ในนามของผู้ใช้แรงงาน พี่น้องกรรมกรทั้งหลาย เส้นทางการต่อสู้ของเพื่อนผู้ใช้แรงงานที่ผ่านมา รวมถึงการรวมตัวลุกขึ้นรวมตัวกันเป็นสหภาพแรงงานของพี่น้องคนงาน เป็นจุดเริ่มต้นสำคัญของประวัติศาสตร์ของขบวนการแรงงานและระบอบประชาธิปไตย
บุญยืน สุขใหม่
ในนามของผู้ใช้แรงงาน พี่น้องกรรมกรทั้งหลาย เส้นทางการต่อสู้ของเพื่อนผู้ใช้แรงงานที่ผ่านมา รวมถึงการรวมตัวลุกขึ้นรวมตัวกันเป็นสหภาพแรงงานของพี่น้องคนงาน เป็นจุดเริ่มต้นสำคัญของประวัติศาสตร์ของขบวนการแรงงานและระบอบประชาธิปไตย การรวมตัวต่อรองกับนายจ้างและรัฐบาล ผู้มีอำนาจตัดสินใจให้แก้ปัญหาของผู้ใช้แรงงาน เป็นการเมืองภาคประชาชนอีกรูปแบบหนึ่งของผู้ใช้แรงงาน เพื่อทวงถามสิทธิ์ รวมถึงคุณภาพชีวิตที่ดีเอากลับคืนมาจากรัฐและนายทุนเป็นการแบ่งปันกันอย่างเหมาะสมในฐานะหุ้นส่วนทางธุรกิจที่ต้องพึ่งพาซึ่งกันและกัน
ชนชั้นกรรมกร ไม่ว่าจะเป็นแรงงานในระบบหรือแรงงานนอกระบบ ลูกจ้างภาครัฐหรือลูกจ้างรัฐวิสาหกิจ หรือแม้แต่แรงงานข้ามชาติ จะต้องรวมกันต่อสู้เพื่อปกป้องและทวงสิทธิ ได้ทำให้ผู้คนในสังคมเริ่มตระหนักว่า ทุกคนจะต้องได้รับการปฏิบัติอย่างเสมอภาคเท่าเทียมกัน และอย่างมีศักดิ์ศรี
การต่อสู้ของขบวนการแรงงานที่ผ่านมาได้ทำให้เราเห็นว่า การแก้ปัญหาของแรงงานในระบบการจ้างเหมาค่าแรงนั้น เป็นสิ่งเดียวกันกับการยกเลิกสัญญาทาส เป็นการสร้างและจรรโลงประชาธิปไตยจากฐานรากและส่งเริมความเข้มแข็งให้ขบวนการแรงงาน เพราะความทุกข์ยากของคนงาน ล้วนเกิดจากการขาดอำนาจในการต่อรอง ที่จะเผชิญหน้ากับการถูกขูดรีด แย่งชิงและทำลายโอกาส สิ่งที่เคยเป็นรากฐาน รากเหง้า ปากท้อง ลำแข้ง และศักดิ์ศรีของเราทั้งสิ้น การลุกขึ้นมาต่อสู้ของคนงานในหลายพื้นที่ เป็นขบวนการแรงงานที่ทำให้ผู้ใช้แรงงานและประชาชนทั่วไปได้ตระหนักและเห็นว่า สังคมจะต้องให้ความสนใจในปัญหาของผู้ใช้แรงงาน มีการออกกฎหมายที่เท่าเทียม เป็นธรรมและไม่เลือกปฏิบัติไม่ว่าเขาเหล่านั้นจะเป็นแรงงานจากส่วนไหนของสังคม
กรณีของคุณคณาพันธ์ ปานตระกูล เป็นตัวอย่างหนึ่งของการกดขี่และขูดรีดเพื่อแสวงหาซึ่งกำไรสูงสุดของลัทธิทุนนิยม นั่นคือจุดมุ่งหมายของทุน มันเป็นการสร้างความหายนะให้กับมวลหมู่กรรมกรทั้งผอง เจตนารมณ์ของคุณคณาพันธ์ ปานตระกูล อันเป็นเจตนาเดียวกันกับพี่น้องกรรมกรทั้งหลาย ก็คือ "การยกเลิกการจ้างงานในระบบเหมาค่าแรง" เพื่อฟื้นฟูคุณภาพชีวิตให้กับผู้ใช้แรงงาน