พิณผกา งามสม

บุญชู ไพรวัลย์ ภริยา นวมทอง ไพรวัลย์

การตายของนวมทอง ไพรวัลย์ เป็นการตายของคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง ที่ความเคยชินของสังคมไทยอาจจะพ่วงคำถามห้อยท้ายว่า "เพี้ยนหรือเปล่า" "ถูกจ้างหรือเปล่า" "ถูกหลอก/ปั่นหัวหรือเปล่า" ให้กับการจากไปของคนเล็กๆ คนหนึ่งในสังคม

ความคุ้นชินต่อการตั้งคำถามประเภทนี้ อาจแสดงถึงความไม่คุ้นชินกับสิ่งใหม่ที่กำลังเข้ามาในบรรยากาศประชาธิปไตยไทย

จรรยา ยิ้มประเสริฐ จากโครงการรณรงค์เพื่อแรงงานไทย ได้หยิบยกชีวิตคนงานจนๆ ผู้หนึ่งในเกาหลีใต้ ซึ่งตัดสินใจเผาตัวตายเพื่อประท้วงความไม่เป็นธรรมในระบบทุนนิยม เป็นคนๆ เดียวกับที่ผู้เขียนคิดถึงทันทีที่ได้รู้ข่าวการจากไปของแท็กซี่ผู้ประกาศพลีชีพเพื่อประชาธิปไตย....

0 0 0

ขณะที่เดินไปตามถนนใจกลางเมืองโซล ผ่านยวดยานที่จอแจและแสงสียามค่ำคืน สตาฟของ The may 18 Foundation ซึ่งทำหน้าที่เป็นไกด์นอกโปรแกรมก็พาเราไปหยุดอยู่ที่รูปปั้นครึ่งตัวของชายหนุ่มใบหน้าหม่นเศร้าผู้หนึ่ง.....

รูปปั้นนั้นตั้งตระหง่านอยู่ริมทางเท้า....เมื่อก้มลงมองที่ใต้ฝ่าเท้าก็พบตัวอักษรสลักเล่าเรื่องราวเอาไว้.....เหมือนย้ำเตือนกับชาวเกาหลีให้ตระหนัก....เราเหยียบย่างผ่านอดีตของแผ่นดินและผู้คน

ผลสะเทือนจากการเผาตัวตายของชุนเตอิล นำไปสู่การเรียกร้องสิทธิของแรงงานในเกาหลีใต้ และมีการแก้ไขกฎหมายคุ้มครองแรงงานในที่สุด....

เขายังคงอยู่ในความทรงจำ ยืนสงบนิ่งและย้ำเตือนความทรงจำอยู่ที่ฟุตปาธแห่งนั้น

0 0 0

ลุงนวมทองถูกเผาไปแล้ว....และเถ้ากระดูกของแกก็คงจะถูกบรรจุลงในโกฐเล็กๆ ตามควรแก่ฐานานุรูป และวางอยู่ในบ้านเล็กๆ หลังหมู่บ้านชื่อดังย่านนนทบุรี

ลุงนวมทองคงจะอยู่ที่นั่น และสังคมไทยก็จะเหยียบย่างผ่านคืนวันไปโดยไร้ร่องรอยความทรงจำเกี่ยวกับคนขับแท็กซี่คนหนึ่ง

หลายคนบอกว่า เพราะลุงนวมทองเป็นแค่คนธรรมดา แกเลยถูกตั้งคำถาม และการตายของแกถูกละเลยความสำคัญไป

หากที่ผ่านมา คนบางกลุ่มจะคิดว่าตัวเองเข้าถึง เข้าใจ และมีสำนึกแห่งความเป็นประชาธิปไตยมากกว่าคนกลุ่มอื่น การมาของคนที่ชื่อทักษิณก็ได้ท้าทายความเข้าใจอันนั้นอย่างถึงรากถึงโคน

เราอาจคุ้นชิน เพียงแต่ว่าคนรากหญ้าควรทำได้เพียงคอยร้องขอความช่วยเหลือจาก "นาย" ขอความเห็นใจในความยากจน ขอให้ช่วยแก้ปัญหา ขอให้คนเมืองเข้าใจว่า ทำไมพวกเขาถึงต้องมาปักหลักเรียกร้อง....ร้องขอ......

เมื่อวันหนึ่งคนเหล่านั้นไม่ร้องขอ ไม่เรียกร้อง แต่ "ยืนยัน" ในสิทธิที่เขามี คนเหล่านั้นสั่นคลอนความรู้สึกมั่นคงในจิตของกลุ่มเดิมที่จับจองการมีส่วนร่วมบนวิถีทางประชาธิปไตยมากไปไหม เมื่อคนกลุ่มเดิมที่เคยจับจองการมีส่วนร่วมบนวิถีประชาธิปไตยได้เห็นว่าเสียงส่วนใหญ่ของประเทศไม่ได้คิดเหมือนกัน และคนกลุ่มเดิมนั้นอาจกลายเป็นผู้มีการศึกษาที่ตกอยู่ภายใต้การตัดสินของคนที่มีความรู้เท่าหางอึ่งจำนวนมาก

0 0 0

การรัฐประหารของไทยโดยทหารครั้งนี้ได้ฉายภาพประเทศไทยที่ต่างออกไปมาก หลังจากที่ประชาชนระดับรากหญ้าได้ลิ้มรสแห่ง "ความมีตัวตน" ในการเมืองไทยเข้าแล้ว เมื่อชนชั้นกลางผู้มีการศึกษาไม่ได้ออกมาเป็นหัวหอกการต่อสู้กับ "ความไม่เป็นประชาธิปไตย" แต่เรากลับได้เห็นคนขับแท็กซี่ออกมาพลีชีพเพื่อสิ่งที่เป็นอุดมการณ์มากกว่าแค่เรื่องปากท้องอย่างที่เราท่านคุ้นชิน 

เมื่อคนระดับรากหญ้า คนชนบท คนจน ได้สัมผัสว่า เขาเกี่ยวข้องกับประชาธิปไตยอย่างไร และเขามีสิทธิอะไรในประเทศนี้ แน่นอนว่าเราอาจจะถกเถียงกันได้เรื่อง "คุณภาพ" แต่ข้อเท็จจริงก็คือ…

ประเทศไทยเปลี่ยนไปแล้ว และจะไม่มีวันเหมือนเดิม 

อ่านบทความ

"ประกายไฟ" จากชุน เต อิล แรงงานเกาหลี ถึงนวมทอง ไพรวัลย์ แท๊กซี่วีรชน และคนอื่นๆ