“เชือดแพ่ง-อาญาฟันนาธานถอดเยาวชนดีเด่นพม.ชี้ขาดคุณสมบัติ” เป็นพาดหัวข่าวออนไลน์ของสำนักแห่งหนึ่งได้ส่งตรงมาที่โทรศัพท์มือถือของดิฉันในเช้าวันนี้ (5 มกราคม 2553)

 

แวบแรกแห่งความรู้สึกที่อ่านจบบอกตามตรงว่าดิฉันรู้สึกเฉยๆ และออกจะชาชินเสียด้วยซ้ำกับข่าวฉาวของดารา

 

แต่....เมื่อดิฉันได้ยินได้ฟังการวิพากษ์วิจารณ์ของสื่อมวลชนหลายๆ สำนักมากมาย บ้างก็ว่าเป็นดาราลวงโลก ปลอมแปลงเอกสารการเกิดบ้างละ ฯลฯ สื่อทุกๆ สายพากันรุมประณามพฤติกรรมของนักร้องผู้นี้ประหนึ่งว่าหากเหยียบให้จมดินลงได้คงดี (และสะใจยิ่งนัก)

 

แวบที่สองแห่งความรู้สึก บังเกิดในฉับพลันต่อมาภายใต้การสั่งการอัตโนมัติของจิตใต้สำนึกฝ่ายดี

 

ดิฉันรู้สึกสงสารและเห็นใจคุณนาธานขึ้นมาจับใจ ไม่ใช่ว่าดิฉันจะเห็นด้วยกับพฤติกรรมแย่ๆ ต่างๆ นานาของอดีตนักร้องผู้นี้ แต่ดิฉันกลับคิดในมุมกลับและอับเฉาในความรู้สึกอย่างสุดขั้วหัวใจ

 

ดิฉันรู้สึกแย่กับสื่อต่างๆ ที่พากันรุมทึ้งด่าทอคุณนาธานเช่นนี้ ทั้งๆ ที่ครั้งหนึ่งคุณเคยป้อยอและชมเชยกับคุณงามความดีกับเขาเสียเหลือเกิน จะมีสักช่องทางข่าวสารบ้างไหมที่จะถามถึงที่มาที่ไปต่อการการกระทำของเขา และที่สำคัญคุณต้องการเหยียบย่ำคนทำผิดด้วยเจตนาเช่นไร คุณจะบอกอะไรสังคมก็ควรจะบอกอย่างสร้างสรรค์กว่านี้

 

เหนืออื่นใดคุณเชื่อหรือไม่ว่าพื้นฐานของการทำผิดใดๆ ในโลกนี้มันต้องมีที่มาที่ไป ไม่ใช่หยุดแค่การกระทำผิดของเขาไว้เช่นนั้นแล้วไม่คิดต่อ

 

ดิฉันยังไม่เห็นข่าวเจาะที่ลงลงไปถึงพฤติกรรมของคุณนาธานเลยว่ามันเกิดขึ้นภายใต้หลักคิดเช่นไร ทำไมเขาถึงทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขามีความจำเป็นอะไรถึงต้องทำอะไรๆ อย่างที่สังคมมิอาจรับได้

 

และที่สำคัญที่สุดก็คือมันมีทางออกอื่นที่ดีกว่านี้ไหมสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกเหนือไปจากการรุมประณามคนคนหนึ่งแล้วเสนอขายข่าวเพื่อเพิ่มยอดขายให้สินค้าข่าวของคุณ

 

ดูเหมือนว่าหลัก “การให้อภัย” คงใช้ไม่ได้อีกแล้วกระมังในสังคมพุทธในเวลานี้

 

ดิฉันมีความเชื่อลึกๆ ว่าคนทำผิด หรือพลาดพลั้งไปจะด้วยตั้งใจหรือไม่ก็ตาม เขาทุกคนต้องการ “กลับตัวกลับใจ” ด้วยกันทั้งนั้น จะขาดก็แต่โอกาสของสังคมนี่แหละที่ไม่ยอมให้พวกเขาเหล่านั้นได้ “แก้ตัว”

 

ทั้งนี้ดิฉันขอออกตัวว่าดิฉันแทบไม่รู้จักหรือไม่เคยติดตามผลงานของคุณนาธานเลยก็ว่าได้ เพราะเรื่องดาราเป็นกระแสก็จริง แต่โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยสนใจอะไรกับคนในแวดวงบันเทิงนัก ส่วนหนึ่งคงเป็นจริตเฉพาะตนที่ไม่ค่อยชอบอะไรหรือใครๆ ที่ฉาบฉวยและสร้างภาพ (บางครั้งก็เข้าขั้น fake เลยก็ว่าได้) แต่สำหรับเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของสังคมที่น่าใคร่ครวญ เพราะการกระทำของเขาคนนี้ไม่เป็นแบบอย่างที่ดีของเยาวชนไทยนัก ยิ่งการที่เขาเคยได้รับเสนอชื่อให้เป็นเยาวชนตัวอย่างด้วยแล้วยิ่งไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะมีพฤติกรรมตามข่าว

 

อย่างไรก็ตามทางคณะกรรมการที่พากันเทคะแนนให้คุณนาธานเป็นเยาวชนดีเด่นก็คงต้องพากันระดมสมองกันเสียใหม่ และพิจารณาให้มันรัดกุม สืบประวัติกันให้ชัวร์จะได้ไม่ทำอะไรให้มันเสียหน้าเช่นนี้อีก และคงต้องหันมาทบทวนหลักเกณฑ์กันเสียใหม่ ไม่ใช่อนุมติแล้วก็ถอน ถอนแล้วก็ประณามกันอย่างไม่เหลือซาก อย่างนี้ใช้ไม่ได้คะ

 

ตัวคุณนาธานเองก็ควรออกมาชี้แจงทุกๆ เรื่องที่เกิดขึ้นเพื่อจะได้เป็นอุทธาหรณ์ให้กับเยาวชนไทย ที่ผิดก็ยอมรับและปรับปรุงตัวเองเสียใหม่ด้วยการให้คำมั่นว่าจะแก้ไข

 

ส่วนสื่อเองก็ควรจะมองนัยยะของเหรียญอีกด้าน ไม่ใช่รุมด่ากันทุกวันๆ โดยไม่ได้เสนอทางออกใดๆ ให้กับเยาวชนหรือสังคมเลย แล้วอย่างนี้ฐานันดรที่สี่เช่นคุณๆ จะชี้นำสังคมได้อย่างไร หยุดเสนอข่าวที่เอาความหวือหวาสะใจมาเป็นจุดขายได้แล้วคะ

 

...เพราะทุกวันนี้ไม่ว่าการเมืองหรือสังคมมันถึงทางตันเขาไปทุกทีๆ แล้ว อย่างไรเสียอย่าให้หัวใจคุณๆ ต้องตีบตันลงไปเพราะการให้อภัยไม่เป็นเลยคะ

 

สังคมคงน่าอยู่กว่านี้หากเราหันมาบอกลูกๆ หรือเด็กๆว่าทุกคนผิดพลาดและพลั้งเผลอได้ สำคัญก็แต่อย่าทำ “ผิดซ้ำ” เป็นครั้งที่สอง เพราะจะมีแต่พ่อแม่เท่านั้นแหละที่จะให้อภัยให้ลูกๆ ได้ในทุกๆ เงื่อนไข

 

แต่...สังคมไทยเวลานี้สะกดคำว่า “อภัย” ด้วยใจเป็นหรือไม่ ดิฉันชักไม่แน่ใจเสียแล้ว