ปิยบุตร แสงกนกกุล : โปรดอย่าพันธนาการบุคคลที่ท่านรัก ด้วยคำว่า 'รัก'

ปิยบุตร แสงกนกกุล

เมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายนที่ผ่านมา ผมมีโอกาสไปชมอุปรากรเรื่อง Le Concile d’amour ดัดแปลงมาจากวรรณกรรมเรื่อง Das Liebeskonzil ของ Oskar Panizza

อุปรากรเรื่องนี้สร้างความตื่นตาตื่นใจให้แก่ผมมาก ทั้งในด้านเนื้อเรื่อง และในด้านการแสดง

ในด้านการแสดง เป็นอุปรากรแนวใหม่ ใช้เครื่องกล หุ่นเชิด อุปกรณ์ประกอบฉากต่างๆ ในด้านดนตรี ก็ไม่มีวงออร์เคสตร้าขนาดใหญ่ มีเพียงกีตาร์ไฟฟ้า ทรอมโบน ไวโอลิน และกลอง อย่างละชิ้นเท่านั้น

ผู้กำกับทำออกมาให้เป็นแนวตลก เสียดสี ทั้งท่าทาง ทั้งเสียงพากย์ โดยเฉพาะในองก์ที่สอง ฉากในราชสำนักโป๊ป ใช้หุ่นชักทั้งหมด เขาทำให้โป๊ปและพวกคาร์ดินัล-บาทหลวงทั้งหลายเป็นพวกบ้ากาม “วิ่งเข้าหอ-ล่อกามา” ทั้งวันทั้งคืนมีแต่ กิน ดื่ม เมา เอา คนพากย์เสียงใส่อารมณ์เต็มที่ ถอดประโยคและน้ำเสียงตามแบบหนังโป๊ มีหุ่นเชิดรูปอวัยวะเพศชาย-หญิงลอยไปมา มีฉากช่วยสำเร็จความใคร่ด้วยมือให้โป๊ป โป๊ปครางตอนถึงจุดสุดยอด โป๊ปผายลม โป๊ปเมาและอาเจียน เหล่านางทั้งหลายก็ร้องครวญครางชื่นชมบารมีของโป๊ปในขณะร่วมรักกัน

ตัวละครที่ใช้คนแสดง ก็ล้อเลียนเต็มที่ ตัวละคร “พระเจ้า” นั้น ผู้แสดงนั่งบนรถเข็น เป็นตาแก่ บ่มิไก๊ ทำอะไรไม่ได้ พูดจาช้า ไม่คล่องแคล่ว ด้วยสุขภาพย่ำแย่ นางมารีผู้เป็นเมีย จึงเข้ามาบริหารจัดการควบคุมเสียเอง ส่วนเยซู ผู้เปรียบเสมือนลูกนั้น ก็เป็นพวกไม่เอาไหน อ่อนแอ ไม่มีความคิดเห็นใดๆ พ่อแม่ว่าอย่างไรก็ว่าตามนั้น

ในด้านเนื้อเรื่อง ต้นฉบับเดิมสร้างความอื้อฉาวในยุคสมัยนั้น หลังจากเผยแพร่ Oskar Panizza ผู้เขียนก็ถูกดำเนินคดีทันที หนังสือของเขาถูกริบและสั่งห้ามจำหน่าย ส่วนตัวเขาต้องจำคุก 1 ปี จากนั้นเขาก็ถูกเนรเทศ

แม้กระทั่งในยุคปัจจุบัน Das Liebeskonzil ยังเป็นที่ต้องห้าม ดังปรากฏให้เห็นในออสเตรีย บริษัทผู้สร้างภาพยนตร์เยอรมนีได้นำวรรณกรรมเรื่องนี้มาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ในชื่อ Liebeskonzil และออกฉายในปี 1982 ในออสเตรีย รัฐบาลมีคำสั่งห้ามฉายภาพยนตร์ดังกล่าว เพราะมีเนื้อหาหมิ่นประมาทศาสนจักรคาทอลิก บริษัทภาพยนตร์ต่อสู้คดีจนขึ้นไปถึงศาลสิทธิมนุษยชนยุโรป ในท้ายที่สุด ศาลวินิจฉัยลงวันที่ 20 กันยายน 1994 ด้วยมติ 6 ต่อ 3 เห็นว่ามาตรการของรัฐบาลในการห้ามฉายภาพยนตร์เรื่องดังกล่าว ชอบด้วยกฎหมาย ไม่กระทบเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น เพราะภาพยนตร์ดังกล่าวมีเนื้อหากระทบกระเทือนต่อศาสนจักรคาทอลิกในออสเตรีย (คดี Otto-Preminger-Institut v. Austria)

