กมล กมลตระกูล ถูกฟ้องคดีแพ่งมูลค่า 100 ล้านบาท จากบริษัท เอก-ชัย ดิสทริบิวชั่นซิสเทม จำกัด ซึ่งเป็นผู้ประกอบธุรกิจที่ใช้ชื่อทางการค้าว่า "เทสโก้ โลตัส" ในความผิดฐานละเมิด และหมิ่นประมาทและทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง หลังจากเขียนบทความเรื่อง "พรบ.ค้าปลีก : กว่าถั่วจะสุกงาก็ไหม้" ลงในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ เมื่อวันจันทร์ที่  29 ตุลาคม 2550

ทั้งนี้ กมลได้รับหมายศาล ลงวันที่ 29 กุมภาพันธ์ 2551 ซึ่งเขาจะต้องไปยื่นหนังสือหรือให้การแก้คดีภายใน 15 วัน

บทความดังกล่าวมีเนื้อหาเกี่ยวกับผลกระทบจากการรุกคืบของห้างค้าปลีกขนาดใหญ่ที่มีต่อตลาดชุมชนและตลาดท้องถิ่น โดยเนื้อหาที่ทำให้เขาถูกฟ้องนั้น ระบุถึงห้างค้าปลีกขนาดใหญ่ที่มักมีเทคนิคในการทำบัญชีจ่ายภาษีที่ซับซ้อน สามารถทำยอดขายได้สูงแต่กลับมีวิธีทำให้ตัวเลขกำไรต่ำลง อีกทั้งเงินส่วนใหญ่ถูกส่งกลับไปยังประเทศแม่ และระบุว่า ยอดขายเทสโก้โลตัสในประเทศไทยมียอดขายเป็นอันดับสองของเทสโก้ทั่วโลก นอกจากนี้ การขยายตัวของห้างค้าปลีกขนาดใหญ่ได้ขับให้ร้านโชว์ห่วยต้องเลิกกิจการคิดเป็นสัดส่วน 40%

นายกมลกล่าวว่า เขาเขียนบทความนี้ขึ้น เพราะคำนึงถึงผู้ประกอบการชุมชน สำหรับการสู้คดีในเวลานี้ เขาอยากให้มีองค์กรใดองค์กรหนึ่งยื่นขอดูตัวเลขที่ธนาคารแห่งประเทศไทยว่า ห้างค้าเหล่านี้ส่งเงินกลับเข้าประเทศเท่าไร รวมถึงข้อมูลตัวเลขอื่นๆ เช่น ข้อมูลจากกรมสรรพากร ตัวเลขงบดุลของบริษัท

สำหรับข้อมูลตัวเลขที่เขาใช้อ้างถึงในการเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจนั้น เขาได้มาจากหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ ซึ่งสัมภาษณ์ว่าที่ร้อยเอกจิตร์ ศิรธรานนท์ รองเลขาธิการคณะกรรมการหอการค้าไทย และเป็นโฆษกของคณะกรรมาธิการการพาณิชย์ สนช. ซึ่งก่อนหน้านี้ เทสโก้โลตัสก็ได้ฟ้องร้องว่าที่รอ.จิตร์เช่นกัน เป็นมูลค่า 1,000 ล้านบาท

"อยากทำให้คดีนี้เป็นคดีสาธารณะเพื่อนำไปสู่การกำหนดนโยบายแก้ไขกฎหมายเพื่อปกป้องผู้ประกอบการรายย่อย และชุมชน ผมให้ความสำคัญเรื่องตลาดชุมชน ตลาดสด ตลาดประวัติศาสตร์ ซึ่งค่อยๆ ถูกทำลายลงไป ขณะเดียวกัน รัฐต้องเข้ามาดูแลตรงนี้ด้วย"

เขากล่าวว่า มิได้ต้องการต่อต้านต่างชาติ แต่เรื่องการค้าการลงทุนต้องคำนึงถึง Human Impact Assessment (HIA) เหมือนที่เรื่องสิ่งแวดล้อมต้องมีการประเมิน EIA คือ ในการค้าการลงทุน ต้องคำนึงถึงเรื่องผลกระทบที่มีต่อคนด้วย