และฟื้นคืนความสุขของกรรมกรทุกหมู่เหล่าให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง และความใฝ่ฝันของ คุณคณาพันธ์ ปานตระกูล จึงเป็นเนื้อเดียวกับเจตนารมณ์ของกรรมกรทั่วไป และสามัญชนธรรมดาๆ ซึ่งได้ร่วมต่อสู้กับพี่น้องกรรมกรทั้งหลาย จนกระทั่งจากไป ดังนั้นพวกเราในฐานะที่เป็นผู้ถูกกระทำจะต้องประกาศเจตนารมณ์ร่วมกันว่า จะสืบสานอุดมคติของคุณคณาพันธ์ ปานตระกูล ตลอดไป จนกว่าชนชั้นผู้ใช้แรงงานจะได้รับการเหลียวแลและมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น
การต่อสู้ของขบวนการแรงงานและของขบวนการภาคประชาชน คนที่เด็ดเดี่ยวและมั่นคงอย่างยายไฮ เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่งของสังคมเท่านั้นที่สังคมรับรู้ และทำให้ยายไฮ ได้รับความสนใจเพราะว่ายายไฮเป็นผู้ชนะ แต่ถ้ายายไฮแพ้จะมีใครพูดถึงและให้ความสนใจหรือให้ความสำคัญหรือเปล่า เมื่อมีการต่อสู้ในความเป็นจริงมันมีแค่สองทางเท่านั้นเป็นทางออก คือ แพ้กับชนะ มีคนดีมากมายที่ต้องล้มหายตายจากไปเพราะการต่อสู้แต่มีจำนวนน้อยคนนักที่สังคมจะให้การเชิดชูยกย่องขณะที่เขายังมีชีวิตอยู่ เพราะบทเรียนจากประวัติศาสตร์ไทย คนที่ดี มีชื่อเสียง ในอดีต ไม่ว่าจะเป็น จิตร ภูมิศักดิ์ ,นายผีอัสนี พลจันทร์ ,นายเตียง ศิริขันต์ หรือครูครอง จันดาวงษ์ เขาเหล่านี้ล้วนต้องพลีชีพเพื่ออุดมการณ์และรักษาไว้ซึ่งสิ่งที่ถูกต้องแต่สิ่งที่ผู้มีอำนาจในมือมอบให้กับเขามันคือ "ความตาย" หลังจากคนเหล่านี้ตายไปแล้วเป็นทศวรรษจึงมายกย่องเชิดชูกันแล้วมันจะเกิดประโยชน์อะไร เพราะกระดูกคนตายมันพูดไม่ได้
วันนี้ แรงงานวัยหนุ่มสาวต้องมุ่งหน้ามาหางานทำในเมืองที่ที่มีเขตอุตสาหกรรม แออัดไปด้วยผู้คนที่หลั่งไหลมาจากชนบท แต่ขณะเดียวกันชนชั้นนายทุนหรือคนมีเงินกลับไปหาซื้อที่ในชนบท ชาวไร่ชาวนาจำนวนไม่น้อยต้องยอมขายไร่ ขายนาที่ตกทอดมาแต่บรรพบุรุษให้กับนายทุนเนื่องจากไม่มีปัญญาจะประกอบอาชีพทางการเกษตรอีกต่อไปได้เนื่องจากปัญหาต้นทุนในการทำการเกษตรนั้นสูงมาก ถึงจะทำไปก็มีแต่จะขาดทุน เพราะกลไกการตลาดนั้นกลุ่มทุนเพียงไม่กี่กลุ่มได้ยึดไว้หมดแล้ว ในอนาคตอีกไม่ไกลนัก น่าเชื่อว่าเกษตรกรรายย่อยจะหมดไปจากประเทศไทย ที่ดินและทรัพยากรที่เหลืออยู่จะถูกจัดสรรโดยกลุ่มทุนเพียงไม่กี่กลุ่ม เมื่อวันนั้นเดินทางมาถึงกลไกต่างๆ ภายในประเทศจะถูกกำหนดโดยชนชั้นนายทุน คนไทยจะกลายเป็นเพียงแค่แรงงานราคาถูก รอรับส่วนแบ่งหรือเศษเงินจากผลกำไรนิดหน่อยที่นายทุนจะหยิบยื่นให้......