เรื่องอื้อฉาวใน Das Liebeskonzil ก็คือ การล้อเลียนศาสนจักรนั่นเอง เรื่องโดยย่อมีอยู่ว่า ปี 1495 ณ เมืองนาโปลี ศาสนจักรคาทอลิกเน่าเฟะมาก โป๊ปอเล็กซานเดอร์ที่ 6 และเหล่าคาร์ดินัลทั้งหลาย หมกมุ่นอยู่กับเรื่องงานรื่นเริงและกามกิจ มีสายขึ้นไปรายงานพระเจ้าถึงเหตุการณ์ที่เมืองนาโปลี พระเจ้าหารือกับเมียและลูกแล้ว เห็นตรงกันว่าต้องคิดหาวิธีการสั่งสอนพวกมนุษย์ จึงไปตามตัวซาตานมา โดยมอบหมายให้ซาตานไปคิดหาวิธีการใดมาก็ได้ ที่จะทำให้พวกมนุษย์โง่เขลาเหล่านี้ได้รับบทเรียนเจ็บปวดอันเนื่องมาจากการร่วมเพศ

ซาตานคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายจึงสร้างเชื้อซิฟิลิสขึ้นมา และประกาศหาอาสาสมัครจากเหล่านางทั้งหลายบนสวรรค์และนรก รับอาสาพาเชื้อซิฟิลิสติดไปกับตัว แล้วลงไปโลกมนุษย์ ยั่วยวน-ร่วมรัก กับเหล่ามนุษย์มากตัณหา

สุดท้าย โป๊ป คาร์ดินัล บาทหลวง ผู้คนทั่วไป ก็ติดซิฟิลิสกันหมด

0 0 0

หรือ Das Liebeskonzil แปลตามตัวได้ว่า การปรึกษาหารือด้วยความรัก พระเจ้า-มารี-เยซู มีและใช้ "ความรัก" ในการควบคุมกิจกรรมของมนุษย์ (รวมทั้งโป๊ปด้วย เพราะโป๊ปก็คือมนุษย์) เอาคำว่า "ความรัก" ไปตัดสินคนนั้นคนนี้ ไปปิดปากคนนั้นคนนี้ สะท้อนให้เห็นถึงกลุ่มบุคคลที่นิยมการครอบงำผู้อื่น โดยอาศัยคุณค่าบางประการในนามของ “ความดีงาม ความรัก ศีลธรรมจรรยา”

ชื่อเรื่อง Le Concile d’amour

และแม้นจะอ้างเรื่องความรัก (ที่ทำให้พระเจ้าหน้ามืดตามัว คิดเรื่องอัปรีย์แบบนี้ขึ้นมา) แต่พระเจ้าคงลืมคิดไปว่า ถ้าเอาเชื้อซิฟิลิสลงไปติดคนทั้งโลกจนคนสูญพันธุ์ แล้วพระเจ้าจะเหลือมนุษย์หน้าไหนให้อภิบาล

ผมชอบประโยคที่ซาตานพูดกับพระเจ้าและมารี ซาตานขอข้อแลกเปลี่ยนตอบแทนจากการที่ซาตานต้องไปคิดแผนสั่งสอนมนุษย์

ซาตานขอควบคุมเสรีภาพในการเผยแพร่ความคิด เพราะ "การที่ใครบางคนคิด และไม่มีสิทธิในการเผยแพร่ความคิดของตนให้ผู้อื่นได้รับรู้ นั่นแหละ... เป็นความสยดสยองที่สุดในบรรดาวิธีการทรมานทั้งปวง"

0 0 0

แด่...

ทุกคนในสังคมไทย... ที่กำลังเซ็นเซอร์ตนเอง และผู้อื่นในนามของ “ความรัก”

บทความ