ฉันเคยอยู่ในโลกที่เชื่อว่า 'ความดี' 'คุณธรรม' คือสิ่งที่สำคัญที่สุด สำคัญกว่ากฏหมาย แต่คนเสื้อแดงทำให้ฉันรู้ว่า คุณธรรม จริยธรรมอันดีงาม แท้จริงแล้วมันคือเครื่องมือในการกดขี่ข่มแหงคนให้จมอยู่ใต้ตีน

เสื้อแดงทำให้ฉันเปลี่ยนความเชื่อว่าที่ว่าคนที่มีการศึกษามากกว่าจะเข้าใจประชาธิปไตยมากกว่า แต่กลายเป็นว่านางมียายมาที่ไม่จบ ป.4 สะกดคำว่าประชาธิปไตยยังไม่ถูก กลับเข้าใจมันได้ดีกว่าปัญญาชน บัณฑิตออกซ์ฟอร์ด ราษฎรอาวุโส ด๊อกเตอร์ทั้งหลาย ผู้ซึ่งไม่คยสำเหนียกว่า 1 สิทธิ์ 1 เสียงหมายถึงความเท่าเทียมกันของความเป็นคน

ฉันเข้าใจที่หลายคนโกรธเกลียด โมโหคนเสื้อแดง ไม่แปลกเพราะมันมารุกรานชีวิตปรกติสุขของพวกเขา
ฉันพอเข้าใจว่าทำไมพวกเขาไม่แม้แต่จะพยายามปกป้องประชาธิปไตย เพราะฉันก็เคยแอบดีใจที่ทหารเข้ามายึดอำนาจตอน 19 กันยา

แต่ฉันไม่อาจเข้าใจได้ ที่คนรอบๆ ตัวฉันที่มีจิตใจดีงาม กระหายที่จะให้มีการเฆ่นฆ่าคนเหมือนเอาดีดีทีไล่ฉีดแมลงสาป เพียงเพราะว่าการชุมนุมทำให้ชีวิตของพวกเขาลำบาก ไม่ได้เดินห้างช้อปปิ้ง รถติด ไปจนถึงเป็นต้นเหตุที่ทำให้เขาสูญเสียเงินในการทำมาหากิน

ไม่มีใครสมควรตายเพียงเพื่อเหตุผลเหล่านั้น
ไม่มีใครสมควรตาย เพียงเพราะว่าเขาเห็นต่างจากคนอื่น
ไม่มีใครสมควรตายเพราะว่าเขาอยากเลือกผู้นำของเขาเอง
ไม่มีใครสมควรตาย ถึงแม้บางคนจะคิดว่าพวกเขาเป็นคนโง่ๆ ที่ถูกจ้างมาสร้างความวุ่นวาย
ถึงแม้ว่าเสื้อแดงเรือนหมื่นเรือนแสนที่ชุมนุมกันอยู่จะเป็นโจรป่าห้าร้อยหมดทุกคน ก็ไม่สมควรที่จะถูกพิพากษาให้ตายโดยไร้กระบวนการไต่สวนที่ยุติธรรม

คนเสื้อแดงเป็นสาเหตุที่ทำให้คนรอบตัวฉัน ครูบาอาจารย์ที่เคารพ เพื่อนฝูง พี่ๆ เพื่อนร่วมงานที่ฉันรัก เผยด้านมืดออกมา ''น่าจะเอาระเบิดทิ้งให้ตายหมดเลยนะไอ้พวกนี้’’ แม่ของฉันบ่นอย่างหงุดหงิดขณะดูการโหมกระพือความเกลียดชังผ่านสื่อของรัฐ ''ถ้าเขาทำอย่างนั้นจริงๆ อาจจะมีศพฉันอยู่ในนั้นก็ได้’’ ฉันตอบในใจไม่ให้แม่ได้ยิน

ฉันเคยแอบเชียร์ นักการเมืองหนุ่มรูปงามที่ชื่อ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ผู้มีฐานะ การศึกษาดี ชาติตระกูลสูง เชื่อว่าสักวันหนึ่งเขาจะได้เป็นนายก และจะนำประเทศ พาชาติไปสู่ความรุ่งเรือง แต่คนเสื้อแดงพังทลายความฝันของฉันอีก ทำให้ฉันเห็นธาตุแท้ของคนๆ นี้ว่าที่จริงแล้วเขามัวเมาในอำนาจเพียงใด ยอมทุกอย่างแม้กระทั่งแลกชีวิตคนอื่นเพื่อมัน ยอมตระบัตสัตย์ ไม่แตกต่างจากนักการเมืองชั่วๆ ที่เขาเคยประนาม

ไม่เพียงเท่านั้น คนเสื้อแดงยังสร้างความขมขื่นให้ฉันด้วยการเชิดชู ทักษิน ชินวัตร นักการเมืองที่ฉันรังเกียจที่สุดคนหนึ่งให้เป็นสัญลักษณ์ของการเรียกร้องประชาธิปไตย แต่การ Defend ให้กับความอยุติธรรมที่ทักษิณได้รับเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ นี่คงเป็นเรื่องที่ Irony ที่สุดในชีวิตของฉันกระมัง

ฉันอยากจะขอร้องให้แกนนำยอมเสียหน้า เลิกชุมนุม พาพวกเขากลับบ้านไปซะ เพราะการเรียกร้องให้อภิสิทธิ์ยุบสภานั้นคงเป็นเรื่อง 'ไม่นึกไม่ฝัน' ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยอมพลีชีพอีกกี่ร้อยศพก็ตาม

มองน้ำที่มีอยู่ครึ่งแก้ว ฉันว่าคนเสื้อแดงได้แค่นี้ก็ดีตายห่าแล้ว ในที่สุดแล้วชนชั้นสูงและชนชั้นกลางที่มีอยู่เพียงหยิบมือในประเทศก็หนีความจริงไปไม่พ้น ไม่ว่าจะ 30 วัน 9 เดือน หรืออยู่จนครบเทอม

-----------------------------

หมายเหตุ: บันทึกเรื่อง "โลกของฉันพังทลายเพราะคนเสื้อแดง" เผยแพร่ครั้งแรกในเฟซบุ๊ค ประชาไทเห็นว่าเป็นมุมมองที่น่าสนใจจึงขออนุญาตเจ้าของงานนำมาเผยแพร่