ความเคลื่อนไหวกดดันให้ภาครัฐแก้ปัญหาอุทยานแห่งชาติทับที่ดินทำกินของชาวบ้าน ยังมีอยู่อย่างต่อเนื่อง ตราบเท่าที่การแก้ปัญหาจากภาครัฐยังไม่เป็นรูปธรรมชัดเจน และครอบคลุมทุกพื้นที่ที่มีปัญหา

แต่ดูเหมือนว่า การแก้ปัญหาในเรื่องดังกล่าว ถูกดำเนินการในบางครั้ง บางจุดเท่านั้น ที่อาจเพราะถูกเคลื่อนไหวกดดันจากกลุ่มชาวบ้าน ไม่ได้ถูกสั่งการมาจากรัฐบาล เหมือนอย่างการปราบปรามนายทุนบุกรุกป่าที่เป็นอยู่ขณะนี้ ยกเว้นกรณีการแก้ปัญหาอุทยานแห่งชาติบูโด - สุไหงปาดี ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ ที่รัฐต้องการให้เป็นพื้นที่นำร่องในการแก้ปัญหา ด้วยเหตุปัจจัยที่เป็นเงือนไขหนึ่งของปัญหาความมั่นคงในพื้นที่

กรณีล่าสุด คือ กลุ่มองค์กรชาวบ้านและพันธมิตร ได้ชุมนุมเรียกร้องให้มีการแก้ปัญหาอุทยานแห่งชาติเขาปู่ - เขาย่า และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเทือกเขาบรรทัดทับที่ดินทำกินชาวบ้านในเขตจังหวัดตรัง ในนามเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัด (ครท.) กว่า 300 คน ที่ศาลากลางจังหวัดตรัง มาตั้งแต่วันที่ 24 เมษายน 2551 และได้สลายตัวไปแล้ว เมื่อช่วงเช้าวันที่ 27 เมษายน 2551 ที่ผ่านมา

โดยในการชุมนุมครั้งนี้ เป็นสถานการณ์ที่ต่อเนื่องมากจาก การที่เครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัดได้เคยจัดทำข้อตกลงร่วมกับผู้ว่าราชการจังหวัดตรังและหน่วยราชการที่เกี่ยวข้องมาแล้ว เมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2550 ในการแก้ไขปัญหาป่าไม้ที่ดินที่เกิดขึ้นกับสมาชิกเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัด

อีกทั้งหลังจากนั้นเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัดยังได้ทำข้อตกลงร่วมกับนายเกษม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมแล้วด้วย เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 2550 แต่ข้อตกลงดังกล่าวยังไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างจริงจัง และหลายครั้งที่ชาวบ้านอ้างว่า มีการละเมิดข้อตกลงด้วย

สำหรับสภาพปัญหาหรือข้อเรียกร้องของเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัดในการชุมนุมครั้งนี้ สามารถแบ่งออกเป็น 3 ประเด็นหลัก ได้แก่

ขอให้ยุติการดำนินคดีกับสมาชิกเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัด 4 รายที่กำลังถูกดำเนินคดีข้อหาบุกรุกป่าอุทยานแห่งชาติฯ ได้แก่ นายเรวัตร อินทร์ช่วย นายสมพร อินทร์ช่วย นายอัมมร บรรถะ และนายโสภณ ยอดราช ทั้งทางอาญาและแพ่ง และให้ยุติการดำเนินคดีกับสมาชิกรายอื่นๆ ที่มีปัญหาลักษณะเดียวกันทันที รวมทั้ง ให้ยกเลิกหนี้ที่เกิดจากการบังคับคดีด้วยโดยทันที

กรณีที่ยังไม่มีการจับกุมดำเนินคดี แต่แม้มีการปักป้ายตรวจยึดแล้ว หรืออุทยานแห่งชาติมีคำสั่งให้ทำลายผลอาสินในที่ดินเดิมของสมาชิกแล้วก็ตาม ก็ให้เจ้าหน้าที่ยุติการดำเนินการ และให้สมาชิกที่มีปัญหาทุกกรณีสามารถทำกินในที่ดินดังกล่าวได้ตามปกติต่อไป

ให้สมาชิกสามารถโค่นต้นยางพาราที่หมดสภาพจากการให้ผลผลิตน้ำยางแล้วได้ และสามารถปลูกใหม่ทดแทนได้ โดยกองทุนสงเคราะห์การทำสวนยาง(สกย.) ต้องให้การสนับสนุนงบประมาณตามปกติต่อไป

นอกจากนี้ ยังเรียกร้องให้ราชการรับรองแผนการจัดการทรัพยากรโดยองค์กรชุมชนที่เป็นสมาชิกเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัดด้วย และหากเจ้าหน้าที่จะดำเนินการใดๆกับสมาชิกให้ประสานงานกับองค์กรสมาชิก สมัชชาคนจน ตามข้อตกลงเดิมที่ทำไว้กับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมด้วย

พร้อมกันนี้ สมาชิกเครือข่ายฯ ทุกคนยืนยันจะเสียภาษีบำรุงท้องที่ (ภบท. ๕) ด้วย จึงขอให้ผู้ว่าราชการจังหวัดตรังมีคำสั่งให้กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน องค์การบริหารส่วนตำบล ในเขตตำบลประเหลียน อำเภอปะเหลียน ตำบลช่อง และ ตำบลละมอ อำเภอนาโยง จังหวัดตรัง รับการเสียภาษีของสมาชิกดังกล่าวด้วย

ข้อเรียกร้องดังกล่าว ได้มีการจัดทำเป็นจดหมายส่งถึงผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง ลงนามโดยตัวแทนเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัด อาทิ นางกันยา ปันกิติ นายทวี คงบัน นายเผชิญ ชูแสง และนายอำนวย ราชแก้ว

สำหรับผลการเจรจา ระหว่าง ตัวแทนเครือข่ายองค์กรชุมชนรักเทือกเขาบรรทัด (ครท.) กับส่วนราชการที่เกี่ยวข้องที่นำมาสู่การสลายการชุมนุมนั้น ได้มีการจัดทำบันทึกข้อตกลงกันอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งลงชื่อโดยนายอานนท์ มนัสวานิช ผู้ว่าราชการจังหวัดตรัง ที่ศาลากลางจังหวัดตรัง 26 เมษายน 2551 สรุปได้ดังนี้

อย่างไรก็ตามแม้เครือข่ายฯ ค่อนข้างพอใจกับผลการเจรจาดังกล่าวมาก แต่พวกเขาก็เชื่อว่าสิ่งที่ได้มากกว่าการรับปากจากรัฐว่าจะแก้ปัญหาให้ เพราะระหว่างการชุมนุมนั้น พวกเขาได้เดินรณรงค์ทำความเข้าใจกับคนในเมือง ซึ่งส่วนใหญ่เข้าปัญหาของพวกเขา ถ้าไม่อย่างนั้น คนเมืองก็คงไม่ร่วมสมทบทุนได้กว่าหมื่นกว่าบาท