ฟังแล้วเป็นเหมือนนิยายน้ำเน่า แต่คิดว่าไม่นานเกินรอ ถ้าเราไม่รีบแก้ไขปัญหามันจะเกิดขึ้นแน่......แล้วใครล่ะ จะเป็นคนช่วยปลดแอกและพันธนาการอันหนักหน่วงนี้ให้เราได้ ยังมีชนชั้นกรรมกรเช่นเราอีกจำนวนมากที่ได้รับความเดือดร้อนและรอการช่วยเหลือจากเราอยู่ วันนี้เราต้องประกาศเป็นขบถกับชนชั้นผู้ขูดรีดให้เขารู้ว่า "เราจะไม่ยอมจำนน" เราทุกคนในฐานะที่เป็นผู้ใช้แรงงานไม่ว่าจะอยู่ในส่วนในของโรงงานต่างก็ได้ชื่อว่าเป็นกรรมกรไม่แตกต่างกัน ต้องลุกออกมาปกป้องและทวงสิทธิของคนงานที่พึงมีพึงได้ เพื่อแบ่งปันผลประโยชน์อย่างสมเหตุสมผล
ท่ามกลางวิกฤติเศรษฐกิจ นายทุนทั้งหลายต่างก็แอบอ้างและฉกฉวยโอกาสในการลดต้นทุน โดยการปรับลดสวัสดิการ และเลิกจ้างลูกจ้างเป็นจำนวนมากโดยไม่คำนึงว่าเขาเหล่านั้นจะได้รับผลกระทบอย่างไรบ้าง มีสถานประกอบการหลายแห่งได้ฉกฉวยโอกาสในครั้งนี้ในการล้มล้างสหภาพแรงงานโดยการเลิกจ้างแกนนำสหภาพแรงงาน และมีหลายสถานประกอบการเลือกที่จะเลิกจ้างลูกจ้างประจำที่เป็นสมาชิกสหภาพแรงงานแต่ขณะเดียวกันก็มีการจ้างงานในระบบเหมาค่าแรงเพิ่มขึ้นโดยอ้างเพื่อต้องการลดต้นทุน ทำให้อำนาจในการต่อรองของสหภาพลดลงอย่างเห็นได้ชัด ที่ผ่านมาสหภาพแรงงานมักเป็นผู้ร้ายในสายตาของประชาชนทั่วไป เพราะข่าวสารของสหภาพแรงงานมักจะถูกเผยแพร่เฉพาะเมื่อมีการนัดหยุดงานหรือปัญหาพิพาทแรงงานเกิดขึ้น เหตุการณ์ปิดถนนและเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งเป็นการกระทำที่ทำผิดกฎหมายจะถูกเผยแพร่ออกไปสู่สาธารณะชนอย่างรวดเร็ว ทั้งที่โดยแท้จริงแล้วไม่มีใครต้องการให้เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้น ในขณะเดียวกันภาพการเพิกเฉยในการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้าหน้าที่รัฐที่ควรปฏิบัติกลับไม่ดำเนินใดๆ ภาพการละเมิดสิทธิแรงงานโดยนายจ้าง การเลิกจ้างโดยที่ลูกจ้างไม่มีความผิดเป็นจำนวนมากกลับไม่ได้รับการกล่าวถึง หรือถ้ามีการกล่าวถึงก็บอกว่าเป็นเพราะวิกฤติเศรษฐกิจ จึงมีคำถามเกิดขึ้นกับคนงานเป็นจำนวนมากว่า "ตลอดระยะเวลาร่วมสิบกว่าปีที่ผ่านมาหลายบริษัทมีผลประกอบการมีกำไรมาโดยตลอดเงินเหล่านั้นถูกนำไปไว้ไหนหมด" เมื่อประสบปัญหาวิกฤติเศรษฐกิจกลับผลักให้เป็นภาระของลูกจ้างแต่เพียงฝ่ายเดียว มันยุติธรรมแล้วหรือสำหรับลูกจ้างผู้ถูกกระทำ ????
