หลงในอารยะดนตรี อันเกิดจากเสรีทุนนิยม
ทุกวินาทีถูกยัดเยียด มันกระเดียดหลอมเราเข้ากับหล่ม
ประชาธิปไตยในอาจม เราถูกสิ่งโสมมครอบกบาล
ดูสิเหล่าลูกหลานของท่าน มีใครต้านขึ้นมาอย่างกล้าหาญ
ถือหลุยส์และปราด้านั่นล่ะงาน โทรศัพท์เป็นอาหารยิ่งกว่ากิน
ขุนทองตายแล้วไม่เหลือซาก เลือดจากคนตุลาทาแผ่นหิน
ประชาธิปไตยบนแผ่นดิน แลกมาด้วยจินต์และวิญญาณ
แลกมาเพื่อให้ท่านเห็นวันนี้ วันที่ใจซ้ำถูกประหาร
วันที่สังคมนี้ถูกประจาน ละเลยมาตั้งนานไม่สนใจ
คร่ำครวญอะไรท่านทั้งหลาย อยู่มาง่ายง่ายไม่สงสัย
แหกปากหาประชาธิปไตย ในความเปล่าไร้ทำไมท่าน!!!...
กวิสรา
24 ก.ย.2549
ร่วมบริจาคเงิน สนับสนุน ประชาไท โอนเงิน กรุงไทย 091-0-10432-8 "มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชน FCEM" หรือ โอนผ่าน PayPal / บัตรเครดิต (รายงานยอดบริจาคสนับสนุน)