ตอนนี้ไม่เพียงแต่รัฐบาล ไม่สำนึกรับผิดชอบต่อการกระทำละเมิดสิทธิมนุษยชนในการสลายการชุมนุมเมื่อวันที่ ๑๐ เมษายนแล้ว แต่ยังก่อสงครามข้อมูลข่าวสาร ยึดพื้นที่สื่อมวลชนเพื่อสร้างภาพของกลุ่มผู้ชุมนุมว่ามีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มผู้ก่อการร้าย เป็นการเปลี่ยนภาพลักษณ์ของกลุ่มเสื้อแดงจากกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบ เป็นผู้ก่อการร้าย ซึ่งก็คือ การสร้างความชอบธรรมในการปราบปรามผู้ชุมนุม

ไม่เพียงแต่การละเมิดสิทธิของผู้ชุมนุมโดยการสลายการชุมนุมอย่างรุนแรงจนมีผู้บาดเจ็บและล้มตายเลย รัฐบาลไม่มีสิทธิแม้แต่การจะสลายการชุมนุมของประชาชนที่สะพานผ่านฟ้าด้วยซ้ำไป เพราะที่นั่นและในเวลานั้นคือการชุมนุมอย่างสงบ

พวกเราหลายคนหลายกลุ่มได้เรียกร้องถึงความรับผิดชอบของรัฐบาลต่อการสลายการชุมนุมในครั้งนี้ (อย่างน้อยก็โดยผ่าน facebook และการไปร่วมชุมนุมแสดงเจตนารมณ์กับคนเสื้อแดงทั้งที่กรุงเทพฯและจังหวัดต่างๆ พร้อมกับร่วมลงชื่อให้รัฐบาลยุติการปราบปรามผู้ชุมนุม) แต่ผู้เขียนก็รู้ว่ามันไม่มีหวังที่จะได้เห็นความรับผิดชอบของรัฐบาลแม้เพียงแค่ที่จะประกาศยุบสภาเลย 

มากกว่านั้น…ผู้เขียนยังรู้สึกเสียใจกับบทบาทของคณะกรรมการสิทธิฯ (เท่าที่ผู้เขียนรู้) ว่า  พวกเขามีปฏิกิริยากับเรื่องนี้แค่เพียงแต่บอกว่า จะแต่งตั้งคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น (หรือถ้าทำมากกว่านี้ก็ดูเหมือนแผ่วเบา ไม่จริงจัง จนไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มขยับในการสร้างความเข้าใจแก่สังคมในเรื่องการละเมิดสิทธิของผู้ชุมนุมได้)   

แต่ถึงเวลานี้แล้วการตั้งกรรมการฯอย่างเดียวมันไม่พอเพียงแล้ว เพราะสถานการณ์การป้ายสีเสื้อแดงมันได้เปลี่ยนไปในทางที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันๆ และส่อไปในทางที่จะก่อให้เกิดการปราบปรามผู้ชุมชุมและละเมิดสิทธิมนุษยชนเป็นครั้งที่สอง เช่นตอนนี้ (อย่างที่กล่าวแล้ว) ก็มีการยกระดับเสื้อแดงจากผู้ก่อความจลาจลเป็น “ผู้ก่อการร้าย” เชื่อมโยงกับการที่ทักษิณไปรัสเซียไปร่วมกับผู้ก่อการร้ายสากลพยัคฆ์ทมิฬอีแลม ทั้งนี้เพื่อสร้างให้เกิดความหวาดกลัว เกลียดชัง และโดดเดี่ยวเสื้อแดงเพื่อให้เกิดความชอบธรรมในการปราบปรามครั้งที่สอง นอกจากนี้ยังละเมิดเสรีภาพการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารของประชาชน เช่น ปิด people channel และเว็บไซต์อีกนับสิบ รวมทั้งประกาศห้ามประชาชนแสดงความคิดเห็นต่างจากรัฐบาลเพราะถือ ว่าเป็นการยั่วยุให้เกิดความรุนแรง

