ใจ อึ๊งภากรณ์

องค์กรเลี้ยวซ้าย

พี่น้องประชาชนที่รักประชาธิปไตยและผู้ที่ห่วงใยสถานภาพของคนจน ซึ่งเป็นคนส่วนใหญ่ของประเทศ ไม่ว่าคุณจะเป็นคนเสื้อแดงหรือคนสองไม่เอา จำเป็นต้องเตือนๆ กันถึงภัยรัฐประหารในหลายรูปแบบ รูปแบบหนึ่งคือการยุบพรรคการเมืองตามด้วยการตั้งรัฐบาลแห่งชาติพิเศษที่ไม่สะท้อนคะแนนเสียงของประชาชนและไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง

เหตุการณ์ความปั่นป่วนที่สนามบินนานาชาติของเราเมื่อวานนี้ โดยพวกพันธมิตรฟาสซิสต์ ทำให้เราเห็นลักษณะของสังคมไทยทุกวันนี้

ในประการแรกเราเห็นอีกครั้งหนึ่งว่าม็อบพันธมิตรเป็นม็อบอภิสิทธิ์เหนือกฎหมาย สามารถทำอะไรก็ได้ ถือปืนยิงคนกลางถนนก็ได้ ไม่มีโทษตามมา ภาพนี้สะท้อนความมีสองมาตรฐานในระบบยุติธรรมไทย เพราะในขณะเดียวกันเราเห็นฝ่ายต้านรัฐบาลเรียกร้องและกดดันให้มีการใช้กฎหมายอย่างเคร่งครัดกับพวกที่เขาไม่ชอบ ไม่ว่าจะเป็นกฎหมายหมิ่นเดชานุภาพหรือกฎหมายอื่นๆ

ในประการที่สอง สนามบินนานาชาติเป็นจุดสำคัญ สนามบินทั่วโลกในยุคนี้ออกแบบเพื่อเน้นการรักษาความสงบและความปลอดภัย กองทัพไทยมีส่วนสำคัญตรงนี้ แต่เลือกที่จะไม่ทำอะไรเลยเพื่อปกป้องความสงบและความปลอดภัยของผู้โดยสารและพนักงานที่ทำงานในสนามบินและบนเครื่องบิน คำถามที่ตามมาคือกองทัพกำลังเปิดทางให้ม็อบพันธมิตรก่อความวุ่นวายเพื่ออะไร?

ในประการที่สาม ฝ่ายแนวร่วมที่ต้านรัฐบาล ไม่ว่าจะเป็นพันธมิตร ทหาร ศาล พรรคประชาธิปัตย์ หรือกลุ่มอนุรักษ์นิยม ล้วนแต่มุ่งหน้าที่จะลดพื้นที่ประชาธิปไตย ไม่มีวันยอมรับมติในการเลือกตั้งของประชาชน เพราะเกลียดชังดูถูกคนไทยส่วนใหญ่ที่เป็นคนจน ถ้าฝ่ายนี้ขยับการเมืองไปสู่การตั้งรัฐบาลพิเศษแห่งชาติ หรือขยับสถานการณ์ไปสู่รัฐประหารธรรมดา เราจะสูญเสียประชาธิปไตยไป.... แต่เรื่องไม่น่าจะจบแค่นี้เพราะ ในช่วงวิกฤตการเมืองที่ผ่านมา ประชาชนจำนวนมากตื่นตัวและไม่พอใจกับฝ่ายเผด็จการ ความรู้สึกนี้ฝังลึกในใจประชาชน และคงต้องปรากฏออกมาในที่สุด จะใช้เวลานานแค่ไหนไม่มีใครทราบ

ประการสุดท้ายคือ ความรู้สึกเกลียดชังผู้ที่มาขโมยประชาธิปไตยไป ไม่ใช่แค่ความรู้สึกทางการเมือง มันตั้งอยู่บนรากฐานปากท้องด้วย ทุกวันนี้ประเทศไทยเผชิญกับวิกฤตเศรษฐกิจโลกที่หนักที่สุดนับมาตั้งแต่ยุค ๒๔๗๕ (เริ่มในอเมริกาในค.ศ.1929) แต่ปรากฏว่าฝ่ายพันธมิตร คมช. ประชาธิปัตย์และพวกอนุรักษ์นิยม ตามไม่ทัน ไม่รู้เรื่องหรือไม่สนใจว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับประชาชน และถ้าถามถึงนโยบายเศรษฐกิจ พวกนี้จะยึดติดกับแนวเสรีนิยม วินัยทางการคลัง และการบูชากลไกตลาด มีการท่องสูตรต้านแนว"ประชานิยม"เหมือนนกแก้ว ในขณะที่รัฐบาลในทุกประเทศของตะวันตกเลิกคิดแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นสหรัฐ อังกฤษ หรือยุโรป ผู้นำทั้งหมดยอมรับว่าต้องมีการเพิ่มงบประมาณรัฐอย่างมหาศาล เพื่อสร้างงานและเพื่อปกป้องกำลังซื้อของคนจนที่เป็นคนส่วนใหญ่ คล้ายๆ กับที่รัฐบาลไทยรักไทยเคยทำและที่เคยเรียกว่า "แนวเคนส์รากหญ้า" แต่มันต่างจากที่ไทยรักไทยเคยทำตรงที่ปริมาณการใช้งบประมาณรัฐในตะวันตกตอนนี้มากกว่าการใช้งบของรัฐบาลทักษิณหลายๆ เท่า ดังนั้นถ้ากลุ่มพันธมิตร ทหาร และประชาธิปัตย์ ฯลฯ มาเป็นแกนนำของรัฐบาล เขาจะไร้ปัญญาโดยสิ้นเชิงในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจสำหรับคนส่วนใหญ่

คนที่ไปชุมนุมกับพันธมิตรอย่างต่อเนื่อง ไม่ใช่คนธรรมดา คนธรรมดาต้องไปทำงานหรือเรียนหนังสือทุกวัน ไม่อย่างนั้นอยู่ไม่ได้ ดังนั้นเราคงไม่แปลกใจที่พวกนี้ไม่สนใจว่าเศรษฐกิจจะพังแค่ไหน เพราะเขาฝันว่าเขาคงอยู่ต่อได้ คนจนจะตกงานหรืออดอยากไม่ใช่เรื่องของเขา.... แต่มันต้องเป็นเรื่องของพวกเรา

๒๖ พ.ย. ๒๕๕๑