ผลพวงต่อมาภายใต้สถานการณ์นี้นอกจากสร้างความเกลียดชังกันและกันในสังคมแล้ว ผู้ชุมนุมจะต้องถูกทำร้ายและเข่นฆ่าขึ้นอีก สังคมจะลุกเป็นไฟ แตกสลายจนเกินที่จะเยียวยา ถ้าเราไม่ลงแรงทำอะไรมากกว่านี้และจริงจังกว่านี้ 

ต่อสถานการณ์เช่นนี้ ผู้เขียนขอใส่เควสชั่นมาร์คตัวโตๆ ว่า เหตุใดคณะกรรมการสิทธิฯ จึงสามารถทนรอกระบวนการตั้งคณะกรรมการสอบสวนข้อเท็จจริงฯ (ซึ่งต้องใช้เวลาอันยาวนาน) โดยไม่ออกมาแสดงบทบาทอย่างอื่น “อย่างเอาเป็นเอาตาย” และยืนเคียงข้างสิทธิของมนุษยชน ความถูกต้องและความเป็นธรรม พวกท่านไม่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนชาวบ้านชาวเมืองอีกหลายคนที่เขาเจ็บปวดบ้างเลยหรือ

จริงอยู่….บางคนตายโดยที่ยังไม่แน่ชัดว่าใครเป็นคนทำร้ายกันแน่ (ซึ่งต้องสอบสวนหาข้อเท็จจริง ก็ไม่ได้ว่าอะไร) แต่ข้อมูล ภาพถ่าย วีดีโอ และหลักฐานที่มีอยู่ให้เห็นชัดๆ ที่เห็นกันจะจะ รวมทั้งการละเมิดเสรีภาพในการเข้าถึงข้อมูลข่าวสาร และการแสดงความคิดเห็นของประชาชนที่กล่าวไปแล้วนั้น คณะกรรมการสิทธิฯจะแกล้งไม่รู้หรือไม่กล้าพูดเลยหรือว่า นั่นคือการละเมิดสิทธิมนุษยชนโดยรัฐบาล มันน่าจะชัดเจนพอที่จะออกมาประกาศจุดยืนและเคลื่อนไหวสร้างความเข้าใจแก่สังคมไทยว่านี่ใช่หรือไม่ที่เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนรวมทั้งเคลื่อนไหวกับเครือข่ายภาคประชาชนรวมทั้งเครือข่ายต่างประเทศ เพื่อกดดันรัฐบาลให้ยุติความรุนแรงทุกรูปแบบที่เป็นการละเมิดสิทธิฯ

ถ้าพวกคุณยังไม่เอาเป็นเอาตายกับเรื่องนี้ มันจะไม่ดูไร้ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของคณะกรรมการสิทธิฯไปหน่อยหรือ?  อย่าลืมว่า เดิมพันครั้งนี้มันคือชีวิต เลือดเนื้อ และจิตวิญญาณของผู้คนและสังคม และอย่าลืมว่าพวกคุณกินเงินเดือนและเบี้ยประชุมอันแสนแพงจากภาษีของประชาชนเพื่อมาทำหน้าที่ดูแลการละเมิดสิทธิของ "มนุษยชน" (ถึงแม้ว่าพวกเสื้อแดงจะถูกมองว่าเป็นแค่ไพร่…เขาก็ยังได้ชื่อว่าเป็น “มนุษยชน”)  กลุ่มคนเช่นนักวิชาการและเครือข่ายภาคประชาชนต่างๆ ที่เขาไม่ได้กินเงินเดือนทำงานอย่างพวกคุณ เขายังทำอะไรมากกว่าพวกคุณเลย  ได้โปรด…อย่าให้แบรนด์ “คณะกรรมการสิทธิมนุษยชน” ต้องถูก “ยี้” ไปกว่านี้เมื่อเวลาที่พวกคุณต้องลงไปยังชุมชนเลย และได้โปรดทำงานให้มันคุ้มกับค่าข้าวแดงแกงร้อนด้วย